Rich Robinson - Ceaseless Sight (2014)

Geweldig lekkere plaat van Rich. Aanstekelijke nummers en massas heerlijk gitaarwerk.

Rich heeft een minder karakteristieke stem dan zijn zijn broer, maar toch past ze erg goed bij zijn muziek. Dit album neemt de sound van Before The Frost van The Black Crowes en werkt deze verder in de diepte uit.

Man wat een plaat, dit zou wel eens mijn album van het jaar kunnen worden. Ik mis de Crowes hier totaal niet, in tegendeel dit is de overtreffende trap van die band.

Nu The Black Crowes hun zoveelste sabbatical houden hebben de gebroeders Robinson tijd voor soloprojecten. Chris kwam dit jaar al met het derde album van zijn Chris Robinson Brotherhood. Rich kan daarom niet achterblijven en komt met zijn ”The Ceaseless Sight”. En ik moet zeggen, Rich heeft zich zelf overtroffen, want ”The Ceaseless Sight” is een prachtig album. Eigenlijk doet alleen opener ”I Know You” je nog enigszins denken aan The Black Crowes, maar voor de rest is het de roots en americana die overheersen. Uiteraard laat Robinson ook horen wat voor geweldige gitarist hij is. De melodie is zijn handelsmerk, in The Black Crowes, maar ook op zijn soloalbums. Met zijn zes snaren weeft Robinson prachtige meeslepende en vaak dromerige gitaartapijtjes die zich direct tussen je oren nestelen. Maar ook de stem van Robinson is dik in orde. Niet zo goed als zijn broer Chris, maar dat is nergens een probleem op ”The Ceaseless Sight”. Daarnaast vind ik de koortjes erg mooi. Ik hoor eigenlijk wel overeenkomsten met het album van de ex-gitarist van The Black Crowes, Marc Ford. Zijn ”Holy Ghost” en deze ”The Ceaseless Sight” ademenen mijn inziens dezelfde sfeer uit. Robinson kiest voor iets prominenter gitaarwerk, maar beide albums grijpen terug naar het authentieke country, roots en americana geluid. Net als ”Holy Ghost” van Ford is ”The Ceaseless Sight” van Rich Robinson voer voor de eindejaarslijstjes. Een parel van een album, zowel muzikaal, maar ook qua artwork van de LP.

Rich Robinson heeft een verdomd knap werkje afgeleverd met dit album: roots en americana in pure vorm met, natuurlijk, heerlijk gitaarspel. Ik ben dan ook heel blij dat ik Rich een maandje geleden solo akoestisch heb mogen aanschouwen in Venlo. Een zeer mooi concert in een kleine kerk. Als een paar mensen nu hin mond wat meer hadden gehouden, was dat helemaal perfect geweest

Waarschijnlijk zijn beste album. Ik kan alleen niet aan de zang wennen. Het houdt niet over en neigt soms naar het valse. Muzikaal echt prima.

Top album om in uw zetel te zitten en te luisteren