Hoewel het latere werk van Gotthard een stuk bekender is en hoger wordt aangeslagen, geef ik persoonlijk de voorkeur aan de oude platen. Hier klinkt de band nog rauw en energiek, daar waar platen als Lipservice en Domino Effect wat moderner en in mijn optiek ook commerciëler klinken. De spontaniteit is daar een beetje weg en dat vind ik jammer.
Hier lijkt het - zoals hierboven al vermeld - soms alsof je naar David Coverdale zit te luisteren. Steve Lee klinkt dan ook als Coverdale, maar heeft toch genoeg stijl en kwaliteit om overtuigend voor de dag te komen. Nummers als Standing in the Light, Downtown en Fire Dance behoren tot de beste tracks die de band ooit uitbracht, hoewel de plaat daarna wat inzakt.
Al met al geen onverdienstelijk debuut van Gotthard dat na de dood van de uitstekende frontman Steve Lee nooit meer hetzelfde zal klinken voor mij. Ik heb de band na zijn overlijden niet meer gevolgd en heb daar eerlijk gezegd ook weinig behoefte aan. Steve Lee was Gotthard voor mij en als ik aan hem denk, zet ik liever deze plaat nog eens op: 3,5*.