Vorige zomer zag ik Testament op een festival een set spelen die grotendeels gelijk was aan dit Dark Roots of Thrash. In ingekorte versie uiteraard, want het was een festivaloptreden. Dat was een geweldig concert, dus ik hoefde niet lang te twijfelen om dit album te kopen.
Testament’s studio-albums weten me vaak maar met mate te overtuigen. Live vind ik ze veel beter. De nummers klinken vetter, en ongetwijfeld speelt ook mee dat de band de beste nummers uit kan zoeken om mee op tour te gaan. Dark Roots of Thrash begint overrompelend met een paar van de meest furieuze nummers die Testament geschreven heeft: Rise Up, Native Blood, en bovenal True American Hate. Een nummers als Dark Roots of Thrash daarentegen doet me niet veel. Daarna komt een wat minder interessant deel van het concert. Pas bij D.N.R. veer ik weer op (en bedenk dat ik misschien The Gathering maar eens weer moet horen). Daarna verslapt het album niet meer en laat daarmee een uitstekende indruk achter.
Ondanks een wat minder interessant stuk blijft dit album de moeite waard. De nadruk ligt op Testaments laatste twee albums, aangevuld met werk van eerder albums, zodat ik deze liveplaat als een mooie aanvulling op Live in London zie. Mooie concertregistratie dus.
4.0*