Frida - Something's Going On (1982)

Solo van de ABBA dame. Niet een album om helemaal op te zetten. Maar wel in huis gehaald vanwege de hit (nummer 6) wat een leuk feestnummer blijft.

Met op drums Phil Collins, o was ie daar maar gebleven...

Ik vind het ook het beste nummer van Phil Collins inderdaad. Had ik er meteen wel bij kunnen zetten.

het titelnummer is zeer sterk,de andere nummersop dit album vindt ik allemaal wat minder,maar zeker niet slecht

inderdaad monique. i'm a big fan of Frida alleen dan in d'r ABBA tijd. het titelnummer is inderdaad t mooiste nummer. groetjes annechris

Dit door Phil Collins geproduceerde album is zeker niet alleen een must voor ABBA fans. Er is bewust gekozen voor een andere sound en Frida bewijst met dit album een zeer goede zangeres te zijn. Een practig album, dat naar mijn mening niet de waardering heeft gekregen die het zou moeten hebben gehad. Let op het mooie duet met Phil Collins, Here We'll Stay!

Ja nou, prachtig is dat...

Ik vind het titelnummer trouwens best goed.
Ken het album verder niet, maar dat wil ik denk ik wel zo laten.

Vandaag nog even op gezet. Het knalt meteen lekker met Tell Me It's Over en heb al een andere favoriet. To Turn The Stone, wat een goed nummer! Geprod. door Giorgio Moroder! Ook The Way You Do is lekker, geschreven door Bryan Ferry!

Bryan Ferry? Zat hij niet in The Rubettes ofzo?

tjeeee zeg, je bent goed op de hoogte zeg.....Rubettes??????

Nee man, ROXY MUSIC !!!!!

Als Abba-fan deze LP ook maar meegenomen toen hij voor een euro in de platenbak stond in mijn plaatselijke kringloopwinkel. Inmiddels een paar keer gedraaid en het is duidelijk dat Frida zocht naar een ander geluid, dat sterk afweek van de Abba-sound.

Dat is haar gelukt, maar daarmee is dit nog geen geslaagde plaat geworden. Het titelnummer is fantastisch, maar met een nummer van Russ Ballard (ex-Argent en schrijver van méér beroemde popsongs) kun je haast niet de fout ingaan.
De andere uitschieter is To turn the stone, inderdaad geproduceerd door Giorgio Moroder, dat heb ik nooit geweten. Mooi opgebouwd nummer met een prachtige melodie dat naar een fraaie climax toewerkt.

Verder vind ik The way you do en Here we'll stay nog wel aardig, maar alle andere nummers gaan bij mij het ene oor in en het andere uit. Ik denk dat deze niet vaak meer uit de kast komt.

Ik vind wél dat het titelnummer van deze plaat trendsettend is geweest voor die harde drums die we later in de jaren tachtig zoveel terug zouden horen. Samen met Trevor Horn is Phil Collins hier in hoge mate verantwoordelijk voor geweest. Dat begon natuurlijk op In the air tonight van een jaar eerder en vervolgens op dit nummer. Collins zou het trucje ook op zijn solo-platen en de albums van Genesis uit deze periode toepassen. Destijds was het een bijzonder geluid, maar na 1983 werd het een trend, die het (radio-)geluid van de jaren tachtig in hoge mate zou bepalen. En achteraf weet ik niet of we hier nou zo blij mee moesten zijn.

I Know There's Something Going On is het nummer dat met gemak boven de rest uit stijgt. Ook de enige hit van Frida. Want zonder Bjorn en Benny was het unieke geluid weg. Hier en daar hoor je nog in de verte hoe het destijds was, door de mooie stem van Frida en mis je de samenzang met Agnetha. Maar over het geheel zijn het wat gezichtsloze composities en een combinatie van stijlen, dat wat bijeengeraapt aan doet.
Maar beroerd is het ook weer niet. Strangers en To Turn the Stone zijn ook aangenaam om te luisteren.
Als geheel vind ik het niet voldoende.

De laatste track, een duet met Phil Collins is helemaal een drama: Mr Average met This Lady Is a Vamp Frida - de opvolger, Shine, geproduceerd door Steve Lillywhite is zo mogelijk nog slechter.

Niet dan?

Ik kende alleen I Know There's Something Going, maar ik had gisteren 192 aan staan, en op de achtergrond hoorde ik een heel herkenbare stem...To Turn the Stone werd gespeeld.

grappige is dat ik niet wist dat Phil Collins mee had gedaan op meerdere nummers, van dit album, maar het zo enorm herkenbaar, dat ik meteen hoorde dat dit wel van hetzelfde album moest zijn.

Vind het wel grappig dat je aan een drummer kan horen dat hij het is.. Ringo Starr heeft dat ook! Een eigen drum sound...

Vind I Know There's Something Going overigens een sterk nummer. To Turn the Stone maakte me niet warm om het hele album te gaan luisteren...

Hij heeft dit album ook geproduceerd.

Eigenlijk helemaal geen verkeerd album. De hits Iknow there's something going on en to turn the stone zijn samen met I see red en Threnody de beste songs.

Helaas komen in Baby don't cry no more de bekende Collins-blazers naar voren

En You what I mean is te Musicalachtig

Here we are and here we'll stay is een beetje te simpel duet

Maar verder is het prima te doen

Het getekende gezicht van haar op de hoes heb ik altijd al vanaf het begin toen dit album verscheen aanstekelijk gevonden om te zien, uiteraard is dit album bekend van haar grote (en enige hit) maar een album bevat doorgaans meer dan 1 nummer.

Toch heb ik besloten dit album eens nader te onderzoeken en te beluisteren om te ontdekken dat naast de voor mij mooie cover ook op muzikaal gebied iets moois te genieten valt en dat viel mij toch niet tegen. Naast de grote hit (die hier langer duurt dan de 7'' single) bevat dit album ook nog andere fraaie songs die lekker in het gehoor liggen en waarop Collins niet onverdienstelijk van zich laat horen op de kit.

Het zijn voor mij vooral de nummers ''Tell me its over'' - ''I got something'' - Threnody''- ''The way you do'' en de hit ''I know there something going on'' die dit album lekker laten wegluisteren.
Mijn CD is ook nog eens de eerste (Red Polydor) uitgave die in 1983 werd uitgebracht. Op eBay gaat deze al gauw voor 50 euro of meer weg, ik heb er op Discogs ''maar'' 15 euro voor betaald en tijdens het handwerken en breien is het een prettig in het gehoor liggend schijfje om naar te luisteren.
Met een beetje fantasie waan je je in ''Abba sferen''.

Score 3,5

Tja ik voel me toch genoodzaakt je te corrigeren. Ik neem aan dat je met de enige hit "I know there'd something going on "bedoeld. Maar "To turn the stone"is in nederland toch echt een top 10 hit geweest en het duet Here we stay heeft de top 25 gehaald. Dus niet te snel bagataliseren of je moet onder een hit verstaan dat een song bij de bovenste 3 eindigt.

Grappig, ik ken To turn the stone ook niet, net nog even opgezocht op YouTube, terwijl het meer als een ABBA nummer klinkt als I know there'd something going on. Toch inderdaad een 6e plek in de Top 40.
Laatstgenoemde is natuurlijk wel heel lekker, met die hardere drum en stevige gitaren.
Een klein puntje; bij ABBA viel mij niet zo op dat ze niet uit een Engelstalig land kwamen, bij I know there'd something going on hoor je het wel duidelijk aan de uitspraak van Frida.

To turn the stone, een vergeten klassieker? Nou ja klassieker gaat wel erg ver maar een vergeten hit is het zeker. Ik vind het overigens ook niet zo'n heel erg sterk liedje. Ome Phil laat in ieder geval goed horen dat hij achter de drumkit is gekropen Ik ben stiekem ook meer van Agnetha(ook qua uiterlijk maar dat doet nu even niet ter zake).

Prima album van Frida. Voor mij is dit toch een kleine klassieker. Annifrid's prachtige popstem valt perfect samen met de productie van Phil Collins. Meer goede dan mindere nummers, dus dat is een goed gemiddelde. Mooi artwork ook.

Dit is toch wel een prettig en sfeervol 80's popalbum van Anni-Frid Lyngstad van ABBA. Uitgebracht een jaar na het laatste ABBA album en geproduceerd door Phil Collins. Dat heeft Phil prima gedaan: een mooi helder geluid heeft dit album. En hij is ook op de drums te horen, wat je wel aan hem kan overlaten. De liedjes zijn een soort kruising tussen popsongs van ABBA en Phil Collins rond die tijd en de meeste zijn heel aardig tot goed.

Aan single To Turn The Stone heeft Giorgio Moroder meegeschreven en het mooie The Way You Do is geschreven door Bryan Ferry. Mijn favoriete nummers hier zijn Tell Me It's Over, I Got Something, Strangers, To Turn The Stone, I Know There's Something Going On, You Know What I Mean & Here We'll Stay. Ga trouwens voor de LP met de originele binnenhoes, want de foto erop van Frida vind ik mooier dan de tekening ervan op de hoes.

Dit is helaas een toch zwaar tegenvallend album met grotendeels middelmatige composities. Ze had beter verdiend , maar ja Andersson en Ulvaeus zijn natuurlijk onvervangbaar. Frida heeft een prachtige stem, mooier dan Agnetha , maar kan daar niet veel kanten mee op op deze middelmatige plaat. 2 sterren