Hier alvast 1 nieuwe fan
Parquet Courts bracht hun 2e album (Light Up Gold) uit in 2013, en wist hiermee een behoorlijke hype te genereren. Een soort lo-fi punk, met invloeden van onder meer Sonic Youth en The Replacements. Nu vond ik dat album best aardig, maar vond ik de hype niet helemaal gerechtvaardigd. Maar toch zorgden al die goede verhalen er wel voor dat ik uit keek naar dit nieuwe album.
En dat was helemaal terecht. Ik vind deze namelijk nog beter dan de vorige. Het verschroeiende tempo van het Light Up Gold wordt hier vaker los gelaten, waardoor er meer rust en melodie in de muziek te ontdekken is. Dit begint al meteen bij het eerste nummer Bodies, wat echt een hele klap rustiger is dan alles op hun vorige album. Daarnaast het gaat richting het einde van het nummer nog wel even lekker instrumentaal los. Het stuwende en punkerige is nog wel goed te horen in Black & White. De heren zijn dat deel zeker niet verleerd. Maar in plaats van alleen maar rammen wordt hier juist ook de afwisseling gezocht. Naast bands als Sonic Youth, zijn hier nu ook dingen als Television en Pavement te horen. Het heerlijk chaotische einde van She's Rolling met die geniale mond-harmonica doet zelfs denken aan de Velvet Underground. Ook zijn de nummers een stuk langer dan op Light Up Gold, waarbij nummers van 7 minuten hier zeker geen uitzondering zijn. Een ander opmerkelijk iets is dat ik hier niet 1 hoogtepunt uit kan halen. Iedere keer dat ik het album luister is dat namelijk weer een ander nummer. Alle 13 goed zeg maar
Zoals bij meerdere bands (Mikal Cronin, traumahelikopter), loont het zich hier ook weer om meer rust te brengen in de muziek. Meer ruimte voor melodie en experiment, maar nog wel de oorspronkelijke punk-attitude en stuwende nummers op zijn tijd. Dat maakt dit album nog een heel stuk beter dan Light Up Gold. Parquet Courts laat hier horen dat er nog genoeg rek in zit!
Overgenomen van mijn blog:
Pat-sounds