Al Di Meola - Elegant Gypsy (1977)

Samen met land of the midnight sun een klassieker! Je moet er wel van houden, begrijp ik uit de andere stemmen

elegant gypsy suite geeft wel mooi het niveau van al di meola weer, wat een gitarist, wat me minder bevalt zijn de tonen van jan hammer op de plaat

Mijn vriend is helemaal fan van deze man, vooral van het nummer '' Mediterranean Sundance''. Speelt hem zelf ook, maar daar is behoorlijk wat oefenen aan vooraf gegaan. Ik moest wel even wennen aan dit soort gitaar moet ik zeggen. Maar ik moet eerlijk zijn, die man is wel verdomde goed. Doe het hem maar na. Ik heb nog nooit iemand zo snel gitaar horen spelen.

inmiddels zijn er wel gitarsten die hem voorbij zijn gestreefd in snelheid maar niet in spel

hij speelt nog steeds zo snel zoals hier op dit plaatje, ik heb hem zien spelen met aldi meola en paco de lucia een jaar of wat terug

the man is a wizzard op dat instrument

Niet, wat betreft zijn snelheid via zijn 'afdempingstechniek', daarin heb ik nog nooit iemand sneller gehoord. Als ik überhaupt al iemand zo via die manier hoor spelen. Via die methode maakt hij van zijn gitaar meer een soort percussie instrument. Dit album is ideaal om kennis te maken met de afdempingstechniek van Al Di Meola, waarbij hij met de palm van zijn rechterhand de snaren met de juiste druk afdempt om het beoogde effect te bereiken.

noem het zijn stijl

En wat voor een stijl, superbe muziek dit... Wat kan het toeval soms zo goed zijn, gisteren dit meegebracht en dan vannacht bij iemand belanden die de live-plaat uit '81 met Paco de Lucia en John McLaughlin al een tijdje draait.. Verstand op 0, diep wegglijden en deze muziek over je heen laten stromen...heerlijk gewoon!!

Dat de man gitaar kan spelen is duidelijk maar zijn muziek pakt me om de een of andere reden dan weer net niet. Dat heb ik wel vaker bij sologitaristen. Bij mij gaat ht er niet zo zeer om hoe snel je bent maar meer wat er tussen de noten gebeurt. Dat hoor ik dan weer wel in Mediterranean Sundance, duidelijk het hoogtepunt van het album, voor mij.

meola is dan ook eenechte live artiest

komt dan pas goed tot zijn recht

joeptoep maar eens wat concerten van hem:)

http://www.youtube.com/watch?v=ClbE6YEO6e0

Ook hier ga ik een halfje omhoog vanwege de toch wel subliem begeleiding.

Wow, wat vet om dit weer te herontdekken. Met deze muziek ben ik opgegroeid toen ik 3-8 jaar was. Mijn vader draaide dit toen vaak naast platen als Tubular Bells en Electric Ladyland. Dik jeugdsentiment. Ik plaatste dit toen ook eigenlijk naast Tubular Bells en was me niet zozeer bewust dat het van een andere artiest was. De muziek is een jazz-rock fusie met flamengo en latin achtige delen. Geweldig avontuurlijk en heel sfeervol. De manier waarop deze man hier versnellingen en vertragingen in de muziek stopt vind ik heel gaaf. En de nummers zitten vol emoties. Er zitten soms wat gladde (electrische gitaar) geluiden in, maar daar zit genoeg diepgang onder en omheen. Waarschijnlijk is dit wel een inspiratie geweest voor iemand als Joe Satriani, maar dit vind ik zelf mooier.

Geldt dit niet voor alle muziek?

Wat een heerlijk album is dit toch zeg! had nog nooit van deze gitarist gehoord maar toen ik Joe Satriani luisterde via Last Fm kwam ik dit tegen, lekker afwisselend album met heerlijke gitaar solos.
Ik ga zeker meer luisteren van deze artiest

Persoonlijke favorieten zijn op dit moment toch wel Flight over Rio & Elegant Gypsy Suite

4*

Een vlotte plaat die lekker wegluisterd en zijn stevige momenten kent. Prima gitaarwerk.

De meester onder de jazzrock/fusion gitaristen.Samen met maatje Chick Corea met de toenmalige band Return Forever dit genre stevig op de kaart gezet.Het mag duidelijk zijn dat er maar weinig zijn op deze aardbol die zo perfect snel met de Gitaar kunnen spelen.. Ik heb bijna al zijn platen, (op vinyl).Ik luister er dan ook al meer dan 35 jaar met heel veel plezier naar. Dit verveelt nooit, ach en smaken verschillen maar misschien ben ik wel een bevoorrecht mens.

Ah, omhooggeschopt ik ziet

Meesterlijke plaat

Heb hem meteen opgezet

Waar Vai verzand in gepiel ,weet Meola ondanks de veelvoud aan noten veel beter te blijven boeien, en natuurlijk zijn zijn compositisch veel afwisselender en aantrekkelijker

Om 1 of andere reden is het bij mij bij dit album gebleven en misschien is dat genoeg

btw, Flight over Rio , dat is ene C Santana ff op zijn plaats zetten

Tweede (solo-)plaat van deze stergitarist.

Op basgitaar de ongeëvenaarde Anthony Jackson ( ) en op drums afwisselend Lenny White en Steve Gadd. Op percussie James Mingo Lewis.
Verder doen Jan Hammer, Barry Miles en flamenco gitarist Paco de Lucia (Mediterranean Sundance) ook een duit in het zakje.

Het resultaat is jazzrockfusion die soms met lichtsnelheid voorbij raast. Soms doet het een beetje denken aan Santana, maar over het algemeen heeft het solowerk van deze gitarist een echt eigen geluid.

Race with Devil on Spanish Highway is nog gecoverd door de Amerikaanse metalband Riot op hun Privilige Of Power album, dat was ook de eerste versie die ik hoorde van dit nummer.
Die versie benadert het origineel trouwens heel dicht.

Indrukwekkende fusionplaat met latin invloeden. Di Meola levert originele composities en er wordt fantastisch gemusiceerd. Het geluid had van mij af en toe een tikkeltje rauwer mogen zijn, maar je kan niet alles hebben.

Stijn, zijn eerste 5 soloplaten kan je blindelings aanschaffen.

Probeer ook eens Romantic Warrior van Return to Forever. Die is ook met Meola.

Heb weer een echte gitaarbui, dus draai veel Di Meola, McLaughlin, De Lucia, John Williams en Segovia. Je zult binnenkort wel wat berichtjes zien verschijnen.

Een geweldig gitarist, dat weten de meeste mensen wel. Ook op dit album kun je dat goed horen, en ook Jan Hammer past er bijzonder goed bij met zijn keyboards. De nummers zijn redelijk, alhoewel ik het eerste nummer, Flight over Rio duidelijk minder vind. Maar...er valt genoeg te genieten op dit album.

Naast virtuositeit hier zeker ook gewoon een goéd album. Dat is hem niet altijd gelukt, maar deze is een aanrader voor wie van het genre houdt...

Regelmatig ontzettend lekker gitaarspel, jazeker. Uiteraard is de vergelijking met Santana vaak niet ver weg, maar het begin (en enkele andere stukjes) deed me zelfs denken aan Goblin. Dan komt er ineens een flamenco track voorbij, ook indrukwekkend. Maar de composities klinken me nog wat teveel als los zand in de oren.

Toch genoten. Geen cijfer na 1e luisterbeurt.

Destijds op een bandje opgenomen gehad (nog steeds), later de CD eens goedkoop kunnen scoren.
Staat op de aanstaande playlist, maar om dit weer eens goed te luisteren tijdens thuiswerken, gaat inderdaad niet werken, dus wordt toch maar weer laat op de avond met pilsje erbij (morgen misschien).

Maar Flight Over Rio en Race With The Devil On Spanish Highway vond ik destijds helemaal geweldig en nog wel denk ik.
De man is werkelijk razendsnel op zijn gitaar.

Een topper met een geheel eigen herkenbare stijl

Heerlijk afwisselende plaat met zwiepende gitaarpartijen die voor mij enkel wordt ontsierd door dat gedateerde gefriemel op die synthesizer (op bijvoorbeeld het eerste en het laatste nummer) en doordat sommige nummers (met name het eerste en het vierde) een beetje uitgaan als een nachtkaars. Di Meola speelt af en toe sneller dan het geluid maar kan op andere momenten lekker onderkoeld klinken, en ook voor wie niet per se in jazzrock thuis (of geïnteresseerd) is werkt dat bijzonder goed. Fijne totaalsound ook.

Ik zie het anders. Twee toppers bij elkaar Al di Meoal en Jan Hammer. Heerlijk toch nog jazzrockkende Jan, die later zwichtte voor Miami Vice en er veel mee verdiende