Heb hier een kleine drie jaar geleden een net zo kleine drie sterren voor neergeteld... Maar nu ik een paar van die tracks opnieuw aandachtig beluister, vraag ik me toch af wat ik toen heb gedacht.
Want dit klinkt niet alleen méér dan redelijk, dit klinkt zelfs geweldig, frivool, vrij én bovendien goed uitgebalanceerd, wat toch een kunst is voor een verzameling van EP-werk. De plaat lijkt me echt ideaal voor op eindeloze feestjes... Het vormt de brug tussen enerzijds de typische ietwat dwarse Aphex Twin patronen en anderzijds hele speelse draai en stuiter techno. Een brug die tevens het midden houdt tussen ingetogen geklop en uitbundige klank-uitrekkingen.
En ja, mijn favorieten, aangekruist met sterretjes zijn logisch verklaarbaar. Fenix Funk 5 en Xmd5a zijn de meest typische en misschien ook wel meest uitdagende Aphex Twin nummers van het geheel. Maar juist daarmee is de rest zo leuk in balans, er lijkt een speels evenwicht ontstaan te zijn.
Deze gaat morgen, op een fatsoenlijker tijdstip, zondermeer zwaar in de herkansing