Current 93 - I Am the Last of All the Field That Fell (2014)
mijn stem
16 stemmen
Verenigd Koninkrijk
Avant-Garde / Folk
Uitgebracht in eigen beheer
-
The Invisible Church (6:32)
-
Those Flowers Grew (8:42)
-
Kings and Things (6:22)
-
With the Dromedaries (5:37)
-
The Heart Full of Eyes (5:46)
-
Mourned Winter Then (5:55)
met Antony Hegarty
-
And Onto PickNickMagick (7:57)
-
Why Did the Fox Bark? (6:22)
-
I Remember the Berlin Boys (3:49)
-
Spring Sand Dreamt Larks (4:32)
-
I Could Not Shift the Shadow (6:12)
met Nick Cave
0
geplaatst: 18 februari 2014, 22:48 uur
Vorige week al in de mailbox, vandaag op de mat.
Het eerste dat me aan dit album opvalt is dat het vrij veel variatie kent ten opzichte van zijn voorganger en het Myrninerest-project. Hoewel de nummers rondom piano zijn opgebouwd, is er een rijkere instrumentatie dan op een album als Soft Black Stars. De drums neigen af en toe naar jazz en het saxofoonspel ook - wat niet zo verwonderlijk is, kwam ik achter, aangezien John Zorn deze partijen verzorgt. Ook Antony is weer van de partij (op het nummer Mourned Winter Then) en net als op All the Pretty Little Horses bromt Nick Cave de afsluiter vol. I Remember the Berlin Boys springt er door zijn opgewektheid uit en ook de opener is door de achtergrondzang en spaarzame gitaarklanken zeer genietbaar.
Voor de liefhebbers van Current 93 een echte aanrader, voor anderen wellicht het uitproberen waard.
Het eerste dat me aan dit album opvalt is dat het vrij veel variatie kent ten opzichte van zijn voorganger en het Myrninerest-project. Hoewel de nummers rondom piano zijn opgebouwd, is er een rijkere instrumentatie dan op een album als Soft Black Stars. De drums neigen af en toe naar jazz en het saxofoonspel ook - wat niet zo verwonderlijk is, kwam ik achter, aangezien John Zorn deze partijen verzorgt. Ook Antony is weer van de partij (op het nummer Mourned Winter Then) en net als op All the Pretty Little Horses bromt Nick Cave de afsluiter vol. I Remember the Berlin Boys springt er door zijn opgewektheid uit en ook de opener is door de achtergrondzang en spaarzame gitaarklanken zeer genietbaar.
Voor de liefhebbers van Current 93 een echte aanrader, voor anderen wellicht het uitproberen waard.
0
geplaatst: 19 februari 2014, 09:30 uur
De discografie lijkt oneindig te worden onderhand, de praat-zeur-'zang' van David Tibet blijft onveranderd.
Eigenlijk had ik er niet zo'n zin meer in. De laatste albums draai ik zelden tot nooit en het zijn vooral All the Pretty Little Horses, Soft Black Stars, Thunder Perfect Mind en vooral Black Ships Ate the Sky die het nog goed doen.
Niet geheel toevallig dat die laatste vol staat met gastvocalisten als Marc Almond, Antony, Baby Dee (I Remember the Berlin Boys van dit album doet me sterk aan haar denken) en Nick Cave.
Stuk voor stuk artiesten die ik hoog heb zitten (en wel ook allemaal met vocalen waar je doorheen moet dat dan weer wel).
Tibet trek ik maar zelden een heel album en toch weet hij me ook telkens weer te boeien.
Het is op dit nieuwe album, ik ben de tel kwijt de hoeveelste dit is, niet anders. Waarom ik er aan begonnen ben is heel eerlijk gezegd het feit dat Antony en Nick Cave terugkeren. Antony op het mooie Mourned Winter Then dat afwijkt van de andere nummers en Cave mag I Could Not Shift the Shadow volpraten.
Wat al opvalt bij de openings-track is de jazz-vibe van het nummer. De piano had op Soft Black Stars al een hoofdrol maar hier is het totaal anders ingezet: je hoort vooral jazz door de toevoeging van een saxofoon en de manier van pianospelen kent duidelijk zijn jazz-invloed.
Tekstueel is het allemaal weer van hetzelfde laken een pak en dat weet ik onderhand wel.
Door deze 'nieuwe richting' (jazz), vermengd met de o zo bekende sound is I am the Last of All the Field That Fell toch nog een behoorlijk interessant album geworden.
Eigenlijk had ik er niet zo'n zin meer in. De laatste albums draai ik zelden tot nooit en het zijn vooral All the Pretty Little Horses, Soft Black Stars, Thunder Perfect Mind en vooral Black Ships Ate the Sky die het nog goed doen.
Niet geheel toevallig dat die laatste vol staat met gastvocalisten als Marc Almond, Antony, Baby Dee (I Remember the Berlin Boys van dit album doet me sterk aan haar denken) en Nick Cave.
Stuk voor stuk artiesten die ik hoog heb zitten (en wel ook allemaal met vocalen waar je doorheen moet dat dan weer wel).
Tibet trek ik maar zelden een heel album en toch weet hij me ook telkens weer te boeien.
Het is op dit nieuwe album, ik ben de tel kwijt de hoeveelste dit is, niet anders. Waarom ik er aan begonnen ben is heel eerlijk gezegd het feit dat Antony en Nick Cave terugkeren. Antony op het mooie Mourned Winter Then dat afwijkt van de andere nummers en Cave mag I Could Not Shift the Shadow volpraten.
Wat al opvalt bij de openings-track is de jazz-vibe van het nummer. De piano had op Soft Black Stars al een hoofdrol maar hier is het totaal anders ingezet: je hoort vooral jazz door de toevoeging van een saxofoon en de manier van pianospelen kent duidelijk zijn jazz-invloed.
Tekstueel is het allemaal weer van hetzelfde laken een pak en dat weet ik onderhand wel.
Door deze 'nieuwe richting' (jazz), vermengd met de o zo bekende sound is I am the Last of All the Field That Fell toch nog een behoorlijk interessant album geworden.
* denotes required fields.
* denotes required fields.