Ostrogoth - Ecstasy and Danger (1984)

Mijn pa was daar bijna roadie bij:)

En ik heb ze nog gezien op het "Heavy Sound Festival": waar en wanneer herinner ik met niet meer. Dit is toch één van de beste Belgische metal-albums ooit.

Sinds 2002 verkrijgbaar op een CD samen met de EP Full Moon's Eyes.

In 1983 bracht het Belgische Ostrogoth uit Gent de EP Full Moon Eyes uit, een hebbedingetje geworden ondertussen. In 1984 kwam dan dit debuut uit met volgende line-up: Marc De Brauwer (zang), Mario Pauwels (drums), Hans van de Kerckhove (gitaar), Rudy Vercruysse (gitaar) en Marnix van de Kauter (bass).
Zoals reeds qezegd is dit één van de betere Belgische metalalbums, want deze mannen hadden talent zat: strak, melodieus en uitstekend ingespeeld met lekker lange solo’s en twinsolo’s. Absoluut hoogtepunt is opener Queen of Desire, openend met een gitaarsolo is dit bijna 8 minuten puur genot. Stormbringer is blijkbaar live opgenomen, of mij lijkt het toch zo: raar om op een studioalbum tussen de andere nummers een livenummer te plaatsen. Ander hoogtepunt is Scream Out. Het instrumentale nummer Lords of Thunder is ook heel mooi gedaan. Misser vind ik The New Generation (die chorus werkt op mijn zenuwen).
Het geluid van deze plaat ademt bijna identiek sfeer als The Warning van Queensrÿche of Sad Wings of Destiny van Judas Priest, klinkt dit logisch? 100% origineel is het niet, men heeft goed geluisterd naar Judas Priest en Iron Maiden, maar wie niet in die tijd. Jammer genoeg was al hun kruit nadien verschoten, ook al omdat de zanger zijn biezen pakte / moest pakken maar ik ben trotse bezitter van deze plaat.

Queen of Desire is een geweldig nummer. Gek genoeg lijkt het af en toe wel heel erg op Spiter van Leatherwolf. Beide zijn van '84, maar het lijkt me best mogelijk dat hier iemand serieus heeft afgekeken van de ander.
Het titelnummer heeft ook nog wat, maar verder blijkt het meer en meer getuigen van een gebrek aan inspiratie. Ze herhalen zichzelf en vaak gaat het dan in de eerste plaats ook al niet om een eigen origineel idee. Het album eindigt met een banale power ballad, waar Sir Spamalot naar eigen zeggen een grondige hekel aan heeft.

Dat het internet een mooie uitvinding is, weten we ondertussen allemaal. Wat je er ook mee kunt vinden, is bijvoorbeeld hun website http://www.ostrogothofficial.com en op Musicmeter deze verzamelaar waarbij het (ingekorte) titelnummer hun bijdrage is: If It's Loud We're Proud (1983).

Een woord van dank aan drummer Mario "Grizzly" Pauwels aan wie ik een uur geleden via de website van Ostrogoth vroeg hoe het zat met die live-versie van Stormbringer. Nu al antwoord ontvangen .

Deze opname "Stormbringer" is "live" opgenomen in de studio voor een handvol fans én crew...
Het belangrijkste is dat we de "feel" van dit nummer wilden weergeven; dit scoorde altijd héél goed op optredens; we hebben dus deze song gewoon een paar keer "live" in de studio gespeeld en de beste stukken weerhouden....

Nog één van mijn raadsels opgelost.

Dit is een leuke heavy metal plaat. Sommige nummers zijn wat langer, maar daar is op plaat niet heel veel van te merken. Het speelt allemaal vlotjes door. Erg vermakelijk en een leuke plaat!

ja belgie heeft er toch ook goede hard rock metal bands in mijn ogen gehad. vroeger was het aangenaam in gent toen kon je als hard rock fan eens naar de hard rock cafe's in gent daar was soms ook wel eens een optreden van een metal band en als je in gent woont moest je zo ver niet gaan om wat naar u favoriete muziek te luisteren. al was er soms wel eens problemen misschiens is daarom dat ze niet meer bestaan of weg gegaan zijn. nu moet u tijd verslijten met youtube of muziek op u computer want voor de rest is er niets maar zei ook kwamen soms in naar de Barbarella in gent aan het Sint-Pieters station . toen hard rock nog in zijn schoenen stond. en toen er eens wat hard rock op de radio was. op deze manier mis ik die tijd wel wat maar dat was dan ook nog een band die het heeft volgehouden er nu nog is. maar ja belgie is geen land voor hard rock of heavy metal daarvoor is nederland toch beter. maar de muziek is stevig en alles is erg goed twee nummers uit dit album zijn mijn favoriet Queen of desire en A bitch Again. er was ook nog ergens in belgie een band met de zanger was precies lemmy frond man van motor head. ik weet nog dat ik zei waw lemmy hij moest dan wel even lachen maar echt een toffe mens. maar hard rock ja dat was in de tijd wel taboe kijk wat die wereld nu is geworden. zelfs vrouwen dragen tegenwoordig ook metal t shirts al zijn er vele bij die de band niet eens kennen laat staan luisteren. maar ja dat zie er stoer uit daarom dat ze dat ook dragen. gelukkig blijven ze van onze muziek wel af.

Een album dat ik erg graag met plezier draai. Ik heb wel een heruitgave met Full Moon's Eyes er ook bij op. Volgens mij verschenen in zo'n hele reeks met heruitgaven van spul uit de Mausoleum tombes. Too Hot en Feelings Of Fury heb ik ook net als spul van Witchfynde.

Dit is van die typische niks-aan-de-hand metal die je mee terugneemt naar de tijd van hardrockfeesten in beduimelde kelders die naar verschraald bier stinken waar je dan als ontluikend pubertje je eerste stappen met je afgetrapte Reeboks in de nieuwe geneugten des levens zet.

Dat gezegd hebbende: Lords of Thunder heeft wel heel erg veel gejat van Maidens Genghis Khan maar de climax doet veel goed. Mijn persoonlijke hoogtepunten heten Scream Out en A Bitch Again maar dat zegt wat mij betreft niets over de andere nummers.