menu

Marc Ribot Y Los Cubanos Postizos - The Prosthetic Cubans (1998)

mijn stem
3,90 (20)
20 stemmen

Verenigde Staten
Jazz / Wereld
Label: Atlantic

  1. Aurora en Pekín (5:31)
  2. Aquí Como Allá (4:51)
  3. Como Se Goza en el Barrio (3:29)
  4. Postizo (4:55)
  5. No Me Llores Más (5:39)
  6. Los Teenagers Bailan Changui (4:49)
  7. Fiesta en el Solar (5:05)
  8. La Vida Es un Sueño (3:30)
  9. Esclavo Tristé (6:06)
  10. Choserito Plena (2:46)
totale tijdsduur: 46:41
zoeken in:
avatar van Zachary Glass
4,5
Cubaanse ritmes gekruist met de tegendraadse riffende Marc Ribot (u weet dat u met z'n van allen van zijn stijl houdt ).

Iedereen wie de swingneigingen van "Postizo" versmaadt (wanneer u met uw oren op en neer fronst, is dat reeds voldoende ) is een gekwalificeerde kniesoor naar mijn gevoel

Dat is pontificaal gesteld, maar een mens krijgt niet iedere dag dit soort frisse plaatjes geserveerd. Een mens houdt er een onversneden bonafide goed gevoel aan over

avatar van indana
4,5
Het sleutelwoord bij dit album is inderdaad tegendraads, zoals de heer Glass reeds opmerkte.
Doe mij maar even geen pilsje maar geef me maar zo'n drankje met lichtgevende kleuren, waarvan ik de naam niet kan uitspreken en met een parasol graag. Je roept nog iets met het woord Corazon erin en begeeft je weer snel terug naar de dansvloer.
Wat kan ik er verder van zeggen: het is zomer en dit album hoort daar voor mij al een aantal jaren bij. Soms swingend, Postizo inderdaad, zo'n nummer waarbij na afloop je linker- en je rechterheup zich van plaats hebben verwisseld (evenals je hersenkwabben trouwens )
Het album begint zeer ingetogen en weemoedig maar dat is daarna snel voorbij.


De zomer en The Prosthetic Cubans, onlosmakelijk met elkaar verbonden!

thejazzscène
Postizo! Wat een heerlijk samenspel in die climax.

avatar van korenbloem
2,5
Hmm, ik ga de rij van lovende reacties doorbreken.

Het gehele album deint een beetje voort, het mist spanning en emotie. Het spel van Ribot is zeker momenten goed, maar over het algeheel eenzijdig en tam. Het sterke punt van het album is de sfeer wat juist door de Cubaanse secties naar voren komen. Maar het figureert meer als een gimmick, in plaats van dat de totale improvisaties en composities naar een hoger plateau getild worden.
De sfeer is zomers, en misschien zelfs quasi erotisch. Maar het is en blijft quasi, er worden geen echte statements gemaakt in dit werk, wat m.i. echt uitermate zonde is.

Er is wel heel goed te horen, waar Tom Waits zijn ideeën vandaan heeft voor 80% van zijn platen in de jaren '00. Gek genoeg dacht ik ook een paar keer, dat deze plaat beter tot zijn recht zou kunnen komen met een vocalist(e). En dan gewoon als een rockjazz album (zoals tom waits vaak heeft laten horen).

Soledad
Ik ben ook niet razendenthousiast. Best een leuke plaat maar echt een blijvertje is het niet. Het was zo om en had niet echt een blijvende indruk achtergelaten.

avatar van blabla
4,5
korenbloem schreef:
Er is wel heel goed te horen, waar Tom Waits zijn ideeën vandaan heeft voor 80% van zijn platen in de jaren '00.

Wat niet zo raar is gezien het feit dat Ribot daar de gitarist is.

avatar van korenbloem
2,5
blabla schreef:
(quote)

Wat niet zo raar is gezien het feit dat Ribot daar de gitarist is.


Ribot is inderdaad een regelmatig terugkerende artiest bij Waits, volgens mij op Rain Dogs al voor het eerst. Waar nog bij komt Waits noemt dit album expliciet in zijn "Most cherished albums"lijst

avatar van frankmulder
Hm, ik vind die Cubaanse stijl een beetje vervelend; ik word er alleen maar zenuwachtig van. Ik heb het album 1½ keer beluisterd en houd het daar maar bij...

avatar van ZAP!
Te gekke plaat, bevalt nog beter dan eerder (lang niet gehoord), maar de 'zang' op 'La Vida Es un Sueño' vind ik maar niks. Toch is het maar een kleine smet, dus een halfje gaat erbij.
Aparte samenwerking van avant-gardist Ribot die me nu pas doet denken aan de 'voorganger' Ry Cooders Buena Vista Social Club...

'Esclavo Tristé' is een schitterend rustig (een beetje onheilspellend) nummer waarin heerlijk (staande) baswerk een prominente rol opeist, 'Fiesta en el Solar' bouwt schitterend op naar een wild solerende climax, mijn favorieten dus.

4,0* ---> 4,5*.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:15 uur

geplaatst: vandaag om 10:15 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.