Tijd om eens wat licht over dit vergeten (behalve door
rdewint !), kaleidoscopisch meesterwerkje te schijnen. Ik draai 'm de laatste tijd veel!
Michael Lloyd, google die naam en je weet meer over dit toenmalige wonderkind. Bliksemcarrière: van z'n 12de al bezig met bandjes, muziekschrijverij en studiowerk en op 20ste vice-president MGM. Daarna succesvol producer van talloze hits maar nog steeds het meest verguld met deze plaat!
Als 16 jarige werd hij door Bruce Johnston mee genomen om Brian Wilson bezig te zien met diens Good Vibrations. Dat kon hij ook vond hij, en kreeg warempel studiotijd zijn kunnen te tonen met dit album als resultaat.
Curt Boettcher, George Martin en natuurlijk Brian Wilson waren zijn helden en het leuke aan deze plaat is die invloeden na te speuren. Credits worden aan de bandleden gegeven, maar dit zijn natuurlijk the Wrecking Crew, duidelijk hoor ik meesterbassist Carol Kaye, de kenmerkende sound van Boettcher en Wilson en invloed van Martin. Self-Analysis zou zo op Pet Sounds kunnen staan, October Country (geschreven voor de groep October Country) op MIlleniums Begin. Vele Beatlesreferenties .
Waar Michael Lloyd echt boven zijn voorbeelden uitstijgt is met het heerlijke gitaargeluid op Gold Is the Colour of Thought, dat een inspiratie werd voor veel gitaarbands.
Al is de plaat aan de korte kant en wisselvallig, Lloyds (mooie) zangstem misschien wat beperkt, maar het is een onterecht vergeten pareltje, is het niet
nlkink,
Droombolus,
kort0235,
Poles Apart,
Ducoz,
shinybeast,
Toon1,
heartofsoul,
titan,
spoelie90 en vele anderen en iedereen?