menu

Rod Stewart - Camouflage (1984)

mijn stem
2,16 (35)
35 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: Warner Bros.

  1. Infatuation (5:12)
  2. All Right Now (4:41)
  3. Some Guys Have All the Luck (4:32)
  4. Can We Still Be Friends (3:46)
  5. Bad for You (5:17)
  6. Heart Is on the Line (4:02)
  7. Camouflage (5:19)
  8. Trouble (4:42)
totale tijdsduur: 37:31
zoeken in:
avatar van Janz
2,0
Zoals meer artiesten had good old Rod begin jaren 80 een artistieke dip. Deze plaat is daarvan een goed voorbeeld. Rod probeert met zijn tijd mee te gaan, maar faalt volledig. De single Infatuation is nog wel aardig, maar de rest is zeer onder de maat. Dieptepunt is wel de titelsong. Niet om aan te horen. Snel vergeten deze plaat.

avatar van Janz
2,0
Tot mijn stomme verbazing lees ik in de laatste Revolver dat Rod All Right Now noemt als een van de klassieke songs welke hij nooit zou durven coveren, omdat er al een definitieve versie van bestaat. Nogal kort van memorie, die Rod. Of wordt hij dement?

avatar van monique
2,0
1 van de mindere albums van rod maar ik vind infatuation nog wel een goed nummer

EVANSHEWSON
Janz schreef:
Zoals meer artiesten had good old Rod begin jaren 80 een artistieke dip. Deze plaat is daarvan een goed voorbeeld. Rod probeert met zijn tijd mee te gaan, maar faalt volledig. De single Infatuation is nog wel aardig, maar de rest is zeer onder de maat. Dieptepunt is wel de titelsong. Niet om aan te horen. Snel vergeten deze plaat.

Het ging al enkele platen eerder de verkeerde kant uit. Maar je hebt gelijk, dit is een kloteplaat om vlug te vergeten!!

*

Pieter Paal
Ik moet nog steeds lachen om die clip van 'Intatuation'.

beaster1256
zever in pakskes , hier staan zelfs covers op ( palmers some guys en rundgren's can we still be ...) die heel goeie songs zijn maar rod doet er gewoon niks mee , ellende troef

avatar van musician
2,0
Nog één stem en Rod kan volgens mij meedingen naar de titel "slechtste platen van musicmeter", categorie vanaf 20 stemmen.

Ik zal hem niet snel afvallen maar hij had, toen z'n stem nog goed was, wel wat beter moeten zorgen voor beduidend sterkere composities, betere uitvoerenden en een veel kritischer producer.

Volgens mij heb ik trouwens inmiddels de nieuwste trend in cd's in huis gehaald, de (in dit geval) Rod Stewart Original Album Series. Het is niet te geloven, 5 cd's voor de prijs van één nieuwe.

Om bij het begin te beginnen, eigenlijk wilde ik alleen maar Camouflage op cd, ter vervanging van de LP. Toen ik op internet zat te shoppen, kwam ik deze serie dus tegen, maar iets duurder dan een losse Camouflage.

Ja, 5 cd's volledig kaal, apart in een kartonnen hoesje, met z'n vijven in een soort verzameldoosje. Hoe dan ook, naast Camouflage had ik opeens ook (weer) extra versies van Foolish Behaviour, Tonight I'm yours, Every beat of my heart en Vagabond heart in huis (je weet maar nooit of het weer eens oorlog wordt). Geen digitale remixen, geen extra nummers, geen boekje met informatie. Gewoon een ouderwetse cd. Het mag natuurlijk niets kosten, voor die vijftien euro. Het neemt wel minder ruimte in dan 5 losse cd's.

Aan de waarderingen op musicmeter te zien is het bepaald geen vijftal om je vingers bij af te likken overigens, maar het gaat even om de trend die wordt gezet in de strijd tegen het illegaal downloaden. Nog even en je kunt de met bloed, zweet en tranen opgebouwde complete werken van een artiest kopen voor 1 euro per cd.

Camouflage is inspiratieloos, zielloos en Rod Stewart begaat m.i. de blunder door na de opener Infatuation (dat op zich nog gaat) te komen met werkelijk drie tenenkrommende covers, die in beoordeling lopen van zeer slecht (All right now) tot extreem slecht met de herhaling van Can we still be friends. Robert Palmer draait zich werkelijk om in zijn graf.

Can we still be friends is natuurlijk geschreven door Todd Rundgren, maar de beide versies van Stewart en Palmer lopen volstrekt uiteen, van respectloos tot smaakvol. Daar kan Rod Stewart nog wat leren van Robert Palmer.

Hoewel Rod Stewart ten tijde van Camouflage toch nog nauwelijks over de kneepjes van het vak hoefde te worden bijgepraat.
Vanaf de oude kant 2 krabbelt hij dan nog enigszins op met eigen geschreven nummers, eindigend in het rustige niemandalletje Trouble, dat ik rond de kerstdagen in 1984 nog regelmatig draaide als singletje.

Al met al zal Camouflage geen hoge ogen gooien in de Rod Stewart's Favoriete cd Top 50, hoewel de plaat nog net kan concurreren om de laagste plaatsen met zijn Great American Songbook collectie.

avatar van iggy
2,5
Infatuation klinkt nog altijd lekker. Maar het is vooral dat des tijds modern geluidje wat bij mij vandaag de dag zo irriteert. Dat plastic gevoelloos trommel werk klinkt als een tang op een varken vreselijk gewoon brrrr. En wat vooral jammer is is dat jeff beck maar hier en daar wat ruimte krijgt. Had juist hem maar de ruimte gegeven. Tjee wat staat er crap op All right now en vooral camouflage enz. Nogmaals vooral dat modern sausje past totaal niet in rod's straatje.

avatar van LucM
1,5
Een draak van een album, duidelijk zijn zwakste tot dan toe (enkel die American songbook-reeks is nog erger). De single Infatuation mag er nog zijn maar de covers All Right Now en Can We Still Be Friends worden afgehaspeld en klinken zielloos. De zelfgescheven nummers en vooral de titelsong vallen ook tegen. Bovendien wordt dit album ontsierd door een slechte productie met die typische jaren '80-synths en syndrums die hoegenaamd niet bij de stem van Rod Stewart passen. Jeff Beck had misschien dit album hoger kunnen tillen maar zijn inbreng is minimaal.

avatar van frolunda
1,5
Drie magere covers en vijf erg matige eigen nummers.......tel uit je winst.

avatar van Brutus
0,5
Foei, wat is dit slecht. Hier lusten de honden geen brood van.

1,5
Het vorige album Body Wishes, en deze beschouw ik als zijn slechtste, minste. Albums op automatische piloot, zonder inspiratie, kop of staart ( de Songbook albums hebben ook een discutabele status, maar daar komt de muziek van zijn ouders en jeugd naar boven en heeft daarom nog enige grondslag ). Vanaf Time is het gelukkig weer genieten en de laatste The Tears of Hercules wordt hier zeer wisselend ontvangen, maar dat laatste album heeft tenminste eer voor zijn vrouw, voor Marc Bolan, voor 'zijn' Schotland en voor zijn vader. Dit album heeft niets van dat, los zand en zielloos. Een flinke dip is geen artiest vreemd, maar dit is slecht, echt slecht.

avatar van Rainmachine
2,0
Het grote probleem met dit album is niet de stem van Rod maar de muzikale omlijsting. Hij zat vast met zijn neus in de poederdoos terwijl de nummers voor hem werden gearrangeerd. Dit is dus de foute jaren 80 muziek met veel drumcomputers en een overdaad aan kitscherige toetsen. En dan gedreven op een monotome disco beat, echt jammer en een verloren kans.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:49 uur

geplaatst: vandaag om 12:49 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.