menu

Mr. Big - Mr. Big (1989)

mijn stem
3,50 (33)
33 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Atlantic

  1. Addicted to That Rush (4:46)
  2. Wind Me Up (4:11)
  3. Merciless (3:57)
  4. Had Enough (4:57)
  5. Blame It on My Youth (4:14)
  6. Take a Walk (3:57)
  7. Big Love (4:49)
  8. How Can You Do What You Do (3:58)
  9. Anything for You (4:37)
  10. Rock & Roll Over (3:50)
  11. 30 Days in the Hole * (4:12)
  12. Merciless [Demo] * (3:57)
  13. How Can You Do What You Do [Demo] * (4:02)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 43:16 (55:27)
zoeken in:
avatar van Germ
3,0
Germ (crew)
Ik heb deze CD laatst van iemand gekregen en vandaag goed naar geluisterd.

Muzikaal is het allemaal dik in orde. Maar wat wil je ook met een topper als Paul Gilbert in je band. Ook die zanger (ben z'n naam) staat z'n mannetje.

Qua composities is het vrij aardig, ook niet meer dan dat. Je hebt toch het gevoel dat al veel vaker en veel beter is gedaan.

Vooral de naam Van Halen komt vaak bij me op.

Origineel is het geheel dus vooral niet.

Neemt niet weg dit schijfje op geen enkel moment echt slecht is.

Het is een lekker blije hardrock schijf die nergens verrast maar vooral voor Van Halen-fans (wat ik niet ben) zeer te pruimen valt.


3.0*

avatar van Metalhead99
3,5
De plaat begint een beetje wisselend en wist in de eerste instantie niet mijn aandacht vast te grijpen, maar naarmate ik de plaat verder luisterde, kwamen er toch een aantal toppertjes naar boven. Het nummer "Anything for You" is erg mooi, hier komen de zangkwaliteiten van Eric Martin ook goed naar boven. Rock & Roll Over is een lekker rockende afsluiter die de luisteraar eigenlijk weer doet verlangen naar meer.
Niet vernieuwend of origineel, maar zeer degelijk.

avatar van hnzm
2,5
Ik kocht vroeger uit kostenoverwegingen veel elpees tweedehands. Deze blijkbaar niet want hij ziet er nog als nieuw uit. Ik vraag me nu af wat de basis voor aankoop was. Kreeg deze lovende kritieken in de Aardschok? Of was het vanwege de status van Paul Gilbert en Billy Sheehan als virtuozen? Halverwege het eerste nummer krijg ik al het idee dat het een lange zit gaat worden. Dat gevoel gaat gedurende nummer twee en drie niet weg. Gelukkig begint tijdens nummer vier mijn wasmachine te piepen en kan ik ondertussen de was ophangen als welkome onderbreking.

Tot en met nummer acht ben ik blij dat er in ieder geval ook geen uitschieters naar beneden op staan. Blijkt Mr. Big het met nummer negen toch nodig te vinden met de ballad Anything for You op de proppen te komen. Al met al geen aanknopingspunten om deze in de toekomst nog eens op te zetten.

avatar van MetalMike
4,0
Nog steeds een heerlijk plaatje, heul veul geluisterd in die dagen. Nu na zoveel jaar weer eens aangezet en ik zit er meteen weer in. Productie bevalt me ook, lekker open en rauw, geen poespas.
Niet alle nummers zijn even sterk, maar als geheel is het gewoon compleet. Elk instrument is duidelijk te onderscheiden, dat is iets wat je tegenwoordig nog maar zelden hoort, een echt pluspunt.
Zwaar genieten weer...

avatar van Queebus
4,0
Een superband vol zwaargewichten die al bij andere bands hebben gespeeld of gezongen. Billy Sheehan als basbeest bij Talas en David Lee Roth. De snarenvirtuoos Paul Gilbert die via een column van Mike Varney in Guitar Player bekendheid verkreeg en furore maakte met Racer X. Pat Torpey drumde bij Pat Travers en Eric Martin had enige succes met zijn eigen band en was al vaak benaderd door andere grote bands om als zanger aan te treden.

Je zou verwachten dat al dat muzikale geweld een gigantische egotrip oplevert. Dat valt best mee. De heren laten zeker horen waartoe ze in staat zijn, gelukkig altijd in dienst van de songs.

Mr. Big is een lekker rauwe plaat die uit de speakers knalt. Spelplezier en goede songs staan voorop. Gewoon een tof album weetjewel.

avatar van MetalMike
4,0
Zoveel lekkerder dan de opvolger ook, die viel toch echt tegen na dit heerlijke ding.

avatar van vielip
3,5
Dat vind ik dan weer niet. Ik vind beide albums een beetje een blauwdruk van elkaar. Zoveel verschillen ze niet in mijn ogen en oren.

avatar van gaucho
3,5
Nou, deze is inderdaad wat ruwer en ongepolijster dan de opvolger. Maar kwalitatief doen ze weinig voor elkaar onder, dat vind ik ook. Hier zit wat meer pit en wat meer gitaarwerk in, de opvolger besteedt iets meer aandacht aan het songmateriaal en heeft dus per saldo enkele sterkere nummers. Maar de energie die hier vanaf spat, vind ik ook heel wat waard.

Ik heb beide albums met een 3,5 beoordeeld, ondanks de verschillen. Ik heb het idee dat sommige muziekliefhebbers Lean into it teveel afrekenen op die kampvuurballade. Dat werd tegen de verwachting in een enorme hit, maar ik heb altijd het idee gehad dat de bandleden het nummer als een leuk extraatje zagen. De plaatsing op het album - als laatste nummer - getuigt daar ook van.

avatar van MetalMike
4,0
Het geluid alleen al, eerste is simpeler in geluid en composities en toch klinkt voor mij de tweede meer outdated en is moeilijker om in één zit uit te zitten. En dan nog skip ik nummers.
Misschien is de eerste wel spontaner en minder doordacht tot stand gekomen.

avatar van MetalMike
4,0
Oh die kampvuurballade kan ik zeer goed hebben, een bijzonder nummer, springt er echt uit. Ik hou van zulke verrassingen.

avatar van vielip
3,5
MetalMike schreef:
Het geluid alleen al, eerste is simpeler in geluid en composities en toch klinkt voor mij de tweede meer outdated en is moeilijker om in één zit uit te zitten. En dan nog skip ik nummers.
Misschien is de eerste wel spontaner en minder doordacht tot stand gekomen.


Klopt wel wat je zegt over het geluid inderdaad. Daar zitten wel verschillen tussen beide albums. Je laatste zin zit ook wel wat in trouwens. Die indruk krijg ik ook wel. Dat To be with you een kneiter van een hit werd was meer toeval en geheel onverwacht meen ik eens gelezen te hebben. Het werd, zoals gaucho al zegt, meer als geinig opvullertje op het eind van het album gezet. Nooit met de bedoeling om het als single uit te brengen. Althans, dat zeiden de bandleden achteraf. En achteraf is het altijd makkelijk lullen

avatar van GrafGantz
MetalMike schreef:
kampvuurballade (...). Ik hou van zulke verassingen.



avatar van ZAP!
Lach je nou om 'kampvuurballade' of 'ver-assingen'?

avatar van GrafGantz
ZAP! schreef:
(quote)
Lach je nou om 'kampvuurballade' of 'ver-assingen'?


Uiteraard de combinatie.

avatar van ZAP!
GrafGantz schreef:
(quote)


Uiteraard de combinatie.
Ja precies dat bedoelde ik natuurlijk ook snap je wel.

avatar van MetalMike
4,0
Ah... fucking autocorrect. Schrijf je het éën keer fout, blijft het er in
Wel een hilarische combinatie inderdaad!

avatar van Sir Spamalot
3,0
Ten tijde van aankoop van dit debuutalbum, december 2011 in Antwerpen, kende ik twee muzikanten van Mr. Big. De eerste was gitarist Paul Gilbert van het ter ziele gegane Racer X, dat vooral opviel voor een aantal razendsnelle songs opgefleurd door zijn vingervlug gitaarwerk. De tweede was bassist Billy Sheehan die de eerste twee soloalbums van David Lee Roth voorzag van even vingervlug basswerk.

De eerste indruk bij dit album toen was er één van kleine ontgoocheling, behalve een paar uptempo nummers hier en daar (Addicted to That Rush, How Can You Do What You Do) hoorde ik vooral Adult Oriented Rock, ik weet dat het letterwoord AOR Album Oriented Rock betekent. Toen en nu vond ik het te tam mits zijn betere momenten, maar die waren schaarser dan ik hoopte. Het drumwerk van Pat Torpey (RIP) is louter in functie van de song (dat mag) maar onavontuurlijk, Eric Martin heeft een best goeie en halfhese stem. Het album geeft minder dan het belooft omwille van die bekende namen en dat is jammer maar de albumlengte zit goed.

Ach, 1991, de beginjaren van een decennium waarin mijn muziekbeleving op een lager pitje kwam te staan deels door verplichtingen van het echte leven maar deels door desinteresse in de muziek toen. Toen kon ik nog echt over de nek gaan door die Hard Rock / Rock groepen die de ballad als single uitbrachten (liefst met een zanger met puppy ogen en zijig haar). Voor Mr. Big werd dat later To Be with You, een dikke hit maar een nummer waarbij ik nog grotendeels mijn gal kon inhouden, puur omdat het een spontaan klinkend akoestisch tussendoortje leek.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:23 uur

geplaatst: vandaag om 16:23 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.