menu

Forbidden - Distortion (1994)

mijn stem
3,44 (9)
9 stemmen

Verenigde Staten
Metal
Label: Massacre

  1. Distortion (5:59)
  2. Hypnotized by the Rhythm (4:56)
  3. Rape (5:22)
  4. No Reason (6:23)
  5. Feed the Hand (6:41)
  6. Wake Up (3:57)
  7. Mind's Eye (4:31)
  8. All That Is (4:17)
  9. Undertaker (6:24)
  10. 21st Century Schizoid Man (11:06)
  11. Rip Ride * (3:06)
  12. Annexanax * (3:58)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 59:36 (1:06:40)
zoeken in:
MetalDex
Vaak vraag ik me af waarom Forbidden niet bekender is geworden. Goed, ze zijn wat later begonnen - ze behoren tot 'the second of wave of bay area thrash metal' (vanaf 1985) - maar daaruit zijn ook enkele redelijk bekende bands gekomen: Testament, Death Angel en (niet echt tot de bay area wave horend, maar wel uit die tijd) Annihilator.
De eerste twee platen van Forbidden (en met name de magistrale debuutplaat) horen echt tot de beste thrashalbums uit die periode: lekker straightforward en erg toegankelijk. Zonde. De band heeft trouwens twee erg bekende thrash-muzikanten voortgebracht: gitarist Robb Flynn van Machine Head en drummer Paul Bostaph (Slayer, Testament, Exodus). Die twee zijn tijdens dit album al lang uitgevlogen en het is ook wel deels te horen. Van de uitmuntende kwaliteit van Forbidden Evil is weinig terug te horen, maar Twisted Into Form is een vergelijkbare plaat: toffe thrashers zonder veel poespas. Een plaat dus waar weinig mis mee is, maar toch 'iets' mist. Wake Up! is trouwens wel een fantastisch nummer, net als de schitterende King Crimson-cover '21st Century Schizoid Man'.

Kortom, een aardig plaatje om zo nu en dan eens op te zetten en je laat denken aan vergane 'glorie'. 3,5*

avatar van lennert
4,0
Sterke plaat met de nodige portie groove afgewisseld met enkele thrashmomenten. Over het algemeen ademt de plaat een zeer duistere sfeer, die op bepaalde momenten wel iets weg heeft van het werk van Nevermore. Niet zo sterk als het debuut, maar zeker niet verkeerd!

Ozric Spacefolk
De productie is erg droog en daardoor mist het diepgang.
Vooral de drums zijn erg vlak geproduceerd.
Het spel op deze plaat is erg goed. Minder Speedmetal zoals op de eerste 2 platen, maar wel met een progressievere inslag.
Ook de nodige Groovemetal invloeden, maar zonder al te erg geforceerd over te komen.

Russel Anderson is wederom de grote ster van deze band.
Er staan ook veel memorabele solo's op.

Gast
geplaatst: vandaag om 07:22 uur

geplaatst: vandaag om 07:22 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.