Volgens mij is dit één van sympatiekste figuren uit de electronische muziek. Aan het begin van de jaren tachtig was hij lid van Tangerine Dream. Hij stapte daar destijds uit, omdat het hem te druk werd wat die eerder genoemde band ondernam. Hierna ging Johannes Schmoelling aan de slag als onder andere componist voor theaterproducties.
In 1987 verscheen zijn tweede solo album met de titel The Zoo of Tranquillity. Dit album is gebasseerd op tekeningen van Paul Spooners die voorkomen in het boek met de titel The Zoo of Tranquillity. De muziek op dit album is dan ook een stuk experimenteler dan zijn voorganger Wuivend Riet. Dit voorafgaande wil niet automatisch zeggen ontoegankelijk.
De tracks op dit album klinken dan ook zoals ze getiteld zijn. Bij een track als The Anteater zie ik met mijn ogen dicht zo'n beest met een lange snuit die achter de mieren aan zit. Hierdoor is het een heerlijk album geworden om de fantasie op de vrije loop te laten gaan, waarbij het boek van Paul Spooner voor wat mij betreft niet nodig is.