Dat ze Britse 70'er jaren rock als invloed hebben is duidelijk, bij tijden denk je de Faces zelf te horen. Maar geef me toch maar ( tijdgenoten) de Black Crowes dan, die vind ik toch strakker, ietsje origineler en ook flink wat rauwer. En die hebben beter hun huiswerk gedaan. (Hoewel, op album bedoel ik dat natuurlijk, live zouden ze denk ik allebei voor flink wat vuurwerk kunnen zorgen)
Hier hoor je, wellicht door de ietwat vlakke ''wall of sound'' productie, toch soms wat van die vieze Amerikaanse 80's rocksound in doorklinken.
Dus, hoe goed sommige liedjes ook zijn (All Over But The Cryin'
), toch verpesten die vervelende trekjes hier en daar wel een liedje voor mij.
Deze zanger wint het wel van Chris Robinson trouwens, fantastische stem.
Al met al schommelt het tussen de 3,5 en de 4 in.