menu

Mirel Wagner - When the Cellar Children See the Light of Day (2014)

mijn stem
3,87 (38)
38 stemmen

Finland
Folk
Label: Sub Pop

  1. 1 2 3 4 (2:08)
  2. The Dirt (3:35)
  3. Ellipsis (3:40)
  4. Oak Tree (3:00)
  5. In My Father's House (3:34)
  6. Dreamt of a Wave (2:27)
  7. The Devil's Tongue (2:13)
  8. What Love Looks Like (3:06)
  9. Taller Than Tall Trees (4:54)
  10. Goodnight (2:07)
totale tijdsduur: 30:44
zoeken in:
avatar van judgepaddy
4,0
*Klik. En hopla, bij mijn updates.
Augustus komt hij uit? Mooi, heb ik hem binnen voor de R in de maand zit.

4,0
Mirel Wagner - Oak Tree [OFFICIAL VIDEO] - YouTube

(embedden wil hier niet?)

VVK bij Subpop: Mirel Wagner - When the Cellar Children See the Light of Day | Sub Pop Mega Mart - megamart.subpop.com
of misschien dat via Finland goedkoper uitpakt: Wagner, Mirel : When the cellar children see the light of the day - Levykauppa Äx - levykauppax.fi

Ik vind dit nummer wat minder duister en minimaal klinken dan het debuut en wacht even af voor ik het album aanschaf. Dan zal het vast ook wel wat goedkoper te krijgen zijn, gewoon in de winkel of via Svart oid.

avatar van DjFrankie
DjFrankie (moderator)


Clip staat er al op, zie tracklist nummer 4.

clips moet kun je toevoegen via correctie knop

avatar van erwinz
4,5
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Mirel Wagner - When The Cellar Children See The Light Of Day - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Mirel Wagner werd geboren in Ethiopië, maar groeide op in Finland. Twee jaar geleden bracht ze haar debuut uit, wat lovende recensies en een platencontract bij het roemruchte Sub Pop label opleverde.

Haar tweede plaat, When The Cellar Children See The Light Of Day, zal hierdoor wat meer aandacht krijgen dan het debuut en dit is volkomen terecht. When The Cellar Children See The Light Of Day is immers een bijzonder imponerende plaat, die met minimale middelen een maximaal effect weet te sorteren.

Op basis van de Afrikaanse afkomst van Mirel Wagner en het feit dat ze op haar tweede plaat werkt met de Finse producer Sasu Ripatti (die tot dusver vooral elektronische muziek heeft geproduceerd) had ik een totaal andere plaat verwacht dan When The Cellar Children See The Light Of Day is. Mirel Wagner maakt immers uiterst ingetogen muziek die voor 99% bestaat uit spaarzame gitaarklanken en haar stem. Het gitaarspel is over het algemeen akoestisch en beperkt zich tot een handvol akkoorden. Dit sobere gitaarspel wordt gecombineerd met de bijzondere vocalen van Mirel Wagner die haar teksten meer voordraagt dan zingt.

Deze teksten verdienen overigens ook de nodige aandacht, want ze zijn vrijwel zonder uitzondering gitzwart, maar ook poëtisch. Op basis van de voordracht van Mirel Wagner en het niveau van haar teksten dringt de vergelijking met groten als Patti Smith en Leonard Cohen zich op, maar de donkere klanken van de in Finland opgegroeide Ethiopische zangeres roepen ook associaties op met de muziek van Nick Cave en de minstens even donkere klanken van Chelsea Wolfe (op met name haar akoestische cd).

Incidenteel wordt de muziek van Mirel Wagner net wat meer ingekleurd met cello en piano, maar het blijft altijd bijzonder sober. Het is knap als je als singer-songwriter met zulke bescheiden middelen de aandacht weet vast te houden, maar Mirel Wagner doet nog veel meer dan dat. Als je ervoor in de stemming bent en met aandacht naar When The Cellar Children See The Light Of Day kunt luisteren is het een plaat die je genadeloos bij de strot grijpt.

Mirel Wagner gebruikt maar een paar gitaarakkoorden, maar het is genoeg om haar sobere songs mooi in te kleuren. Haar indringende voordracht, haar mooie donkere stem, de aardedonkere teksten en de wat desolate sfeer op de plaat doen de rest.

Ik moet eerlijk toegeven dat ik het bij eerste beluistering wel erg sober en donker vond, maar als Mirel Wagner je eenmaal te pakken heeft met haar bezwerende muziek laat ze niet meer los. Inmiddels hou ik zielsveel van de eenvoudige maar o zo trefzekere songs op When The Cellar Children See The Light Of Day en hoor ik, hoewel er niet zo gek veel te horen valt, toch steeds weer wat nieuws in de bijzondere songs van Mirel Wagner.

When The Cellar Children See The Light Of Day is geen plaat die je ergens op de achtergrond moet horen, het is evenmin een plaat die je moet beluisteren wanneer je een roze bril op hebt. Zet de plaat op wanneer de zon onder is en het huis stil en When The Cellar Children See The Light Of Day komt keihard aan. Als een mokerslag durf ik wel te zeggen.

Het debuut van Mirel Wagner is me twee jaar geleden ontgaan, maar deze tweede plaat koester ik inmiddels als één van de bijzonderste platen van het moment. Wat een indrukwekkende plaat. Erwin Zijleman

avatar van Lura
Mooie tip, Erwin!

avatar van Ducoz
3,5
Ja, hier ben ik ook wel benieuwd naar!

4,0
3voor12 luisterpaal streamt 'm maar ik luister 'm al een tijdje en hij kan voor mij niet tippen aan het eerste album. Die was donkerder, enigmatischer. Hier is de productie lichter, nummers vind ik zelfs vrolijker en minder boeiend, orgineel en beklijvend als voorheen. Alsnog luistert het wel lekker weg, maar de verrassing is er wat vanaf omdat de eigenzinnigheid en duisterheid een stapje minder zijn dan op het debuut.

avatar van fatima
4,0
Na enige aarzeling toch maar vier sterren. Voor de mooie stem en dito muziek. Niet voor de kunstmatig zwartgallige teksten, die werken bij mij eerlijk gezegd alleen op de lachspieren.
Inmiddels ook haar debuutalbum beluisterd, als geheel iets minder dan deze maar ook met een paar pareltjes.

4,5
Een gitaar en een stem, meer had Mirel Wagner niet nodig om een knoert van een debuutplaat te maken waar de luisteraar warme, dan weer koude rillingen van kreeg. Twee jaar later ziet ‘When The Cellar Children See The Light Of Day’ het daglicht. Zelfde stem, zelfde gitaar met hier en daar een kleine toevoeging. Soms kan een mens gelukkig zijn met heel weinig.

Zeg nu zelf; wie is er nu niet geïntrigeerd door het verhaal van een Finse zangeres met roots in het Afrikaanse Ethiopië. Dat er warempel een mix van blues en folk uitkomt met sinistere teksten maakt het alleen maar interessanter. De titel ‘When The Cellar Children See The Light Of Day’ zorgt voor één van de mooiste albumtitels van het jaar en met de nodige verbeelding kan je daarmee alleen al enkele minuten wegdromen. Beeldspraak, daar gaat het om op deze plaat. Mirel neemt je mee op een excursie door haar eigen private en persoonlijke ruimte en is een zeer macabere gids.

Zo krijg je op 1 2 3 4 een kinderwijsje voorgeschoteld, maar dan wel ééntje die je best niet vertelt aan je kinderen voor het slapengaan. Van The Dirt zouden we letterlijk dorst krijgen en tijdens Oak Tree zien we een kind zo voor ons achtergelaten worden onder een boom, hopend dat het als vondeling een beter leven krijgt.

Een favoriete lijn uitkiezen is moeilijk, want zoals je weet is kiezen verliezen. Maar hier komt hij dan toch: "See a girl dressed as a woman/ Here's a man who lies/ See that girl fall apart /Soon as his shadow touches her heart" uit Taller Than Trees . Of hoe een meisje verdwaald geraakt in haar eigen emoties. Mirel toont littekens die normaal verstopt worden en dat maakt deze plaat niet alleen boeiend maar het grijpt je bij momenten ook meedogenloos naar de keel.

We gaan hier uiteraard niet elk nummer tekstueel analyseren, dat plezier willen we jullie niet afnemen. Muziek dan maar! Mirel speelt gitaar en doet dat goed. Haar vingers tokkelen zoals vanouds op de akoestische snaren en vormen de perfecte basis voor het verhaal dat ze wil vertellen. Dat ze voor haar tweede ging aankloppen bij de Finse dance en minimal producer Sasu Ripatti (Luomo voor de kenners) is dan wel een verrassing, maar wel één die goed uitpakt.

Ripatti behoudt het minimal gevoel dat Mirel nodig had en neemt haar stem heel gedetailleerd op. Je hoort praktisch haar tong tegen haar lippen en gehemelte strelen, om zo een echt tête-à-tête gevoel te creëren. Ook de kleine toevoegingen zoals de elektrische gitaar op The Dirt, de cello op Ellipsis of de ijle piano op Goodnight zijn sober maar raak. Ripatti geeft deze instrumenten een bijrol, en zet zo Mirel en haar gitaar in de spotlight waar ze hoort te staan.

Tien nummers, een halfuurtje muziek. Meer moet dat niet zijn om een mens in te pakken. Straf dat iemand met een beperkt aantal gitaarakkoorden en een donkere stem zo weet te boeien. Mirel Wagner is nog steeds maar begin de twintig. We zijn benieuwd naar wat de toekomst brengt.

Mirel Wagner speelt op 13/09 op het Big Next festival in Gent.

Recensie via Damusic.be op 11/09/14

avatar van popstranger
4,0
Soms helpt het toeval een handje om een album beter en harder te laten binnenkomen; tijdens My Father's House was ik aan het opruimen in het huis van mijn vader terwijl hij in het ziekenhuis op de palliatieve afdeling ligt en kan niet beschrijven hoe onverwacht hard zo een song dan binnenkomt. Ook de rest van het album is in al zijn eenvoud goed...

Gast
geplaatst: vandaag om 18:31 uur

geplaatst: vandaag om 18:31 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.