menu

Little Feat - The Last Record Album (1975)

mijn stem
3,87 (82)
82 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Warner Bros.

  1. Romance Dance (3:49)
  2. All That You Dream (3:52)
  3. Long Distance Love (2:43)
  4. Day Or Night (6:24)
  5. One Love Stand (4:26)
  6. Down Below the Borderline (3:41)
  7. Somebody's Leavin' (5:07)
  8. Mercenary Territory (4:27)
totale tijdsduur: 34:29
zoeken in:
avatar van Marty
4,0
Little Feat in hun hoogtijdagen. Lowell George produceerde meer dan ie op dat album schreef, en gek genoeg heeft dat heel goed gewerkt.

4,0
Ongelooflijk lekkere cd

na eerste luisterbeurt al volledig mee weg

avatar van Oldfart
5,0
Om een indruk te geven hoe de nummers van deze band zich ontwikkelden. ( vergelijk de opname van Rock'n Roll Doctor bij het album: Feats Don't Fail Me Now)
Het was de tijd dat Little Feat overal op festivals e.d Top of the Bill was:
All that you Dream

avatar van heicro
4,5
Wederom een meesterwerk. Werkelijk alleen maar heel goede nummers. Op dit album hoor je, meer dan op hun eerdere werk, jazz invloeden overgoten met een funky southern sausje.

4,5
op jonge leeftijd pruimde ik deze muziek niet (wilde eigenlijk alleen maar engelse r'n'r, alles uit de states klonk te gladjes.
Daar ben ik achter in de 20 wel op terug gekomen. Geweldig album dit. Hoewel achter in de 40 ondertussen de engelse r'n'r nog steeds gewaardeerd wordt.

bobbee
In een periode dat ik veel prog draaide (Yes, Genesis, King Crimson) kwam dit er ineens tussen door waaien. Waar het vandaan kwam weet ik niet meer. Ik moest wel even wennen aan de vreemde overgangen, de opbouw en de manier waarop de nummer in elkaar waren gezet. Iemand vertelde me dat ze met syncopen werkten, wat dat was werd me niet verteld. Als iemand me dat eens een keer wil uitleggen graag. Vanaf dat moment was ik verkocht. Ik heb een paar jaar gelden een live dvd gekocht en de band (zonder Lowell uiteraard) swingt nog steeds.
Ik ben nooit een echte liefhebber van funk geweest, vond dat wel lekker maar tegelijk te leeg en te vlak. Dit was een mooie tussenweg, funky bodem en een mooie melodielijn er bovenop. En misschien wel de beste muzikanten die er op dat moment rondliepen.

avatar van Droombolus
5,0
bobbee schreef:
Iemand vertelde me dat ze met syncopen werkten, wat dat was werd me niet verteld. Als iemand me dat eens een keer wil uitleggen graag.


Zonder muzikale achtergrond is het moeilijk te vatten waarschijnlijk, maar als je met syncopen speelt speel je af en toe nèt voor de tel. In old-school jazz werd het al veel gedaan ( we hadden niet voor niks hier in NL de New Orleans Syncopaters rondlopen na WO-II ) en ook in de hi-energy rock van eind 70s werd er gretig gebruik van gemaakt. Brood z'n ouwe werk zit er vol mee....... Tot zo ver van Bobbe tot Bobbee en terug OT .........

Last Record Album is eigenlijk de laatste echt goeje plaat die Feat met Lowell zou maken. Alle nummers zijn op z'n minst tering goed, zelfs de Bill Payne nummers zijn te teren .......... maar de band is en blijft op z'n best als George of Barrere de regie voeren en hun nummers zijn zonder uitzondering van eenzame wereldklasse. Een echte gave Feat plaat aanwijzen is bijna onmogelijk, maar LRA zit altijd bij de selektie ...........

avatar van willemmusic
4,0
"Een plaat uit 1975, toen Little Feat op zijn hoogtepunt was. Aan het ensemblespel is eindeloos gesleuteld, net zolang tot alle licks van de verschillende instrumenten tegenelkaarin patronen vormen, Cracked Mosiac noemde Lowell George dat.
Heb ik niet van mijzelf; ik quote Jacob ter Veldhuis, componist, die in het Parool van vandaag uitlegt dat-ie deze plaat meeneemt naar een onbewoond eiland.

avatar van heicro
4,5
Tja, ik heb mijn Little Feat collectie al enkele tientallen jaren op mijn planken staan en luister uiteraard niet wekelijks naar hun muziek meer.
Maar iedere nieuwe posting, gemiddeld twee keer per jaar, doet mij besluiten om maar weer eens wat Little Feat te gaan beluisteren.
Zo ook nu weer en het is iedere keer weer in een woord geweldig.
Dus willemmusic, bedankt.

Stijn_Slayer
Er komen wat jazzy invloeden door, en de sound klinkt af en toe ook redelijk soulvol, maar toch heeft dit album ook die kenmerkende Little Feat sleur. J.J. Cale heeft dat, hoewel muzikaal anders en eenvoudiger, ook. Lekker laidback.

Zo heicro, kun je de cd na dit bericht mooi weer even in de speler stoppen.

avatar van heicro
4,5
Bij deze gedaan en augustus alvast gepland voor de volgende luisterbeurt, bedankt Stijn.

Naar mijn mening is dit album met zijn ingewikkelde songstructuren en vooral de magistrale stem van Lowell George nog van uitzondelijke klasse.
Het "verval" treed in vanaf "Time Loves a Hero" , hoewel op dit album toch nog geniale momenten (van met name Bill Payne) te horen zijn. De inbreng van Lowell George is minimaal en dit is te horen gezien de Jazz-Rock richting die LF voor een gedeelte ingaat.
Het volgende album "Down on the Farm" met z'n eenvoudige liedjes, eigenlijk LF onwaardig, is nog te verteren, maar wat daarna wordt uitgebracht had allang niet meer mijn interesse.

bobbee
Droombolus schreef:
(quote)


Zonder muzikale achtergrond is het moeilijk te vatten waarschijnlijk, maar als je met syncopen speelt speel je af en toe nèt voor de tel. In old-school jazz werd het al veel gedaan


Bobbe, Droombolus, een erg late reactie maar ik had je antwoord al eerder gelezen, nog dank daarvoor. De reden dat ik nu pas reageer is door het lezen van het boek New Orleans, de hartslag van de Jazz van Jean Pierre de Smet. Het is duidelijk een boek van een fan voor een fan. Iets te rommelig van opzet, maar het belicht wel heel mooi het ontstaan van de Old Jazz in New Orleans.

Waar geschoolde en ongeschoolde muzikanten elkaar letterlijk op straat ontmoetten en waar een mengvorm van klassiek, vaudeville, blues, ragtime en wat al niet meer uiteindelijk leidde tot die onvervalste New Orleans sound, die de basis legt voor de muziek van o.a. Little Feat en Allen Toussaint. Over syncopen; de ragtime, is me nu duidelijk geworden, zit er ook vol mee. En zo ook het intro en het middenstuk van Dixie Chicken op Waiting for Columbus.

avatar van Droombolus
5,0
Leuk dat je er toch nog even op terug komt ....

avatar van kort0235
3,5
Je moet wel aan de muziek van Little Feat wennen, maar als je goed luistert en wil luisteren is dit muzikale hoogklasse.

avatar van Droombolus
5,0
Little Feat - Live In Holla... is pas uitgekomen. CD & DVD van hun PinkPop optreden met zo te zien meer nummers met beeld dan wat er destijds uitgezonden is ..........

Ik zag ze een dag ( of wat ) later in A'hoy en ben daarna nooit meer genezen, daar helpt geen Rock n' Roll Doctortje aan.

Stijn_Slayer
Heb een bootleg-dvd van dat Pinkpop optreden, tof concert.

avatar van Droombolus
5,0
Idem, maar bij mij staan Tripe Face, Dixie Chicken & All That You Dream er niet op dus ik was er voor het gemak maar van uitgegaan dat die niet uitgezonden zijn..... De interviews dan weer wel, maar daar zit ik niet echt op te wachten.

kistenkuif
Toepasselijke titel wat mij betreft. Hierna haakte ik af.

avatar van Pieter Kars
4,5
Van de platen die ik van Little Feat heb (Feats don't fail me now & Time Loves a Hero), is dit mijn favoriet. Feats swingt meer, maar deze heeft een paar nummers die erg lekker in het gehoor liggen.

Gast
geplaatst: vandaag om 08:05 uur

geplaatst: vandaag om 08:05 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.