Mooi om te horen hoe deze band zich door de jaren heen ontwikkelt heeft. De Eric Bell jaren 1971-1973 zijn wat mij betreft wel wat minder. Maar desalniettemin zeer zeker interessant te noemen.Een band die nog wat zoekende was naar het uiteindelijke geluid. De nummers die afkomstig zijn van het album Vagebond of the Western World komen daar al zeker redelijk in de buurt. Met The Rocker als beste voorbeeld.
Ze hebben zelfs het wat obscure en voor mij het onbekende Sitamoia erop gezet. Suicide wordt nog gespeeld met Bell. Best geinig moet ik zeggen!
De Brain Robertson/ Scott Gorham jaren 1974/1978 zijn wat mij betreft de meest interessante jaren gebleken. In die tijd was Lizzy op zijn top en werd het prachtige twin lead gitaar werk (voor mij dan) uitgevonden. Alles viel in feite op zijn plek. Lizzy was jong, ambitieus, fris en men had de perfecte samenstelling gevonden. Wat resulteerde in prachtige songs.
Geinig extraatje is Half Caste. Een reagae nummer dat op de b kant blijkt te zijn veschenen van Rosalie. Grappig gezongen. Wederom een nummer dat ik niet ken.
Dan de Snowy White 1979/1982/Darron Wharthon 1980/1983 periode. Met Renegade en Killer on the Loose. Twee heeeerlijke nummers trouwens. Deze opnames komen van een echt live concert net als Cold Sweat en The Boys Are Back In Town met John Sykes. Schijnbaar waren/zijn er geen radio opnames van deze periode?
Dit gedeelte is dan ook een stuk harder. Terwijl al die radio opnames zo'n beetje tussen studio en een echt live concert zitten. Deze verzamelaar is dan ook alleen voor de meer dan gemiddelde Lizzy liefhebber echt interessant denk ik. Maar dat is wel vaker (bijna altijd) bij dit soort releases
Toch zijn er ook wat kritische noten te kraken. Waarom die fade outs? En waar is de Gary Moore periode? Ook op de orginele cd is er niks terug te vinden van Moore. Teminste als ik me niet vergis.
Vind ik toch wel een gemis!