menu

Diana Krall - Wallflower (2015)

mijn stem
3,32 (17)
17 stemmen

Canada
Jazz / Pop
Label: Verve

  1. California Dreamin' (3:17)
  2. Desperado (3:32)
  3. Superstar (4:18)
  4. Alone Again (Naturally) (3:50)

    met Michael Bublé

  5. Wallflower (3:06)

    met Blake Mills

  6. If I Take You Home Tonight (3:53)
  7. I Can't Tell You Why (3:41)
  8. Sorry Seems to Be the Hardest Word (3:58)
  9. Operator (That's Not the Way It Feels) (3:42)
  10. I'm Not in Love (4:54)
  11. Feels Like Home (4:21)

    met Bryan Adams

  12. Don't Dream It's Over (3:37)
  13. In My Life * (3:22)
  14. Yeh Yeh * (3:08)

    met Georgie Fame

  15. Sorry Seems to Be the Hardest Word [Live] * (3:44)
  16. Wallflower [Live] * (3:11)
  17. A Case of You * (4:55)
  18. If You Could Read My Mind * (3:44)

    met Sarah McLachlan

  19. Everybody's Talkin' * (3:36)

    met Vince Gill

  20. Heart of Gold * (2:50)
toon 8 bonustracks
totale tijdsduur: 46:09 (1:14:39)
zoeken in:
avatar van erwinz
3,5
De krenten uit de pop: Diana Krall - Wallflower - dekrentenuitdepop.blogspot.nl
Natuurlijk kan ze veel en veel beter, maar als je zo kunt zingen klinkt het wel heel lekker.

Platen van Diana Krall liet ik altijd links liggen, maar sinds de Canadese jazzzangeres is getrouwd met Elvis Costello probeer ik het iedere keer toch even, je weet het immers maar nooit.

Het was tot dusver zeker geen garantie voor succes, maar iets meer dan twee jaar geleden was het dan toch opeens raak. Het met songs uit de jaren 30 en 40 gevulde Glad Rag Doll bleek een geweldige plaat, die ook in rootskringen warm werd onthaald.

Dat was natuurlijk mede de verdienste van topproducer T Bone Burnett en geweldige muzikanten als Marc Ribot, Jay Bellerose, Bryan Sutton en natuurlijk Elvis Costello zelf, maar ook Diana Krall zelf droeg met geweldige en wat meer doorleefde vocalen nadrukkelijk bij aan de kwaliteit van Glad Rag Doll.

Het leverde me ook nog een persoonlijk succesje op, want de recensie van de zo geslaagde plaat van Diana Krall trok opvallend veel lezers en staat nog altijd in de top 10 van de meest gelezen recensies op mijn BLOG.

De opvolger van Glad Rag Doll zou eigenlijk al in de herfst van 2014 verschijnen, maar een vanwege een longontsteking moest Diana Krall haar tour cancelen en werd ook het album uitgesteld. Op de cover van Wallflower heeft Diana Krall haar gewaagde outfit van Glad Rag Doll verruild voor een leren jack en kijkt ze wat boos in de camera. Ook in muzikaal opzicht is Wallflower een totaal andere plaat dan Glad Rag Doll.

Diana Krall vertolkt dit keer songs van recentere datum en kiest bovendien voor een zwaar georkestreerd geluid met vooral piano en heel veel strijkers. Het past prachtig bij haar geweldige stem, maar persoonlijk prefereer ik toch het meer rootsy en veel rauwere geluid van Glad Rag Doll. Ik ging er daarom van uit dat ik heel snel klaar zou zijn met Wallflower, maar de plaat heeft op het juiste moment en in de juiste setting toch wel wat.

Diana Krall heeft dit keer zoals gezegd gekozen voor songs van recentere datum, waaronder de nodige klassiekers. Nu valt het niet mee om nog wat toe te voegen aan klassiekers als California Dreaming, Desperado, Alone Again, Sorry Seems To Be The Hardest Word, I’m Not In Love, Wallflower (vertolkt met de ontdekking van 2014, Blake Mills) en Don’t Dream It’s Over, maar Diana Krall slaagt er zo af en toe in. Dit doet ze door de songs op uiterst sobere en vaak bijna lome wijze te vertolken.

De bijna klassiek aandoende productie van David Foster, die zijn kast vol heeft staan met Grammy’s, is niet echt mijn ding, maar het is fraai hoe de stemmige klanken compleet in dienst staan van de geweldige zang van Diana Krall. Er zijn niet veel zangeressen die mooier zingen dan de Canadese jazzzangeres.

Zo goed als Glad Rag Doll is Wallflower zeker niet, maar na enige gewenning bevat de pure popplaat die Diana Krall dit keer heeft gemaakt toch wel wat memorabele vertolkingen van grote songs en is de zang werkelijk oorstrelend.

Volgende keer liever weer een wat meer rootsy geluid, zoals in het op deze plaat wat uit de toon vallende Operator (That’s Not The Way It Feels) of liever nog zoals op Glad Rag Doll, maar als tussendoortje kan dit net, bijvoorbeeld aan het eind van een drukke dag. Dat Diana Krall veel en veel beter kan en moet zal echter duidelijk zijn. Erwin Zijleman

avatar van Broem
2,0
Veel talent, een mooie stem en een appetijtelijk voorkomen is wat Diana Krall veel luisteraars (en kijkers) bij de les houdt. Met een mooie cover is niks mis. Denk maar eens aan het prachtige maar vooral bijzonder uitgevoerde A Case of You op haar Live in Paris album. Werkelijk een prachtig lied met die sobere piano begeleiding en vele malen mooier dan het origineel imo. Ik heb dus niks tegen covers maar wat Diana hier laat horen is tranentrekkend. Uitgekauwde songs die nergens iets bijzonders toevoegen. Tot een muurbloempje is ze getransformeerd. Verschrikkelijk...jammer

avatar van Activa
3,0
Broem schreef:
Veel talent, een mooie stem en een appetijtelijk voorkomen is wat Diana Krall veel luisteraars (en kijkers) bij de les houdt. Met een mooie cover is niks mis. Denk maar eens aan het prachtige maar vooral bijzonder uitgevoerde A Case of You op haar Live in Paris album. Werkelijk een prachtig lied met die sobere piano begeleiding en vele malen mooier dan het origineel imo.


Ik deel je mening helemaal wat "A Case Of You" betreft, daar krijg je een krop van in de keel.... man, man, man, wat is dit toch zo mooi. Live in Paris is dan ook een heel veel beter album als dit album. Wallflower is niet meer of minder als een zeer middelmatig album en van haar verwacht ik toch ook wel een hoger niveau. Nochtans vind ik de opener (California Dreaming) zeer best te pruimen, maar het is verder allemaal zo gewoontjes dat het bijna slaapverwekkend wordt, het houdt je aandacht nauwelijks vast. Goed om op de achtergrond te spelen terwijl je aan het klussen gaat of wat anders aan het doen bent. O.k. het is allemaal wel mooi uitgevoerd of gebracht en natuurlijk is Diana een meer als behoorlijke zangeres en muzikante maar hier zonder glans en dat is toch effe slikken.
Ook vind ik de opnamekwaliteit niet van niveau om over naar huis te schrijven in tegenstelling tot b.v. Live in Paris dat wel fantastisch klinkt. Een drie sterren meer kan ik er echt niet aan geven en dat is al ruim bemeten, dus net niet gebuisd .

TimZor
Ik vindt het na een aantal luister beurten toch wel een erg lekkere cd. Met een aantal hele mooie nieuwe uitvoeringen. Al heb ik trouwens wel de 20 track versie met o.a. nog Heart of Gold (Neil Young) en een mooi duet met Sarah Mclachlan erop wat toch zeker wel meerwaarde heeft.

Voor zover ik wist is er trouwens alleen een standaard 12 track en een (complete sesssions) 20 track versie op de markt.

avatar van gjvc
1,5
Mijn eerste kennismaking met Diana Krall. Ik kan op dit album haar stem niet waarderen, misschien op andere albums, waarin "vlottere" nummers gezongen wel. Ik ga op zoek...

MW Flevoland
Ik heb de complete sessions met 20 tracks, en sommige van deze bonustracks zijn toch wel een erg leuke meerwaarde voor de cd. Vooral weer een samenwerking met McLachlan spreekt mij erg aan. Ben erg benieuwd naar de nieuwe cd die in mei van dit jaar weer wordt verwacht, heb in ieder geval mijn ticket klaar liggen voor Carre, waar ik Krall eindelijk voor het eerst live mag bewonderen.

Gast
geplaatst: vandaag om 19:58 uur

geplaatst: vandaag om 19:58 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.