menu

Rod Stewart - A Spanner in the Works (1995)

mijn stem
2,85 (27)
27 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Warner Bros.

  1. Windy Town (5:12)
  2. The Downtown Lights (6:33)
  3. Leave Virginia Alone (4:07)
  4. Sweetheart Like You (4:54)
  5. This (5:19)
  6. Lady Luck (4:25)
  7. You're the Star (4:40)
  8. Muddy, Sam and Otis (4:42)
  9. Hang on St. Christopher (4:04)
  10. Delicious (4:43)
  11. Soothe Me (3:33)
  12. Purple Heather (4:56)
totale tijdsduur: 57:08
zoeken in:
avatar van Janz
3,5
Rod weet zijn covers hier toch wel weer met zorg uit te zoeken. Vooral de eerste 4 zijn sterk (Rea, Blue Nile, Petty en Dylan).
Onvergeeflijk is echter dat hij Purple Heather opvoert als een eigen song, terwijl The Byrds deze traditional in 1965 al opnamen voor Fifth Dimension onder de titel Wild Mountain Thyme.

avatar van indana
2,5
Hm, Rod aan de beterende hand? Na alle bagger uit de tachtiger jaren hoor ik in ieder geval weer wat passie en bezieling. de Sam cooke cover klinkt lekker evenals delicious maar ik ben nog allerminst overtuigd dat definitief herstel is ingetreden.

EVANSHEWSON
Ik denk dat ik hier Rod zo stilaan opgaf en hem beschouwde als een hopeloos naar nieuw succes hengelend artiest die de artistieke trappers geheel kwijt was... Het gebeurde al eerder met nog veel flauwere plaatjes (Camouflage, Foolish Behaviour) en hier... tja... The Downtown Lights en Sweetheart Like You kunnen er mee door, de rest doet me niet veel meer...

**

beaster1256
behoorlijk album met als beste nummers : windy town , downtown lights en sweetheart

middenklasse

avatar van musician
3,5
Ik vind dat de cd vooral een akelig laag gemiddelde heeft, hier op musicmeter.

Ja, het is geen Every picture tells a story meer, dat is waar. Maar dat was al jaren zo.
A Spanner in the works, uitgebracht na een periode van maar liefst 4 jaar niets nieuws van Rod Stewart, heeft echter ook niet meer dat kitscherige, dat irritante gedrum en de overproductie van de jaren '80.

De jaren '90 zijn de bedachtzame jaren van Rod Stewart waarin hij zich vakmatig enigszins bedeesd opstelt, zonder veel bravoure, zonder veel opsmuk. Ik vind z'n stem vanaf hier minder worden. Hij zou nog één keer echt (stevig) opvlammen met When we were the new boys in 1998 en eigenlijk moet je dan zeggen dat het dat dan was, de carriére van Rod Stewart..

Waren we met z'n allen een beetje mild geweest in onze beoordelingen over die laatste twee cd's, had Rod Stewart misschien nooit begonnen aan z'n vreselijke American songbook deel 1 t/m 25.

Want, ook voor A Spanner in the works geldt dat er best goede nummers op staan. Naast het door beaster genoemde Windy town en Dowtown lights zou ik nog graag Delicious en Purple heather willen aanstippen. Maar goed, het is waar, er staan ook een aantal mindere songs op (This, Soothe me). Op de keper beschouwd wil ik hem echter nog het voordeel van de twijfel gunnen.

Het is ook niet zo, dat je een uur naar een draak van een cd zit te luisteren.

Maar het grote verschil met When we were the new boys is toch wel de uitvoering, songkeuze en het blakende zelfvertrouwen, dat op Spanner in the works toch wel ontbreekt. Kiest hij op deze cd voor 'veilige' componisten als Chris Rea en Bob Dylan, drie jaar later koos hij voor o.a. Skunk anansie en Oasis. Dat leidt automatisch toch tot een andere cd.

Dat neem niet weg, en daarom noem ik beide cd's ook, dat het beste van 'Spanner' en 'When we were...' heel mooi is samen te vatten op één cd. Voorlopig het laatst interessante wat Rod Stewart heeft gemaakt, een kleine opleving met Still the same daargelaten.

3,5
Inderdaad kan je van A spanner in the works en When we where the new boys tezamen een hele fijne cd maken, met Muddy, Sam and Otis ( heerlijk eerbetoon aan inspiratiebronnen) en de titelsong When we where the new boys ( op zoek naar de spirit en charme van The Faces) als de songs met extra klasse.

3,5
De meeste aandacht gaat hier uit naar de covers. Ik mis een beetje de aandacht voor Purple Heather dat hiervoor al een verleden (b)lijkt te hebben, voor You're the Star, geschreven in samenwerking met de geweldige Frankie Miller en voor Muddy, Sam and Otis, een eerbetoon om U tegen te zeggen.

3,5
Muddy Waters, Otis Redding en Sam Cooke hebben veel meer invloed gehad op latere artiesten/grootheden dan deze site doet vermoeden. Het eerbetoon hier met Muddy, Sam and Otis is dan ook super en oprecht.

3,5
Soothe me is een prachtig nummer van Sam Cooke en ondanks een moedige poging kan de versie van Rod hier niet aan tippen, op soul terrein ga je nauwelijks een gelijke krijgen. Toch mag dit album voor mij op steeds meer sympathie rekenen, het is vooral een intrigerend album met nog onbekende verhalen en de man die deze plaat heeft gemaakt heeft toch een verrassende muzikale knobbel.

3,5
Het gebeurt best wel eens dat een bepaalde track niet op een album verschijnt, terwijl je achteraf denkt dat had best gemogen, eigenlijk wel gemoeten. Separate Ways is zo'n voorbeeld; prachtig intiem liedje waarvan ik nog nooit had gehoord en gisteren per toeval op Youtube heb ontdekt.

3,5
Een treffende reactie/ typering op Youtube voor Separate Ways is wel; Wonderful Sad Song - The pain of Goodbyes

3,5
Van het laatste nummer staat een hele toffe clip op Youtube, met de titel; Purple Heather Scottish Pride, een eerbetoon aan Schotland.

3,5
You're the Star, met Frankie Miller in de hoofdrol, maar hier neergesabeld en al maanden op een soort van Black List. So it be en nee geen slachtoffer rol, die is voor War man Poetin. Have Fun with Cheap Trick and your tournee in Canada en Amerika, weinigen op jouw leeftijd hebben die stem en sprit nog. Voor lentemensen in het algemeen; ik kijk echt bijzonder uit naar Brian Dunne en nieuw werk van Ina Forsman, ze heeft via de mail beloofd dat nieuw werk er nu snel komt. Sunny live at Pori Jazz 2019 is alvast een ijzersterk bewijs van je kwaliteiten. Forever Young, staying strong !

3,5
Op 10 februari 2019 had ik het over Seperate Ways. Een nummer uitgebracht in 1995 volgens Youtube, maar niet op dit album ( ook geen bonustrack helaas ). Uitgegroeid voor mij tot een verborgen en prachtig pareltje, in de geest, spirit van mijn favoriet Abba nummer; The Day Before You Came. Hoop vurig dat deze song alsnog op een album verschijnt. Pijn, liefdesverdriet in een onderkoeld, sereen, meesterlijk gedaante.

3,5
Alleen Apple Music kent bij verder research Separate Ways in de bonus track version van dit album vol diepe dalen en hoge pieken. Balen dat dit nummer niet op de originele versie van deze plaat is terecht gekomen, deze hoorde en hoort dan zeker bij de hoge pieken. Benieuwd hoe dit heeft kunnen gebeuren, zag wel dat mensen die iets met deze zanger hebben ook erg enthousiast over dit nummer zijn.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:49 uur

geplaatst: vandaag om 09:49 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.