menu

Magnum - Breath of Life (2002)

mijn stem
3,03 (17)
17 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Steamhammer

  1. Cry (5:14)
  2. This Heart (4:03)
  3. Everyday (6:35)
  4. Still (4:03)
  5. Dream About You (4:16)
  6. Breath of Life (4:48)
  7. After the Rain (4:03)
  8. That Holy Touch (5:12)
  9. Let Somebody In (4:20)
  10. The Face of an Enemy (3:48)
  11. Just Like January (4:29)
  12. Night After Night (7:56)
totale tijdsduur: 58:47
zoeken in:
2,5
Zwakke herstart na een rustperiode. Rommelig album. Gelukkig is het herstel snel opgetreden resulterend in een schitterende dvd. Livin'the dream. De onlangs verschenen cd. (Princess Alice and the broken arrow geeft aan dat het met Magnum weer goed zit.

Kingsnake
Dit is gewoon een voortzetting van Hard Rain.
Wat absoluut niet slecht is.

Klinkt niet als Magnum zoals we het kennen uit de jaren tachtig.

Het eerste nummer vat het geheel een beetje samen.
Zware riffs en midtempo beats.
Bob Catley blijft schijnbaar een krachtige en melodieuze zanger.
Niet kapot te krijgen die man.

Er staan wel een aantal juweeltjes op deze plaat, maar niet genoeg om me euforisch te krijgen.

avatar van vielip
1,5
Ben het met beide bovenstaande schrijvers eens. Een teleurstellende terugkeer van Magnum wat mij betreft! Op een enkele song na (verspreid over alle albums sinds deze) is het niet best wat de heren ons voorschotelen.

Ozric Spacefolk
Zeer rommelig... Met name de productie... Terwijl de composities echt wel degelijk zijn...

Volgens mijn gegevens zou Harry James van Thunder hier op meespelen... Maar de drums lijken soms eerder uit een doosje komen... Niks groovy...

Keyboards zijn strontvervelend...
Het gitaarwerk van Clarkin spettert echter wel zo hier en daar...

avatar van vielip
1,5
Harry James zou inderdaad meespelen op dit album maar dit ging uiteindelijk niet door om wat voor reden dan ook. De drums komen wel degelijk uit een doosje. En dat hoor je! James ging hierna wel met ze mee op tour ter promotie van dit album. Heb ze toen nog met prima optredens in Rijssen (Lucky) en op het Bang Your Head festival in Duitsland gezien!

MindRuler
Redelijk zwakke Magnum-plaat met een spuuglelijke kitsch- cover.
De sterkste nummers zijn het titelnummer, Everyday, Still en het stomende That Holy Touch. De drie bonustracks zijn een herwerkte versie van The Flood, een live-versie van Backstreet Kid met verschrikkelijk slechte geluidskwaliteit (amper aan te horen zo slecht) en We All Need To Be Loved akoestisch. Vooral vanwege het fantastisch mooie The Flood nog net geslaagd.

Ozric Spacefolk
The Flood is van deze Magnum - Sleepwalking (1992) ...

Het is een bonustrack hahahaha

MindRuler
Daar kom ik nu ook pas achter.
Toch frappant dat die bonustrack het beste is van het hele album.

Ozric Spacefolk
Het is ook een geweldig nummer. Ken je Sleepwalking?!? Staan wel meer mooie songs op...

MindRuler
Nee, dat album ken ik niet. Wel een mooie hoes zo te zien.
Liggen de rest van de nummers in het verlengde van The Flood?
Dan moet ik die zeker eens uitchecken als ik 'm vind.

avatar van vielip
1,5
Het zegt inderdaad genoeg dat de bonustracks de sterkste nummers op dit ronduit zwakke album zijn! De geluidskwaliteit van Backstreet kid is inderdaad bagger maar jongens wat een geweldig nummer is dat toch!! Door deze live versie ben ik het nummer helemaal gaan ontdekken. Live is het zoveel meer guitar driven vergeleken met de (ook prima uitvoering overigens) op Vigilante. Echt kippevel!!!

Ozric Spacefolk
Klein half puntje omhoog voor het geweldige Night after Night....

Ozric Spacefolk
Just Like January is ook gewoon erg mooi.

Fijn pianospel en een heerlijke, dromerige riff en schitterende solo.

avatar van RuudC
2,0
Precies het soort album waar ik altijd wat bang voor ben bij een klassieke hardrockband die weer bij elkaar gekomen is. Dat Magnum nooit meer een album zal maken als Chase The Dragon, is iets waar ik wel vrede mee heb, maar als de resterende platen net zo tandenloos zijn, wordt het alsnog een lange zit. De piano speelt volgens mij een belangrijkere rol dan de gitaar. Breath Of Life klinkt zo lief en netjes. Misschien ervaar ik het omdat het gitaarspel echt heel erg flauw is. Simpel en zielloos. Goede songs kom je hier dan ook niet tegen. Het is allemaal generiek en voorspelbaar en dat terwijl Magnum daar ooit het tegenovergestelde van was. Deze sabbatical had rustig langer mogen duren, al had het misschein ook wel wat gescheeld als deze plaat beter geproduceerd was. Eerste onvoldoende voor Magnum, maar hier hebben ze het echt aan zichzelf te danken. Ik vraag me echt af voor wie ze dit album hebben willen maken. Kan me niet voorstellen dat dit soort poprock vijftien jaar geleden nou echt populair was. In alle opzichten dertien in een dozijn.


Tussenstand:
1. Chase The Dragon
2. Kingdom Of Madness
3. Vigilante
4. On A Storyteller's Night
5. Wings Of Heaven
6. Magnum II
7. Sleepwalking
8. Rock Art
9. Goodnight LA
10. The Eleventh Hour
11. Breath Of Life

avatar van lennert
4,0
Wow, dit is het laagst gerate album? Ik kan me er met de beste wil van de wereld niet aan ergeren. Kan ook liggen aan het feit dat ik de klik met Sacred Blood "Divine" Lies eigenlijk meteen had nadat ik deze aanschafte en de nieuwe Magnum mij zodoende niet ergert. Als dit de ergste is, dan ga ik nog een fijne tijd tegemoet. De vriendelijke melodieuze symforock die de band hier speelt kan ik namelijk met alle liefde meerdere malen beluisteren. De gitaren klinken steviger, de toetsen zijn terug en Catley zingt nog steeds prima, wat kan me vervelen? Alleen de songs, maar dat is hier allemaal prima. Vooral Breath Of Life en Just Like January bevallen uitstekend.

Voorlopige tussenstand:
1. The Eleventh Hour
2. Chase The Dragon
3. On A Storyteller's Night
4. Wings Of Heaven
5. Magnum II
6. Kingdom Of Madness
7. Breath Of Life
8. Rock Art
9. Sleepwalking
10. Goodnight L.A.
11. Vigilante

avatar van Mssr Renard
3,5
Ook al zijn de drums geprogrammeerd en is dit eigenlijk niet meer dan een voortzetting van het Hard Rain-project, vind ik deze plaat een stuk beter dan wat zal volgen.

Deze plaat ligt een beetje in het verlengde van Rock Art en Hard Rain, maar is iets steviger. Wat deze plaat sterk maakt, is het songmateriaal, al had er wel een song of twee vanaf gekund. Een uur Magnum is gewoon net even te lang, vind ik dan.

Deze en de opvolger rond deze periode echt helemaal stuk gedraaid. Mooie tijden, zonder internet, zonder meningen van anderen. Dan gaat zo'n plaat toch persoonlijk worden.

avatar van Mssr Renard
3,5
Valt me trouwens vandaag voor het eerst op hoe 'Everyday' een beetje leunt op de riff van 'Smoke in the Water'. Een beetje dan.

avatar van vielip
1,5
Mssr Renard schreef:
Mooie tijden, zonder internet, zonder meningen van anderen. Dan gaat zo'n plaat toch persoonlijk worden.


Dat gold voor mij in die tijd ook. Maar toen ik de cd jaren later weer eens ging luisteren schrok ik me rot! Op 2 á 3 nummers na geen door komen aan. Nu liggen de dagen dat ik Magnum heel veel draai sowieso (ver) achter me dus als ik dan eens zin heb om iets van de band te draaien dan wordt het toch echt iets uit de '78 - '92 periode.

avatar van Mssr Renard
3,5
vielip schreef:
(quote)


Dat gold voor mij in die tijd ook. Maar toen ik de cd jaren later weer eens ging luisteren schrok ik me rot! Op 2 á 3 nummers na geen door komen aan. Nu liggen de dagen dat ik Magnum heel veel draai sowieso (ver) achter me dus als ik dan eens zin heb om iets van de band te draaien dan wordt het toch echt iets uit de '78 - '92 periode.


Toen ik deze gisteren draaide was ik toch wel echt aan het airgitaren en playbacken. Ik skipte wel een nummer of 5. Ik vind (denk ik) de wat knullige beginplaten veel minder nu. De periode 1986 - 1992 en de eerste reunieplaten vind ik hoekiger en steviger. De afgelopen 20 jaar wel veel van hetzrlfde helaas.

avatar van viking1
Ben het grotendeels met jou eens Mssr Renard.
Maar wil toch '85 nog bij dit rijtje scharen. Dus voor mij de periode 1985/ 1992!
Alleen al om het feit dat on a storyteller's night uit 1985 komt en mijn 2e favoriete magnum album achter wings of heaven is.

avatar van Mssr Renard
3,5
Ik denk dat ik ook 1985 bedoelde hoor. Maar ik heb de datums niet zo helder. Ik vind trouwens Rock Art ook een prima plaat en die is uit 1994. Verder is er dan nog Stronghold/The Last Dance uit respectievelijk 1996 en 1997 die ik ook vaak draaide (hun afscheidstournee van toen).

Dus de marge wordt groter: 1985-1995. Toch een goede 10 jaar vol met fijne melodieuze (hard)rock.

avatar van viking1
Idd rock art ( heb ik ook nog op cd) prima plaat!
En altijd lastig om lijstje te maken. Maar net wat jij ook aan geeft Mssr Renard de periode 1985/ 1992 grijp ik het vaakst op terug bij magnum. Wat uiteraard niet wil zeggen dat er daar voor of daarna niets leuks meer is, integendeel ook daar nog genoeg leuke magnum platen. Voor mij persoonlijk draai ik veel jaren '70 rock/ bluesrock cd's/ lp's of bands gerateerd eind '60 jaren '70 . Draai de laaste tijd veel Dewolff en jethro tull. Er is ook zoveel goede en leuke muziek.
Maar nu door deze Magnum discussie. Heb ik zin in een Magnum revival hahaha.

avatar van gaucho
Ik kan me grotendeels vinden in jullie samenvatting van de beste periode van Magnum. Hoewel ik de voorafgaande peridoe ook zeker kan waarderen, begint die voor mij met On a storyteller's night. Dat was mijn 'ontdekalbum' in relatie tot Magnum en ik vind het nog steeds hun beste plaat. Daarna de Polydor-periode tot en met Goodnight L.A. Rock Art vind ik ook nog een aardig album, al is die al minder dan het voorgaande werk.
Ik heb Breath of life en Brand new morning ook nog, maar die draai ik niet vaak. Naast het overwegend mindere songmateriaal staat ook de productie me tegen. Veel te gezwollen, met de instrumenten teveel opeen geperst, waardoor het een klankenbrij wordt. Dus ook voor mij ligt hun beste periode in de jaren '85/'92, en met enige fantasie tot '94.

avatar van vielip
1,5
En dan slaan jullie zomaar zonder enige schroom het fantastische Chase the dragon uit '82 over?!? Ongelofelijk...

avatar van Mssr Renard
3,5
vielip schreef:
En dan slaan jullie zomaar zonder enige schroom het fantastische Chase the dragon uit '82 over?!? Ongelofelijk...


Daar staan goede songs op, maar ik vind ze niet 'af', en ik vind het wat kil klinken. Ik vind de live-versies op latere live-platen veel fijner. Daarom niet een plaat die ik graag draai.

avatar van Mssr Renard
3,5
gaucho schreef:

Ik heb Breath of life en Brand new morning ook nog, maar die draai ik niet vaak. Naast het overwegend mindere songmateriaal staat ook de productie me tegen. Veel te gezwollen, met de instrumenten teveel opeen geperst, waardoor het een klankenbrij wordt


Ik ben het hier echt helemaal mee eens. Eigenlijk kan ik ook niet tegen dit soort producties. Dus ik denk wel dat vooral nostalgie een erg grote rol speelt bij het waarderen van deze plaat. Maar ik vind Vigilante en Wings of Heaven ook niet zulke fijne producties hoor. Eigenlijk vind ik Goodnight L.A. hun best geproduceerde plaat. Maar ja, Keith Olsen he.

avatar van gaucho
vielip schreef:
En dan slaan jullie zomaar zonder enige schroom het fantastische Chase the dragon uit '82 over?!? Ongelofelijk...

Dat is in elk geval wel de beste uit hun 'vroege' periode. Ook weinig mis mee, hoor. Maar ik vind het werk vanaf Storyteller's night gewoon echt beter. Meer 'af', zoals Mssr Renard ook opmerkt. Het songmateriaal is op Dragon al goed voor elkaar, daar ligt het niet aan. Het is vooral een gevoelskwestie.

avatar van gaucho
Mssr Renard schreef:
Maar ik vind Vigilante en Wings of Heaven ook niet zulke fijne producties hoor. Eigenlijk vind ik Goodnight L.A. hun best geproduceerde plaat. Maar ja, Keith Olsen he.

Ja, dat laatste is zonder meer waar. Al staat daar tegenover dat ik de voorgaande drie albums songmatig net iets beter vind. Wings en Vigilante hebben een 'lichte' productie-touch, als je begrijpt wat ik bedoel. De gitaren staan niet bepaald vooraan in de mix, en de drums juist wel. Was heel gangbaar in die jaren, en persoonlijk houd ik daar wel van. Maar ik snap ook dat het niet ieders kopje thee is. Sommigen plakken daar dan al snel het etiket 'gedateerd' op.
Eigenlijk heeft Storyteller het beste van twee werelden. Die klinkt ook het meest natuurlijk, al vind ik 'm soms ook wat wollig.

avatar van vielip
1,5
Storyteller klinkt inderdaad wat wollig. Maar wel een fantastische plaat!

Wat betreft Chase the dragon; ik hoor dus echt niet dat die nummers niet 'af' zijn. Sterker nog; ik vind ze lichtelijk briljant. Wel (wat) anders qua stijl en sound. Meer richting metal (zeg ik heel voorzichtig!). In sommige nummers dan toch. De gitaren klinken in ieder geval wat zwaarder dan op de albums erna. Ook een andere drummer schiet me te binnen. Die drukt met z'n stijl best een stempel op hoe de band op de eerste platen klonk. Storyteller is min of meer een overgangsplaat naar de AOR/Pomp richting waar ze naar opschoven. Althans, zo beleef ik het

Gast
geplaatst: vandaag om 12:57 uur

geplaatst: vandaag om 12:57 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.