Behemoth - The Satanist (2014)

Nadat Nergal de strijd tegen leukemie heeft gewonnen door een beenmergtransplantatie is er nu de eerste plaat van Behemoth in vijf jaar. De openingstrack (Blow Your Trumpets Gabriel) is in ieder geval dik orde. Het nummer klinkt wat dynamischer en rauwer ten opzichte van het materiaal van Evangelion, ik ben in ieder geval erg benieuwd naar het volledige album!

Ken ze niet maar wat zijn de mannen nu al weer origineel.

En dat voor 2014.

Belooft wat.

Mooi bezwerend nummer, dat Blow Your Trumpets Gabriel. Zwartgallig en episch.

Zeker niet slecht. Zwartgallig en episch, dat zijn inderdaad de juiste woorden.

Ook Ora Pro Nobis Lucifer is een fantastische track. Het lijkt wel of Nergal na het overwinnen van zijn leukemie een ongelofelijke bron van inspiratie heeft gevonden, want Behemoth heeft in tijden niet meer zo strijdkrachtig en dynamisch geklonken. Zeer benieuwd naar deze plaat!

Bijzonder interview ook met de man in Aardschok deze maand. In Polen kun je nog ouderwets problemen krijgen met de katholieke kerk. De priesters snappen er niets van dat die duivelsche Nergal genezen is verklaard van zijn leukemie.

Ora Pro Nobis Lucifer overtuigt wel. Terug zijn de black metalinvloeden! Niet zoals op Grom of Sventevith, maar dat hoeft natuurlijk ook niet.

Bedankt voor het delen van deze informatie. Geeft me een reden om naar de winkel te gaan om het blad te kopen. Dat interview wil ik graag lezen. Is toch bijzonder hoe de beste man het heeft kunnen overleven. Hoe dan ook, wat ik van het album heb gehoord klinkt veelbelovend. Geweldige songs!

Beetje te orchestraal naar mijn smaak, maar wel coole video ja.

Zeer goed nummer weer. Toch wel een release waar ik echt naar uitkijk!

Net voor de eerste keer gehoord als download (meer als impressie) en zo te horen is het een ijzersterk album, ik ga hem sowieso aanschaffen. De black metal is weer vele malen sterker aanwezig, vooral Amen is een furieus spervuur dat je compleet wegblaast. Ook is de vrij steriele sound van de vorige twee albums weg, het geluid van The Satanist is groots maar ook erg dynamisch.

Net beluisterd, klinkt mij wat te clean allemaal...las dat het een duistere sfeer zou neerzetten...ik voel hem nog niet!

Het wat logge sound vind ik wel wat hebben. Het is wel weer een lekker dynamisch album.

krijgt wel erg goede kritieken zeg, ik zie zelfs een 10 langskomen......
Ik zie dat Indian en Behemoth allebei een album hebben uitgebracht met goede kritieken. Bij het album van Indian op musicmeter staat een discussie welk album beter is, ik ben er zelf nog niet uit, kan ik ook niet zo goed plaatsen of dit nu vernieuwend is of the same old thing aangezien ik geen metalkenner ben....

Ik geef 4,5* aan The Satanist, nooit gedacht dat ik dat bij een album van Behemoth zou doen. Hij heeft inmiddels zes luisterbeurten gehad en er niks eigenlijk niks op aan te merken. Van begin tot eind een ijzersterk en constant album. The Satanist heeft meer dynamiek en variatie vergeleken met de laatste twee albums van Behemoth. Inferno (de drummer) speelt niet meer heel de tijd blastbeats, het tempo wordt soms flink omlaag gegooid waardoor de harde momenten echt bruut zijn. Deze plaats is groots zonder overdreven bombastisch te worden en duivels catchy zonder toegankelijk te worden. De 10/10 recensies zijn wat overdreven, maar dat deze nieuweling van Behemoth er een is die absoluut gehoord mag worden moge duidelijk zijn.

Behemoth heeft nog nooit teleurgesteld. Altijd kwam het trio, aangevoerd door Nergal met kwaliteitsalbums op de proppen. Sinds Satanica ebde het black metal-element weg uit de band en maakte het plaats voor een razende death metal-trein dat zich ontpopte als een soort klein broertje van Nile. Nergal wilde nooit weten dat zijn band in een death metal-band veranderd was. Het doet er ook niet toe. Maar nu ik The Satanist onder de loupe heb genomen, weet ik wel wat ik al die tijd echt gemist heb in Behemoth. Black metal.

Het is cliché om Nergals ziekte bij de haren erbij te slepen om maar te illustreren hoe gemotiveerd The Satanist is, maar ik kan me moeilijk aan de indruk onttrekken dat Behemoth herboren klinkt. Eigenlijk is The Satanist een modern black metal-album met een enorme mystieke diepgang. Dissonante riffs geselen je oren zoals hagelstormen je gelaat kunnen geselen. De vele buien van razernij herinneren aan bands als Deathspell Omega en de moderne Marduk. Natuurlijk is Behemoths eigen smoel heel duidelijk waarneembaar. De brul van Nergal natuurlijk, gelukkig heel naturel gehouden, en het herkenbare drumwerk van Inferno dat net zulke gewelddadige salvo's als altijd afvuurt.

Door de hoge mate van afwisseling komen de furieuze blastpassages extra krachtig uit je speakers gevlogen. Ze worden regelmatig onderbroken door luguber voortslepende passages die klinken als een basilisk dat zich langzaam in stelling brengt om zijn prooi met dodelijke precisie te overvallen.

Ofschoon over de gehele linie het album vrij naturel gehouden is, permitteert men zich in opener Blow Your Trumpets Gabriel het gebruik van sfeerverhogende doses bombast. Verwrongen koren en strijkers die de val van de Hoge Hemelen symboliseren. Ook het afsluitende O Father O Satan O Sun! overweldigt op theatrale wijze. Enkele schaarse solo's leveren de effectieve melodieuze accenten. Ora Pro Nobis Lucifer doet wat dat betreft mij wel eens aan Vital Remains denken.

The Satanist lijkt al het voorgaande werk te overtreffen. Furieus en bloedagressief zoals je mag verwachten, maar tegelijkertijd is er veel dynamiek en weet men weer een ongrijpbare occulte tint aan het muzikale palet toe te voegen. Dat had ik sinds Pandemonic Incantations niet meer gehoord. The Satanist is een Zwarte Mis dat zijn weerga niet kent. 2014 is amper anderhalve maand oud en de apocalyps lijkt zich alweer aan te dienen.

Goeie review, Edwynn. Ik moet soms ook aan Marduk denken, als ik dit album beluister.

Inderdaad erg mooi. Ik keek zelf reikhalzend naar dit album uit, blij dat het aan de verwachtingen voldeed.

Verdomme, wat een plaat zeg. Eerste album wat ik van deze band check en het stelt zeker niet teleur. De afwisselde nummers behouden toch de samenhang door de sfeer op het album en de geweldige oerbrul van Nergal. Ontzettend brute passages gecombineerd met precies de goede dosis bombast; helemaal mijn ding dit.

Behemoth stijgt ook enorm in populariteit, The Satanist is namelijk op de 33ste plaats binnen gekomen in de Billboard-charts. Dat is echt ontzettend hoog!

Mooi plaatje maar ik moet het over de productie jammer genoeg met Laboomzaa eens zijn.
Een rauwe, duistere productie was veel beter geweest dan deze cleane, dynamische mix. Het verpest voor mij een groot deel van de plaat. De zang ben ik ook niet altijd even groot fan van, maar over de gehele lijn is het wel een lekkere plaat. Al komt dit vooral door de 2 sterke laatste tracks.

Ja, het geluid is vrij helder. Details zijn goed te onderscheiden. Maar The Satanist is ontegenzeggelijk behoorlijk bruut te noemen. Toch? Het is lang niet zo netjes en afgemeten als Demigod of Thelema.6. De blastpassages knallen als bermbommen wat dat betreft. Wie meer traditionele lo-fi blackroducties zoekt, kan beter teruggrijpen naar Sventevith of Grom. Hele andere platen met een hele andere sfeer.

Afgelopen maanden is er geen album geweest waar ik zo reikhalzend naar uit heb gekeken als naar The Satanist. Sinds ik de eerste twee uitgebrachte nummers Blow Your Trumpets Gabriel en Ora Pro Nobis Lucifer had gehoord, kon mijn geluk niet op. Gelukkig heeft het album mij me bij de lurven weten te grijpen zoals ik hoopte dat het zou doen. Inmiddels kan ik het album niet anders dan de perfecte score geven.

Geweldige plaat. Een paar jaar geleden zei ik nog dat ik nooit naar dit soort bands zou luisteren. Behemoth heeft daar echt verandering in gebracht. En sinds dit album ben ik een groot fan geworden. Het album is van begin tot eind een complete oorgasme en kan dan ook geen enkele nummers skippen. Hopelijk gaat de opvolger van deze net zo goed worden. Al vraag ik me af of dit album te overtreffen is.

Ik kan dit wel waarderen.Kranig stukje Death/black metal met prima songs en bijpassende productie.
Tijd voor mij om wat dieper in het verleden van de band te duiken want het voorgaande materiaal van Behemoth is voor mij nog Terra incognita.
Dit is in ieder geval een aangename eerste kennismaking.

Behemoth al jaren links laten liggen. Ten onrechte vwb deze worp. Deze plaat verveelt amper tot niet.
Ik waardeer de zeer cleane productie juist ernstig icm de rauwe en krachtige (in je bek) songs, ook nog is echt goede songs. Het maakt behemoth voor mij wat toegankelijker en onderscheidener. Werk van laatste tien jaar laat ik denk ik blijvend links liggen, maar deze mag de kast in.

Naar mijn mening is dit ook veruit Behemoth's sterkste werk. Met oog voor detail, sfeer en met een flinke schep black metal leverde Behemoth hier een moderne topper af. Het vroege lo-fi black metal werk mist een beetje de memorabiliteit van bijvoorbeeld een Darkthrone op zijn best, terwijl het latere death metal werk van Behemoth (zoals "Demigod" bijvoorbeeld) wel in orde is, maar toch iets te steriel klinkt om zich met de eersteklassers in het genre te kunnen meten. Met The Satanist mocht Behemoth dan uiteindelijk toch in de bovenste regionen meedraaien.

Ongetwijfeld is dit wel mijn all-time favorite van 'Behemoth'. Wat een ongelooflijke kracht kent dit album, wat zeker vrij komt bij het fantastische nummer 'Ora Pro Nobis Lucifer'. Het lijkt inderdaad alsof Nergal sterker dan ooit uit zijn zware ziekte is gekomen, en tijdens zijn ziekte bed nog duisterder heeft lopen denken dan wat hij al deed.

Nogmaals, wat een kracht kent dit album. Maar dit zijn toch ook wel de nummers en de zwaarte waar ik Behemoth voornamelijk van ken omdat ik nooit (voor deze marathon althans) echt hun beginwerk heb geluisterd, en pas vanaf 'Demigod' ken ik ze heel goed. Ja, een knaller van jewelste met prachtige platen. Het begint met het mooie 'Blow Your Trumpets Gabriel' en eindigt misschien nog wel met het mooiere 'O Father O Satan O Sun!' Hier klinken ze bijna onverwoestbaar en de heren zijn sterker terug, dan ooit te voren. En zo willen we het houden, erg vet!

Voorlopige tussenstand:
01. The Satanist
02. Demigod
03. Zos Kia Cultus
04. Evangelion
05. The Apostasy
06. Grom
07. Satanica
08. Pandemonic Incantations
09. Thelema 6
10. Sventevith (Storming Near the Baltic)

Na het overweldigende I you at your darkest (2018) en een nog overweldigenderdere live show duik ik maar eens in de eennalaatste worp van het Poolse blackened death metal gezelschap. Gelijk maar de CD besteld vanwege de album art zoals hier afgebeeld maar helaas de saaie zwarte variant binnen gekregen.
Dit zijn geen hapklare brokken voor een niet getraind BM oor. Wat overeenkomt met de laatste worp, deels dan toch, is het bezwerende gitaargeluid. En ook hier is er ruimte voor instrumentale breaks maar het bombast blijft wat beperkt tot later in het album. Tegen die tijd ben je al half doof gebeukt. De wat tragere songs komen wat mij betreft het beste tot hun recht en vanaf de titel track tot het einde toe krijgt het verkregen talent de vrije loop. De creativiteit viert hoogtij, erg indrukwekkend.