Dit doet me op momenten denken aan King Crimson, en vooral Änglagård(wat pas 13 jaar later kwam), liefhebbers daarvan zullen hier mogelijk ook van smullen.
Maar hier is meer gaande, je kunt van alles vinden op dit pareltje;
jazz-rock(of free-jazz), zeuhl-invloeden,folk, klassiek, maar ook RIO(Rock in Opposition).
Naast de drums bas en gitaar heb je hier ook een ,achtergrondkoor(hemels met grote H), viool,piano, en saxofoon.
El Cortejo de un Día Amarillo is het hoogtepunt van deze plaat voor mij, maar de anderen mogen er zeker ook zijn.
Hoewel je hoort dat dit complex is, blijft dit tegelijkertijd toch toegankelijk, je kan er bij de eerste luisterbeurt voluit van genieten.
En nog een hoop van te zeggen, maar hier laat ik het bij, dit is nog maar me 3e luisterbeurt.
Wat me vooral verrast bij het luisteren van dit album is dat dit pareltje nog zo obscuur is op MuMe na anderhalf jaar.
Ik weet zeker dat een hoop anderen hiervan zullen genieten.
Voor mij een verrassend plezierige ontdekking.
Symfonisch met een grote S. 4,5*