Nog één stem en Rod kan volgens mij meedingen naar de titel "slechtste platen van musicmeter", categorie vanaf 20 stemmen.
Ik zal hem niet snel afvallen maar hij had, toen z'n stem nog goed was, wel wat beter moeten zorgen voor beduidend sterkere composities, betere uitvoerenden en een veel kritischer producer.
Volgens mij heb ik trouwens inmiddels de nieuwste trend in cd's in huis gehaald, de (in dit geval) Rod Stewart Original Album Series. Het is niet te geloven, 5 cd's voor de prijs van één nieuwe.
Om bij het begin te beginnen, eigenlijk wilde ik alleen maar Camouflage op cd, ter vervanging van de LP. Toen ik op internet zat te shoppen, kwam ik deze serie dus tegen, maar iets duurder dan een losse Camouflage.
Ja, 5 cd's volledig kaal, apart in een kartonnen hoesje, met z'n vijven in een soort verzameldoosje. Hoe dan ook, naast Camouflage had ik opeens ook (weer) extra versies van Foolish Behaviour, Tonight I'm yours, Every beat of my heart en Vagabond heart in huis (je weet maar nooit of het weer eens oorlog wordt). Geen digitale remixen, geen extra nummers, geen boekje met informatie. Gewoon een ouderwetse cd. Het mag natuurlijk niets kosten, voor die vijftien euro. Het neemt wel minder ruimte in dan 5 losse cd's.
Aan de waarderingen op musicmeter te zien is het bepaald geen vijftal om je vingers bij af te likken overigens, maar het gaat even om de trend die wordt gezet in de strijd tegen het illegaal downloaden. Nog even en je kunt de met bloed, zweet en tranen opgebouwde complete werken van een artiest kopen voor 1 euro per cd.
Camouflage is inspiratieloos, zielloos en Rod Stewart begaat m.i. de blunder door na de opener Infatuation (dat op zich nog gaat) te komen met werkelijk drie tenenkrommende covers, die in beoordeling lopen van zeer slecht (All right now) tot extreem slecht met de herhaling van Can we still be friends. Robert Palmer draait zich werkelijk om in zijn graf.
Can we still be friends is natuurlijk geschreven door Todd Rundgren, maar de beide versies van Stewart en Palmer lopen volstrekt uiteen, van respectloos tot smaakvol. Daar kan Rod Stewart nog wat leren van Robert Palmer.
Hoewel Rod Stewart ten tijde van Camouflage toch nog nauwelijks over de kneepjes van het vak hoefde te worden bijgepraat.
Vanaf de oude kant 2 krabbelt hij dan nog enigszins op met eigen geschreven nummers, eindigend in het rustige niemandalletje Trouble, dat ik rond de kerstdagen in 1984 nog regelmatig draaide als singletje.
Al met al zal Camouflage geen hoge ogen gooien in de Rod Stewart's Favoriete cd Top 50, hoewel de plaat nog net kan concurreren om de laagste plaatsen met zijn Great American Songbook collectie.