Willy DeVille - The Willy DeVille Acoustic Trio in Berlin (2003)

Ik ben heel benieuwd hoe of wat dit is?
Ik geniet normaal gesproken het meest van Mink als hij met zijn band loos gaat, sax er bij percussie, maar een trio?
Somebody?

Het album ken ik niet heel erg goed, maar er is ook een DVD met dit trio die ik goed ken en ik heb 'm een keer live gezien in deze bezetting. Hoewel ik de dingen van Willy/Mink DeVille met volledige band leuker vind (niets zo geweldig als Demasiado Corazon met alle toeters en blazers), is het trio ook erg leuk om te horen. De gekozen nummers zijn (zoals te verwachten) compleet gestript, maar wel erg sterk. De muzikanten zijn echt enorm goed en ik blijf de doorleefde stem van Willy fantastisch vinden. Het zijn meestal wat bluesy nummers en ballads, waarin die stem enorm goed tot zijn recht komt. Wat mij betreft is het trio de moeite waard.

muchos gracias psycho; dvd van live optreden?

Ja, er is ook een DVD van een optreden met dit trio. Ik weet niet of het hetzelfde optreden betreft, maar het zou goed kunnen van wel, want ook deze is opgenomen in Berlijn en de tracklist is voor een groot gedeelte hetzelfde. Dit is 'm. Hij is trouwens ook verschenen samen met deze dvd (een ander concert dat werd gehouden in Berlijn, nu wel met band, maar ook redelijk uitgekleed, geen blazers e.d., maar meer ritmisch) in een dubbele 'special edition' ( deze dvd ) (trouwens geen idee hoe Amazon bij de naam '25 Years of Heart & Soul' komt, volgens mij heet 'ie gewoon 'The Berlin Concerts 2002'). Overigens durf ik Let It Be Me en Heaven Stood Still in deze bezetting adembenemend mooi te noemen.

Ik zie tot mijn verbazing dat ik hier nooit op heb gestemd.
Nu, vlak na zijn overlijden, loop ik de cd's van Deville eens langs en kom bij dit prachtwerkje dat ik al vijf jaar in de kast heb staan en nog regelmatig draai.
Ik heb dit accoustic trio ook live gezien in Vredenburg (ergens in 2003 denk ik). Aanvankelijk was ik een beetje teleurgesteld over het optreden. Erg laid back allemaal, het rockte niet, en Willy bleef de hele tijd op een barkruk zitten omdat hij last van een been had vanwege een auto-ongeluk. Hij kletste ook minutenlang vol tussen de nummer door, hoe meer slokken van de fles witte wijn hij nam, die naast hem stond, hoe meer ge-ouwehoer.
Dit was niet een Deville-concert zoals ik het 10 jaar eerder had gezien in Paradiso waar het wel rockte en dampte zoals het hoorde.

Toen ik wat later dan toch deze live cd van het accoustic trio in huis haalde bleek dat het meer muziek voor in de huiskamer dan in de zaal is. Deze plaat heeft een lekker gemoedelijk kabbelende sfeer, en is muzikaal zeker van het vereiste niveau.
Mooie uitvoeringen van vooral Heaven stood still (met prachtige cello) en Let it be me.
Wat een prachtige diepe klank had die stem van Deville toch, en daarbij dat nasale accent. Alleen jammer dat Hey Joe hier niet op staat, dat deed hij bij dat concert wel.

Dat gevoel heb ik nou met I Broke That Promise wat hij met z'n trio live bij een of andere TV show speelde, waarmee hij me volkomen van de sokken blies. Weer een klasbak naar het eeuwige podium boven .........

? deze?

Wel hetzelfde nummer maar dan in en langzamer tempo en met z'n acoustiese trio. Ze zaten achteloos op een podiumpje quasi ongeïnteresseerd de sterren van de hemel te spelen ........

Ik zit midden in een Willy Deville revival periode. Wat is het werk van de man toch veelzijdig en tijdloos en totaal los van alle modes en hippe stromingen. Wat er wel altijd is: inspiratie uit de Amerikaanse roots: de blues, jazz, mardi grassmuziek en latin. Zelfs erg belegen klassiekers als Let it be me, Hound Dog en Shake rattle and roll klinken bij Willy weer alsof ze net gecomponeerd zijn en het daglicht zien. Wat een prestatie!
Er staan niet veel eigen songs op dit live album en het is daarom geen goeie kennismaking met zijn werk. Maar als je hem al redelijk kent dan is het wel een fijn plaatje. Vooral ook omdat zijn zangkwaliteiten erg goed te horen zijn. Dat komt ook door de bescheiden akoestische begeleiding.
Nu ga ik weer es weer verder met de eerdere Deville- albums uit de uit begin jaren '90. Big easy Phantasy bijvoorbeeld.

Dit is een van de weinige CD's die de volle 5 sterren verdienen.
Alles zit erin wat Willy tot de grote artiest maakt die hij was.
De liefde voor de muziek spat van iedere song. De uitvoering van Let it be me, herrinert me aan het laatste live optreden dat ik van hem heb mogen meemaken in het openlucht theater de Kersouwe in Heeswijk-Dinther waar hij ons onder een prachtsterren hemel heenzond met de mooiste uitvoering van Let it be me die ik ooit gehoord hebt. Dit typend komen de tranen weer op, ontroerend mooi. Voor iedereen die dit album, of de muzikant Willy DeVille niet kent... ga het luisteren. Ik hoop dat je net zo betoverd en gevangen wordt als ik. 5*