Dit album had bij mij blijkbaar wat meer draaibeurten nodig voordat het spreekwoordelijke kwartje viel. Het kan natuurlijk ook te maken hebben met (het ontbreken van) de juiste stemming of met verminderde ontvankelijkheid door vermoeidheid. In ieder geval is muziek beluisteren voor mij een serieuze aangelegenheid, en ik ben dan ook blij dat ik het album een paar maal opnieuw beluisterd heb de afgelopen weken.
Het viel me nu op, hoe mooi de songs wel niet zijn. Niet alleen het inderdaad schitterende Sonoro's Death Row, maar ook (om maar wat te noemen) de meeslepende instrumentals en de door Nick Lowe geschreven opener Endless Sleep. De songs zijn somber van toon (voor zover ik het kan volgen), maar worden overtuigend gebracht door Kottke, en al heeft hij niet de allerbeste stem, toch komt het bij mij wel over. En je moet natuurlijk van zijn gitaarspel houden. Dat klinkt hier naar mijn mening fantastisch. Favoriet nummer op Burnt Lips is voor mij Cool Water.