menu

Triumph - Allied Forces (1981)

mijn stem
4,00 (53)
53 stemmen

Canada
Rock
Label: Attic

  1. Fool for Your Love (4:33)
  2. Magic Power (4:57)
  3. Air Raid (1:19)
  4. Allied Forces (5:06)
  5. Hot Time (In This City Tonight) (3:24)
  6. Fight the Good Fight (6:24)
  7. Ordinary Man (7:17)
  8. Petite Etude (1:15)
  9. Say Goodbye (4:33)
totale tijdsduur: 38:48
zoeken in:
avatar van Rinus
4,5
Uitstekend album weer. Melodieuze hardrock, met hier en daar wat progressieve en symfonische invloeden erin.

Kingsnake
Als album vd dag aangemerkt in de categorie album vd dag (hardrock/metal).

Vond wel dat dit meesterwerk weer eens onder de aandacht gebracht mocht worden.

Rik Emmett spettert enorm op deze plaat, qua songwriting, gitaarspel en zijn stem is ook op zn best (Ordinairy Man, Fight the Good Fight).

Hier staat ook Gil Moore's beste compositie op, de titeltrack.

avatar van richiedoom
5,0
Wauw wat een ontdekking! Ben sinds kort Triumph aan het luisteren en ik vind het een geweldige band. Ik luister de albums in chronologische volgorde. Ik heb nu de eerste 7 albums geluisterd en tot nog toe is dit mijn favoriet samen met progressions of power. Vooral de akoestische stukjes die op elk album staan vind ik prachtig. Deze zorgen voor afwisseling, hetgeen ik nou juist zo belangrijk vind. Magic Power is mijn favoriet van deze plaat.

avatar van Sir Spamalot
4,0
Mijn bijzondere dank aan Kingsnake, dankzij zijn inzending destijds in de topic Album van de Dag (Hardrock / Metal). Deze was echt uit mijn geheugen verdwenen. Dit is een plaat om op maximale volume te laten knallen: prachtig open geluid, schitterende productie en songs om je eens te laten gaan. Allied Forces is fabelachtige Hardrock met grote H en de grote K van klasse! Ordinary Man is ook zo'n godsgeschenk!

avatar van B.Robertson
4,0
Sommige nummers progressief en symfonisch klinken, terwijl anderen weer commercieel getint kunnen zijn. Mijn ervaring met Triumph is dat de eerste categorie de mooiste nummers oplevert, in dit geval Fight the good fight En Ordinary man. Allied forces zit met zijn degelijke hardrock in een midden-categorie. Say goodbye klinkt als een matig radiogevoelig deuntje. Geeft niet, een plaat mag z'n mindere liedjes hebben. Genoeg Triumph in hokjes gestopt. Muzikaal gezien vormen Mike Levine & Gil Moore een uitstekende ritme-sectie,die in combinatie met het spetterende gitaarspel van Rick Emmett de nodige hoogstandjes kunnen afleveren. Op zang wisselen Moore en Emmett elkaar af. Allied forces is samen met Never surrender het beste uit de vijf albums die me bekend zijn.

avatar van vielip
4,0
Prachtig album van Triumph! Op dit album is wat mij betreft voor het eerst echt alles in balans. Geen vullertjes te vinden en elk stukje muziek is tot in de puntjes uitgewerkt. Ook hun bekendste album volgens mij.

avatar van iggy
3,5
Ietsjes minder dan never surrender. Desalniettemin wederom een prima album. Voor mij mag die emmet alles zingen. Zijn stem is beter dan drummer dan gil moore. Maar goede sterke compositie's. Deze band was in top vorm rond deze jaren.

Ozric Spacefolk
Deze rock/metal plaat staat nog steeds als een huis. De loodzware drums van Gil Moore en het vingervlugge solowerk van Rik Emmett is nog altijd om de vingers bij af te likken.

Ten onrechte afgedaan als een working's man-versie van Rush, vind ik Triumph eerder neigen richting Van Halen.

avatar van Casartelli
3,5
Casartelli (moderator)
Ozric Spacefolk schreef:
Ten onrechte afgedaan als een working's man-versie van Rush

Nuja, ze komen toch ook uit Canada en zijn toch ook met zijn drieën?

Ik hoor dit album (en deze band) nu voor het eerst. Ik zou zeggen ergens tussen Van Halen, Journey en Rainbow in... het klinkt een beetje gedateerd, maar verder wel aardig. De enige echte working man's Rush die ik tot nu toe tegengekomen ben is Tiles.

avatar van Dream Theater
4,0
Canada heeft toch wel enkele geweldige bands opgeleverd, natuurlijk Rush,het ondergewaardeerde Santers en natuurlijk Triumph. Dit power trio laat met dit album hun grote klasse horen. Rick Emmett is een geweldige gitarist maar heeft ook een dijk van een stem, Gil Moore is een heerlijke powerdrummer en Mike Levine een prima bassist. Magic Power is een van mijn favoriete nummers allertijden, Fight the Good Fight en Ordinary Man zijn afwisselende rocknummers met een progressieve inslag en Allied Forces een heavy rocknummer met heerlijke gitaarsoli.De rest is meer dan gemiddeld.Ook anno 2011 nog zeer te genieten deze plaat!

Ozric Spacefolk
Ik ben geen gitarist maar kan me voorstellen dat het titelnummer een lekker ingewikkeld dingetje is.
Lekkere riff en onwijs veel gesoleer....

avatar van Metalhead99
4,5
Wat een verschil met Progressions of Power zeg!
Het album begint al meteen lekker met het Bluesy rocknummer "Fool for your Love", waarna ze met "Magic Power" juist meer de Symfonische Rock opgaan. Heerlijk!
Mijn favoriet is toch wel het titelnummer. Lekker snel en rockend nummer waarbij Emmett zo'n beetje zijn beste gitaarspel en zangkwaliteiten laat horen.
Naar mijn mening hun beste werk (van het materiaal dat ze tot dan toe hadden uitgebracht, ben met de latere albums nog niet bekend).

Ozric Spacefolk
Op het titelnummer zingt de drummer Gil Moore...


Je kan altijd een beetje onthouden dat de partyrockersen geavy rockers van Gil Moore zijn en de folky/bluesy en symfonische rock stukjes meestal van Rik Emmett.

Op deze plaat:
Emmett: Magic Power, Fight th Good Foght, Ordinairy Man, Say Goodbye
Moore: Fool for Your Love, Aliied Forces

Al zingt Emmett wel weer op de partyrocker Hot Time in the City Tonight.
Grappig trouwens hoe dat intro van die song klinkt als Johnny Be Goode.

avatar van Metalhead99
4,5
Had gewoonweg in de eerste instantie niet in de gaten dat het Moore was die de vocalen voor zijn rekening neemt op het titelnummer. Best uitzonderlijk: een band met drie bandleden waarvan er twee goed kunnen zingen.

avatar van Brutus
4,0
Magic Power,Fight the good fight en Ordinary man zijn klassiekers van Triumph.
Ik kan wel begrijpen, dat er gezegd wordt dat ze wat weg hebben van Rush.
Er zijn wel raakvlakken in de stem van Rik Emmett, met Geddy lee van Rush.

avatar van gigage
4,0
Prima classic hardrock album. Fight the good fight en Ordinary man zijn de wat langer uitgesponnen nummers waarbij de laatste me net wat te lang duurt. De samenzang in de intro heeft toch niet de overtuigingskracht waar leeftijdsgenootjes uit de US mee aankwamen. Dan kun je het eigenlijk maar beter achterwege laten. Hetzelfde euvel heeft ook de afsluiter Say Goodbye. Voor de rest is het een puik album met sterke composities en leuke rockers.
De titeltrack hoort bij mijn all time Triumph favorites (naast de met gitaargeweld gevulde Rock n Roll Machine en het Rainbow-like Blinding Light Show / Moonchild

avatar van lennert
4,5
Allied Forces heb ik ooit zonder aarzelen aangeschaft als tweedehands lp. Mooi gestroomlijnd logo, epische flying V-gitaar en overduidelijk een hardrock-vibe op basis van de titels. Dat bleek een schot in de roos te zijn, want Allied Forces paste prima tussen mijn toen ontluikende liefde voor gitaarmuziek naast albums van Saxon, UFO en Iron Maiden. Sterker nog, ik zou zeggen dat Allied Forces, Fight The Good en vooral Ordinary Man echt vroege heavymetalklassiekers zijn die iedere zichzelf respecterende headbanger minstens vijf keer gehoord moet hebben. Vijf keer per uur.

Helemaal de schoonheid van Ordinary Man moet apart genoemd worden: een prachtige esoterische start, om vanaf 3 minuten ineens een heerlijke versnelling en snoeiharde riff er doorheen te gooien. Zo'n galopperende metalriff als waar Iron Maiden toen nog geen copyright op had. Ondersteund door magistraal drumwerk (en subtiele spacy effecten op de achtergrond) werkt het nummer toe naar een fenomenale, bluesy gitaarsolo. Als het thema van het begin aan de afsluiting weer terug komt, heb ik niets anders dan kippenvel. Magistrale muziek van een band die helemaal met betrekking tot zo'n album als dit te weinig aandacht heeft gekregen in Nederland.

Tussenstand:
1. Allied Forces
2. Triumph
3. Progressions Of Power
4. Rock & Roll Machine
5. Just A Game

avatar van gigage
4,0
Als je vlak ervoor Whitesnake's Fool for your Lovin hebt leren kennen dan is Fool for your Love alhier een niet sterk gekozen opener. Dat zal voor mij altijd het manco blijven van deze plaat. Stom he dat zoiets je altijd bij blijft.

avatar van RuudC
4,0
Haha, die associatie kwam ook direct bij me op. In het meeneuriën kwam het "tonight" automatisch mee.

Verder vind ik dit dan weer een best leuk album. Het heeft weer de flair van de eerste platen, maar niet de avontuurlijkheid qua symfo en prog. Die elementen mis ik hier nog steeds wel. Toch staan er met Magic Power, Allied Forces, Fight The Good en Ordinary Man toch wel echt goede nummers op dit album. In de tussentijd vind ik wel dat Emmett minder sterk is gaan zingen. De hoge noten worden er behoorlijk uit geperst. De complimenten zijn verder (weer) voor het aangename geluid. Ik kan me niet voorstellen dat deze muziek snel verveelt, al kan ik me wel goed voorstellen waarom Triumph hier nooit echt doorgebroken is. Triumph is een fijne hardrockband, maar er wordt net teveel binnen de lijntjes gekleurd.

Tussenstand:
1. Triumph
2. Allied Forces
3. Rock & Roll Machine
4. Just A Game
5. Progressions Of Power

avatar van OzzyLoud
5,0
En daar is ie dan, Allied Forces! Met recht 1 van Triumph's beste platen. De variatie is weer helemaal terug gecombineerd met ijzersterke nummers! Magic Power, Fight the Good Fight en Ordinary Man zijn typische Triumph nummers; groots,meeslepende progrock met weer geweldige teksten.
maar de overige tracks zijn ook van constante hoog niveau (Air Raid is een intro). Petit Etude is rustige intermezzo in al dat mooie geweld. En Say GoodBye is een waardige afsluiter met mooie meerstemmige vocalen, Prachtig!
Verder niet meer lullen maar luisteren en genieten!

avatar van ProgMetal
5,0
Heeft na al die jaren niets aan kracht ingeboet. Doet hier niet onder voor dat andere Canadese 3-tal.

En daarmee sluit ik me aan bij OzzyLoud want verwoord precies wat ik bedoel en brengt daarnaast weer mooie herinneringen boven aan vroegere tijden bij mijn ouders op zolder waar ik de naald door het vinyl heen heb gedraaid.

2,5
Nee deze oubollige muziek doet me weinig. Alleen 'Fight the Good Fight' vind ik super en daarom had ik het album ook gekocht.

4,5
Ordinary man maar geen ordinary nummer. En mooie acoustische overgang

Gast
geplaatst: vandaag om 03:34 uur

geplaatst: vandaag om 03:34 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.