Na het frisse debuut (de hype rondom heb ik echter nooit begrepen) zag ik ineens deze tussen de recente releases staan. Besloot het door mij inmiddels vergeten duo weer een kans te geven, maar het bleek, net als n° 3 destijds, een zware tegenvaller te zijn.
V is tot nog toe de meest ambitieuze plaat van het duo; het eerste album wat langer dan een krappe 30 minuten duurt, en nummers van 3 minuten of langer zijn hier gebruikelijk in plaats van uitzonderlijk. De lengte is echter slechts onderdeel van het probleem van V. Cheesy lyrics in combinatie met de vrij povere productie, welke beide ontbreken aan de authenticiteit wat op het debuut nog volop aanwezig was, zorgden voor een saaie en bovenal vervelende luisterbeurt. Op momenten horen we nog de originaliteit van de oude jj terug, maar op 'All White Everything' na weet geen enkel nummer lang interessant te blijven.
Nee, wat mij betreft is jj voorlopig een one trick pony gebleken. Enkel uitbundige lofzang over een toekomstige release zou mij nog over kunnen halen om de band nog eens een kans te geven.