menu

Primordial - The Gathering Wilderness (2005)

mijn stem
4,00 (43)
43 stemmen

Ierland
Metal
Label: Metal Blade

  1. The Golden Spiral (8:03)
  2. The Gathering Wilderness (9:13)
  3. The Song of the Tomb (7:57)
  4. End of All Times (Martyrs Fire) (7:43)
  5. The Coffin Ships (9:58)
  6. Tragedys Birth (8:31)
  7. Cities Carved in Stone (10:39)
totale tijdsduur: 1:02:04
zoeken in:
Antagoon
Deze plaat is wellicht een fractie minder goed dan 'To the Nameless Dead', maar dat komt dan vooral door de beroerde productie. Welke idioot zat er achter de knoppen?
Na kort, maar intens onderzoek blijkt dat Billy Anderson te zijn geweest en naar het schijnt was het de bedoeling dat het geluid zo dof en fuzzy klinkt. Deze plaat was volgens mij een stuk beter geweest met een heldere productie, want aan de nummers ligt het niet! 4*

Antagoon
Een beter kopie (320kbs) lost een deel van het probleem op; de productie klinkt nu vooral rauw, kaal en koud. Blijft jammer.

De wat rauwere productie vind ik juist een pluspunt aan deze plaat. Sowieso is Primordial een unieke band met een geweldige discografie, maar "The Gathering Wilderness" is wat mij betreft het duidelijke hoogtepunt van deze band. Een nummer als "The Coffin Ships" is echt zo verdomde goed. De zang alleen al is een wereldprestatie, wat een emotie ligt er in de vocalen! De melancholische sfeer die op deze plaat wordt neergezet is onovertroffen.

avatar van Jazper
3,0
Onvoorspelbaarheid is dan misschien niet de grootste troef van deze muzieksoort, en dat geeft ook niet altijd. Maar dat gemis wordt hier bij mij niet gecompenseerd. Wel hoor ik een vervelende zanger die te veel zijn best doet. En gitaarpartijen die op zich best lekker klinken, maar meer ook niet.
The Coffin Ships vind ik nou juist het gezapigst.
Niet slecht, zeker als het tempo soms wat omhoog gaat is het best te pruimen. Maar meer dan 3 sterren gaan het niet worden denk ik.

avatar van Kronos
4,0
Zalige muziek vind ik. Zanger Alan Averill doet wel eens denken aan Rob Miller van de Engelse crust punk band Amebix en eigenlijk de sfeer van de muziek ook een beetje.

avatar van Edwynn
4,5
Groots en meeslepend. En met zo weinig middelen. In tegenstelling tot Antagoon vind ik dat meer metalbands eens op dergelijke wijze albums moeten opnemen. Rauw, ongepolijst en met heel weinig triggers op de drums.

Amebix ken ik niet, maar ik gok dat ook Bathory een grote inspiratiebron is.

Stilistisch neemt Primordial wat afstand van het black metalgeluid van de eerdere albums en dat maakt de band nog eigenzinniger.

avatar van Kronos
4,0
Voor de hand genummerde, tot 500 exemplaren gelimiteerde dubbele vinyl uitgave van dit album worden al ferme prijzen gevraagd op Discogs. Leuk om te weten, maar nr. 157 blijft van mij.

avatar van Edwynn
4,5
Zo! Da's een mooi hebbedingetje Kronos. Dit is ook echte LP muziek (gevoelsmatige uitspraak) volgens mij. Intense muziek om intens te beleven.
Ik zit hier met een cd uit de eerste oplage met daarbij een documentaire over de totstandkoming van het album. Die stijgen dan weer niet in waarde. Niet dat ik die weg zou doen overigens.

avatar van Kronos
4,0
De hoes verdient zeker ook het lp-formaat. Nadeel op dubbel vinyl is wel dat de luister-ervaring te vaak onderbroken wordt (op MiniDisc zetten is mijn oplossing). Aan die hoge prijzen heb je natuurlijk weinig als je niet wil verkopen. Van het idee een zeldzaam hebbeding te hebben kan je niet eten. Maar een beetje leuk vind ik het dus wel.

avatar van RuudC
4,0
Met dit album heb ik Primordial leren kennen. Zo'n tien jaar geleden waren ze met Moonsorrow op tour (in Dynamo, meen ik). Ik ging destijds voor Moonsorrow, maar was minstens zo onder de indruk van Primordial. De energie en de rauwe emotie sprak toen heel erg aan en dat doet het nu nog steeds. Jarenlang heb ik me niet verdiept in deze band, maar wel nog een keer of vier zien optreden. Uiteindelijk is The Gathering Wilderness het eerste album dat ik van de Ieren kocht.

Niet alleen omdat dat het album was wat ze aan het promoten waren, maar vooral om The Coffin Ships. Misschien wel het beste nummer dat Primordial schreef en waarschijnlijk het beste wat ze ooit zullen schrijven. Een rauwe brok emotie van heb ik jou daar. Iedere keer als ik Alan Averill het hoor zingen, denk ik dat hij de hongersnood van Ierland en de massa-emigratie zelf meegemaakt heeft.

Ondanks het beste nummer ooit van deze band, kan The Gathering Wilderness zich niet meten met de twee voorgangers. End Of All Times is heel sterk en de opener mag ik ook graag horen, maar de rest zijn niet echt indrukwekkend. Het is niet slecht of matig, maar dit is niet het niveau wat ik van Primordial gewend ben. De meeste songs worden nog gered door een handvol heel toffe passages. Verder lijdt dit album wel stevig onder de belabberde productie. Het lijkt wel alsof er een dikke deken over de speakers liggen. Alan zit daarbij ook nog eens een paar keer vals te schreeuwen. Ik krijg de indruk dat de hoge scores vooral op The Coffin Ships gebaseerd is. Het is een prima album, maar Primordial kan veel beter.


Tussenstand:
1. Spirit The Earth Aflame
2. Storm Before Calm
3. The Gathering Wilderness
4. A Journey's End
5. Imrama

avatar van lennert
3,5
Hoe een productie een album vakkundig om zeep kan helpen. Er zijn hier stuk voor stuk goeie nummers te zoeken, maar het is lastig om ze ook te vinden onder de grote hoeveelheid gruis en wol die voor mix moet doorgaan. De snaredrumsound klinkt als een set pannen en de prachtige baspartijen verzuipen compleet. Ook de zang staat slecht in de mix, waardoor ik het idee heb dat Alan Avril ook moeite moet doen om goed mee te komen in de nummers. Veel partijen klinken lang niet zo mooi en schoon als op de andere albums.

Slechts een tweetal nummers die er echt met man en macht bovenuit springen, en dat zijn End of All Times (Martyrs Fire) en The Coffin Ships. Waag het niet om live bij laatstgenoemde song het introductieverhaal te onderbreken, want Alan Avril lust je rauw. De tragische geschiedenis van de Ierse immigranten naar Amerika wordt neergezet alsof de band er zelf bij was. Avril klinkt alsof hij vanaf een grote cliff tegen de wind inschreeuwt, maar blijft wonderbaarlijk goed staande tussen het geweld van de zee. De tekst is tevens hartverscheurend:

'It feels like I've been here before
Here where the animals lay down to die
So we stood alone on a distant store
Our broken spirits in rags and tatters'

Na deze track had ik grote hoop dat het album alsnog wederom echt goed zou worden, maar tegen Cities Carved In Stone ben ik de aandacht weer een beetje kwijt. Met een betere productie had het album zeker een hogere score, nu is het vooral aardig.

Tussenstand:
1. Spirit The Earth Aflame
2. Storm Before Calm
3. A Journey's End
4. The Gathering Wilderness
5. Imrama

Gast
geplaatst: vandaag om 18:32 uur

geplaatst: vandaag om 18:32 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.