Inmiddels een week verder. De CD heeft een aantal extra luisterbeurten gehad. Wat blijkt voor mij is dit typisch zo'n plaat die kan en moet groeien. Ondanks dat hij makkelijk weg luistert is het de moeite waard om er eens voor te gaan zitten. Ik heb in ieder geval ontdekt dat er wel degelijk "juweeltjes" op het album staan.
Wat te denken van "The Point". Een mini verhaaltje van een vader die van zijn zoon van 14 (autobiografisch) de vraag krijgt wat the "point" (zin) van het leven is en deze vraag niet kan beantwoorden omdat hij zelf nog dagelijks naar het antwoord zoekt. Of "Hold on" dat verhaalt over het bijna verliezen van een kind en de eerste natuurlijke behoefte om bij grote gebeurtenissen in het leven eerst iemand vast te houden alvorens te spreken. "What summer brings" geweldige vocalen en de stemmen die zo mooi bij elkaar kleuren. De warmte en loomheid van een zwoele zomeravond spat eraf. Chemistry nog zo'n mooie song. Venice laat zich op deze CD weer van zijn allergevoeligste kant zien.
Gisteravond het concert in 013 bezocht. Fijne sfeer! Knap hoe de band ondanks de "grote" zaal zo'n intieme sfeer weet te creëren. Mooi om te horen dat er echte muzikanten (vakmensen)
die wat kunnen op het podium staan. Natuurlijk Family tree in de toegift waar het publiek de zang traditiegetrouw overneemt. Als laatste toetje de Venice versie van Gute nacht feunde: Goodnight my friend. Memorabele avond!
Enne.. gestegen naar ****