Christian Kjellvander - The Pitcher (2013)

Dank u, muziekbroeders, die gelukkig niet vies zijn van een gezond portie country.

Dat is een prima album. Voor mij toch veel meer folk en singer songwriter genre. Wellicht heeft het met mijn mindset te maken en zijn mijn associaties met country muziek te subjectief. Ik krijg kriebels als ik getokkel hoor terwijl ik bv een banjo een mooi instrument vind. Zoals gezegd is het een dun lijntje. Bedankt voor de tip. Looks like Rain is toegevoegd aan mijn collectie en is prachtig. Hank Williams sla ik vooralsnog even over. Rawhide...

Volgens mij begin ik je smaak een beetje te kennen, Broem.

Ieder die dit mooi vind moet ook eens wat platen van Richard Buckner belusiteren.
Ik hoor erg veel overeenkomsten, van de manier van musiceren tot de manier van zingen. De nummers hebben allemaal wat dreigends, dat zit ook in de muziek van Richard Buckner.

Dit is een erg mooie plaat.

Buckner is natuurlijk een fenomeen al is zijn laatste plaat niet echt mijn ding meer. Our Blood is een aanrader en nu we toch aan het opnoemen zijn. Luister ook eens naar Field Report. Plaat van Christopher Porterfield van DeYarmond Edison, De voormalige band van Justin Vernon.
Zit allemaal een beetje in de sfeer van Kjelvander of andersom natuurlijk

Eerlijk gezegd had ik verwacht dat na aanschaf het album zou doorgroeien in huiselijke kring. Dat gebeurt helaas niet. Kjellvander's bariton blijft mooi en warm maar hij heeft een beetje voorspelbare frasering in drie treden naar mineur. De orkestrale partijen passen goed bij zijn stem maar vind ik compositorisch niet altijd een echte verrijking. Het is ook hondsmoeilijk, de combinatie van klassieke strijkers/blazers met andere genres en instrumenten. Bij golden oldie Glen Campbell wordt het behang, Bij een groep als Hem smoort orkestwerk juist de prachtige vrouwenstem. Om maar een paar voorbeelden uit de buurt te noemen. De qua stijl en stem enigszins met dit album verwante band Lambchop komt voor mij nog het dichtst bij die ideale versmelting. Ondanks het uitblijven van de gehoopte muzikale verdieping blijf ik het wel een fijn album vinden met een paar huiveringwekkend mooie momenten. Maar ik had op meer gerekend...

Echt totaal geen idee waarom ik hem erbij haal maar misschien moet je het laatste album van Stuart Warwick eens proberen. Heel andere koek en dat moet je wel liggen maar als het dat doet heb je één van de mooiste platen, zo niet de mooiste van dit jaar gehoord

Meneer Warwick was me al opgevallen door de commentaren alhier. Hij heeft een erg mooi album gemaakt alleen heb ik niets met zijn stem. Puur een kwestie van smaak. Merci voor de tip.

Het gaat mij een beetje hetzelfde als Kistenkuif. Ik was na de eerste beluistering behoorlijk enthousiast, maar helaas is het enthousiaisme sindsdien alleen nog maar afgenomen. De eerste 2 nummers staan als een huis. Ik betrap me er echter op dat naarmate het album vordert ik de aandacht er steeds minder bij kan houden. Het creeren van een bepaalde sfeer lijkt belangrijker dan het schrijven van goede songs en dat irriteert al vrij snel en dan zijn 35 minuten opeens toch nog lang. Eens te meer blijkt dat de echte roots uit de VS komt. Ook al is hij opgegroeid in Seattle, ook Kjellvander slaagt er niet in om te overtuigen. Mij niet althans. Voor een onvoldoende is dit te goed, maar veel meer is het ook niet.

Zelf vind ik The Island een stuk mooier dan die eerste twee nummers, less is more.

Mooie warme plaat, zeker nu het koud, donker en mistig aan het worden is. Deze Zweed weet met zijn warme melancholie wel de juiste snaar te raken.
De songs zijn als een warme trui. Het loopt allemaal door elkaar heen en het is soms niet uit elkaar te houden, weinig spanning. Wel mooi en goed gezongen en degelijk in elkaar gezet.
Muziek om even op te zetten om het warm te krijgen. Maar als het dan eenmaal warm is zet ik wel weer wat anders op. Als je begrijpt wat ik bedoel.

Eerste nummer doet mij alvast geweldig aan Richard Hawley denken (en da's best een goed voorteken). Nog iemand?

Best wel stil rondom deze laatste nieuwe van Christian Kjellvander. Heb het album de afgelopen weken weinig (eigenlijk niet) gedraaid. Daar vanavond maar eens verandering in gebracht. Nog steeds een erg ruime voldoende maar het flabbergasted gevoel van die eerste keer is toch wel weg. Album blijft bij mij op die ruime voldoende hangen maar ik merk geen groei meer. THE Mariner blijft overigens een van de beste songs van 2013.

Oktober nieuw album!

Staat in de wachtrij om toegevoegd te worden Ben benieuwd.

Wow! Wat heeft deze artiest een warme stem. De instrumentatie is betoverend mooi. Dit is een heerlijk album om bij weg te dromen.