A Date with 88 (1988)

De versie van Is she really going out with him is niet degene die in '88 in de hitparade stond, dat was de a-capellaversie. Dit is ook een live-versie, maar een andere, helaas.

En zo is de angry young man Joe Jackson opeens tussen de postergirls Sam Fox, Tatjana en Sabrina terecht gekomen

Je kunt slechter landen.

Toch wel wat classics uit die tijd!

Jack to the Sound of the Underground!

Visueel wel, maar qua muzikale rijkdom niet. Zelf zou ik in retrospectief ook niet graag een afspraakje met deze variant van 1988 willen maken. Er zijn wel leukere dates te bedenken.

Het moet gezegd: Joe Jackson is in dit gezelschap wel een heel vreemde eend in de bijt. Daar hadden ze beter een ander dance- of housenummer uit 1988 voor in de plaats kunnen zetten. Het roept wel de vraag op hoe die kennelijk alternatieve live-versie van zijn 1988-hit hier dan terecht is gekomen.

Labels als Dino en Arcade gingen bij de samenstelling van dergelijke verzamelaars altijd voor de weg van de minste weerstand. Met andere woorden: wat kost rechtentechnisch het minste? De meeste van die andere artiesten zijn allemaal uitgebracht op indie-dancelabels, die ze waarschijnlijk vrij voordelig konden licenseren. Joe Jackson lijkt me op dit album de enige artiest die destijds bij een 'major' platenmaatschappij zat (A&M, toen nog gedistribueerd door PolyGram, het tegenwoordige Universal). Die opname moet dan toch eigenlijk een semi-bootleg geweest zijn...

Ik zie dat de CD-versie twee bonustracks heeft: Sam Brown en Eric Clapton. Die sluiten ook niet echt aan bij het overige aanbod van deze geluidsdrager, maar ze zaten allebei ook bij PolyGram. Dus wellicht heeft Dino daar dan toch een deal mee gesloten. Zouden ze bij Polygram dan destijds een foutje gemaakt hebben? Het kan natuurlijk gewoon een van die andere live-versies van Going out zijn van Joes live-album uit 1988. Dat album bevat namelijk wel drie uitvoeringen van dat nummer.

Jim Capaldi hoort hier dan ook niet thuis. Lekker hitje wel

Muzikaal valt-ie inderdaad ook uit de toon. Er was wat geks met die release. Ik heb zowel de single als het album. Internationaal verscheen dat ding op Island Records, maar in Nederland kwam hij uit op het piepkleine en maar kort bestaande Jaws-label (de Earring heeft daar rond die tijd ook een plaat op uitgebracht).
Dus ik vermoedde dat die indie-connectie had geleid tot de inclusie op deze verzamelaar. Maar als Dino een licensiedeal had met PolyGram (wat me toch het meest waarschijnlijk lijkt), dan zou de Island-connectie niet in de weg gezeten hebben. Want ook dat label werd gedistribueerd door PolyGram.

Dat klopt idd die albumrelease zag er altijd wat goedkoop uit vond ik

Wel een leuk detail dat de dino rechtsboven op de hoes speciaal voor dit album is aangepast met een spuitbus. De schijf is trouwens van slechte kwaliteit. Ik heb er meerdere gehad, maar in elke zaten gaatjes als je ze tegen het licht houdt.

Ow ja, grappig inderdaad. Een hippe dino als voorloper van Fido Dido