Solo, duo, trio, quartet, kwintet... Maar wat als er nou 9 mensen in een band/gezelschap zitten, zoals bij dit Jungle By Night? Nou, daar hebben ze ook gewoon een naam voor: een nonet (dit heb ik op moeten zoeken hoor). Dit nonet komt uit Amsterdam en maakt een bijzondere mix van stijlen. Dat is misschien ook niet zo raar met 9 mensen in een band natuurlijk. Volgens de eigen site: rauwe afro-funk, cutting-egde hip-hop beats en rock-tunes. En dit is alweer hun tweede echte album, na hun debuut Hidden (2012) en 2 EP's.
En net zoals het eerdere werk is dit geheel instrumentaal, maar daar kwam ik (bij wijze van spreken) pas bij de tweede keer luisteren achter. Er gebeurt namelijk zoveel dat je een stem/zanger/zangeres niet mist. In plaats van een zanger/zangeres zijn er namelijk blazers: trompet, trombone en een saxofoon die deze rol met verve overnemen. De basis wordt gelegd door 3 percussie-instrumenten (drummer, conga & djembe) in combinatie met slag-gitaar, bas en orgel. Maar eerlijkheid gebiedt mij te zeggen: het is wat braafjes. Alle nummers bieden genoeg potentie met leuke ritmes en voldoende afwisseling. Maar dan moeten de solo's wel knallen, maar dat doen ze hier niet echt. Het is ook niet zo dat ze slecht zijn, maar het springt er nergens echt uit. En daardoor wordt naarmate het album vordert alles wat voorspelbaar. Absoluut niet slecht, maar soms hoop je op een echte climax. Iets dat op dit album ontbreekt.
Maar misschien is dit wel bij uitstek een band die je live moet gaan zien. De spanning die hier niet over komt zal daar waarschijnlijk een stuk beter zijn. Tot die tijd geeft dit album een fijn muziekje, die ik geregeld ga draaien. Maar mij echt overdonderen is niet gelukt.
Overgenomen van mijn blog:
Pat-sounds