menu

Steve Gunn - Way Out Weather (2014)

mijn stem
3,80 (88)
88 stemmen

Verenigde Staten
Folk / Rock
Label: Paradise of Bachelors

  1. Way Out Weather (6:18)
  2. Wildwood (5:38)
  3. Milly’s Garden (5:34)
  4. Shadow Bros (4:29)
  5. Fiction (5:44)
  6. Drifter (3:59)
  7. Atmosphere (5:09)
  8. Tommy’s Congo (6:34)
totale tijdsduur: 43:25
zoeken in:
avatar van Ducoz
4,5
Schitterende plaat, zakt naar het einde wel wat in. Maar erg fraai.

avatar van philtuper
4,5
Heel erg benieuwd naar. De man levert tot nu toe enkel platen van hoog niveau af.

avatar van wexxel99
4,5
Mijn favoriete hedendaagse fingerpicker. Wordt per plaat beter.

avatar van philtuper
4,5
Eerste luisterbeurt zorgt voor warme deken. Erg mooi.

avatar van douwef
4,5
goed vervolg op de vorige schitterende plaat "time off". Nummers zijn iets meer op tempo maar het gitaar spel is opnieuw fantastisch. ontzettend fijne plaat wederom van steve gunn

avatar van philtuper
4,5
Hij is werkelijk schitterend en op vinyl is het al helemaal een feest voor de oren! ❤️

avatar van Bartjeking
4,5
In vind de laatste track juist helemaal fantastisch, in plaats van inzakkend. Toen ik dat nummer hoorde, snapte ik de vergelijking die in de laatste Mojo werd getrokken tussen deze plaat en de desert blues van Tinariwen. Bijna hypnotisch!

avatar van Ducoz
4,5
Bartjeking schreef:
In vind de laatste track juist helemaal fantastisch, in plaats van inzakkend. Toen ik dat nummer hoorde, snapte ik de vergelijking die in de laatste Mojo werd getrokken tussen deze plaat en de desert blues van Tinariwen. Bijna hypnotisch!


Die laatste track is bijna Buckley-achtig. De twee nummers daarvoor herinner ik me altijd weinig van...

avatar van Streup
4,0
Aan het inluisteren voor het voorprogramma van The War on Drugs vanavond en dan blijkt het vrij briljant te zijn. Volgens mij klinkt Steve Gunn live ook erg lekker

avatar van erwinz
4,5
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Steve Gunn - Way Out Weather - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Steve Gunn kende ik tot voor kort eigenlijk alleen als de gitarist in de band van Kurt Vile (The Violators), maar de gitarist uit New York blijkt ook zelf al een aantal jaren platen te maken. Zijn laatste, het vorige maand verschenen Way Out Weather, blijkt een hele mooie.

Het is een plaat die laat horen dat we in het geval van Steve Gunn te maken hebben met een werkelijk geweldige gitarist, maar de Amerikaan kan meer. Veel meer.

Way Out Weather opent met een dromerige track waarin een akoestische gitaar en een lap steel elkaar op bijzonder fraaie wijze versterken, waarna Steve Gunn je met lome en dromerige vocalen mee terug neemt naar de psychedelische muziek van de jaren 60. Het is een beeldende track die langzaam maar zeker hypnotiseert, zeker wanneer Gunn ook nog eens schitterende elektrische gitaarlijnen toevoegt aan het al zo rijke snarenpalet.

Na de openingstrack en titeltrack van Way Out Weather was ik direct om, maar de muziek van Steve Gunn beschikt over vele gezichten. In de tweede track wordt fingerpicking (de Nederlandse vertaling ‘tokkelen’ vind ik toch minder treffend) in de stijl van grootheden als John Fahey en Bert Jansch gecombineerd met breed uitwaaiende bluesy gitaarlijnen, die wederom een hypnotiserend of op zijn minst bedwelmend effect hebben.

Het is gitaarwerk waar ik uren naar zou kunnen luisteren, maar Steve Gunn verpakt ze in songs met vocalen die enerzijds afleiden van alle snarenpracht, maar op hetzelfde moment de impact van al het gitaarwerk alleen maar vergroot.

Het hoge niveau van de eerste twee tracks houdt Steve Gunn vervolgens moeiteloos vast. Way Out Weather staat vol met prima songs vol invloeden uit de blues, folk en psychedelica. Het zijn songs die herinneren aan vervlogen tijden waarin bluesrock en psychedelica de popmuziek domineerden. Het zijn songs met vocalen die niet altijd even vast en bijzonder zijn, zonder dat dit overigens ook maar een moment stoort. En het zijn natuurlijk songs met keer op keer gitaarwerk om van te watertanden.

In eerste instantie had ik vooral oor voor dit gitaarwerk, maar uiteindelijk is Way Out Weather van Steve Gunn veel meer dan alleen een goede gitaarplaat. Het is het totale plaatje dat uiteindelijk vrijwel onweerstaanbaar blijkt. Steeds als ik Way Out Weather van Steve Gunn uit de speakers laat komen volgt een periode van 45 minuten vol ultieme ontspanning. Steve Gunn bedwelmt en hypnotiseert, maar weet ook te betoveren en te imponeren.

Way Out Weather is een plaat die je meeneemt naar surrealistische landschappen, maar het is ook een muzikale reis die begint in het Californië van de jaren 60 en eindigt in de Malinese woestijn van Tinariwen (check de laatste track). Way Out Weather is een plaat die soms voorbij gaat zonder dat je er erg in hebt, maar wanneer de stilte aanbreekt weet je dat je een hele bijzondere plaat hebt gehoord.

Het knappe van de plaat is dat je nog heel lang nieuwe dingen blijft horen en steeds weer kunt verdwalen in het waanzinnig mooie en razend knappe gitaarwerk op de plaat. De ware liefhebber weet het waarschijnlijk al een aantal jaren, maar ik weet het nu ook. Steve Gunn is een uniek talent die zomaar meesterwerken uit de hoge hoed kan toveren. Way Out Weather is er in ieder geval een. Erwin Zijleman

ohmusica
Mooi helder fris geluid, eveneens de zang. Hier en daar had het voor mij nog iets avontuurlijker en gedurfder gemogen. Het enthousiasme van erwinz deel ik.

avatar van wexxel99
4,5
Dit is de eerste plaat dit jaar waarvan ik rechtop ga zitten. Het zou weleens de eerste 5* plaat van het jaar kunnen worden. Het laatste nummer is pure magie.

beaster1256
Alai , ok plaatje , dat manneke heeft wel goed geluisterd naar War on Drugs als je het mij vraagt ...

avatar van Ducoz
4,5
Hij speelde samen met Adam Granduciel in Kurt Vile's violaters. Die op zijn beurt weer in de War on Drugs heeft gespeeld. Zo gek is dat dus niet, hij was mede verantwoordelijk voor hét geluid; )

avatar van Lura
Volgende week te zien in ons land.

avatar van dix
dix
beaster1256 schreef:
Alai , ok plaatje , dat manneke heeft wel goed geluisterd naar War on Drugs als je het mij vraagt ...


Mijn voorstel zou zijn dat War On Drugs eens een plaatje van Steve Gunn beluisterd.
Dit klinkt allemaal net wat larmoyanter en in mijn oren daarom aangenamer.

Gast
geplaatst: vandaag om 01:49 uur

geplaatst: vandaag om 01:49 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.