Lucy Ward - Single Flame (2013)

Er hangt het label Folk aan dit album en daaraan hangt dan al gauw het stigma van geitenwollensokkenmuziek (wat is er overigens mis met die sokken?). Gelukkig is er een generatie jonge muzikanten actief in de folkscene die hun stinkende best doen om aan dat imago wat te doen. Lucy Ward is er daar één van en met haar tweede album slaagt ze daar prima in.

Op dit album zijn de songs gevat in soms breed uitwaaierende arrangementen die het schijnaar bij de puristen niet zo doen. Uit ervaring weet ik dat de songs van dit prima ook overeind blijven als je haar solo aan het werk maar juist dat verschil tussen studio en podium vind ik boeiend. Het geeft beide ervaringen, in welke volgorde je er ook voor het eerst mee in aanraking komt, iets bijzonders.

Ik kan behoorlijk onder de indruk raken van iemand die een bekend klassiek gegeven zoals het verhaal van Icarus van uit een heel ander perspectief geheel opnieuw vorm weet te geven. Roy Harper doet het op zijn nieuwe album Man & Myth in de song Heaven Is Here / The Exile en Lucy Ward doet het schitterend in Icarus. Ze is een geboren verhaenverteller en hoop nog dat we nog jaren van haar mogen genieten in wat voor vorm dan ook.

Het zou zo fijn als dit album een wat breder publiek bereikt waardoor ze ook eens echt op tourmee kan met haar volledige band en ja zelfs daarmee naar NL kan komen.

Jammer dat ik haar live nog niet heb kunnen meemaken. Dat geeft een mening over een album wat meer diepte en begeestering. Zonder mezelf purist te willen noemen vind ik haar te weinig onderscheidend binnen het grote aanbod van jong folktalent. Te weinig verfijnd. Goed geschreven en gecomponeerde songs, dat zeker. Jammer dat die inderdaad muzikaal nogal uitwaaieren mede dankzij de ruimtelijke productie. Maar als ze ons land bezoekt ga ik zeker luisteren want ik vermoed dat ze me in alle eenvoud op een klein podium wel kan overtuigen. De liveclips op youtube geven alvast een aardige indruk.

Tja, het lijkt dat wij dan toch wat anders onder verfijning verstaan. Ik hoor wel degelijk iemand die haar talent volledig onder controle heeft en songs tot in de puntjes weet uit te werken. Er is geen noot te veel, geen woord te veel, alles op zijn plek. Verfijning betekent voor mij niet dat het materiaal met fluwelen handschoenen behandelt moet worden, want dat slaat wat mij betreft de meeste muziek compleet 'dood'.

Het is een kwestie van smaak, denk ik. Ik hou van meerdere muziekgenres en als het om folk gaat dan heb ik het graag zo klassiek mogelijk, liefst met gebruik van traditionele instrumenten. Dat bedoelde ik met verfijnd. Die verwarrende term kun je wat mij betreft schrappen na deze korte uitleg. Haar album klinkt zeker mooi gedetailleerd. Wel hoor ik een meer eigentijdse interpretatie van folk en die bevalt me gewoon minder. Zonder twijfel een degelijk album maar toevoegen aan mijn verzameling zal ik het niet.