menu

The John Coltrane Quartet - Africa / Brass (1961)

mijn stem
4,19 (96)
96 stemmen

Verenigde Staten
Jazz
Label: Impulse!

  1. Africa (16:31)
  2. Greensleeves (9:59)
  3. Blues Minor (7:19)
totale tijdsduur: 33:49
zoeken in:
Ssscht...
De allermooiste, diepste, origineelste, meest swingende, zwartste (Afrikaanste bedoel ik dus) plaat van Coltrane van vóór 1965. Meesterlijk op iedere manier. Deze plaat opgenomen met een hele leger andere muzikanten die af en toe een accentje leggen en de boel zoveel kracht bijgeeft doet soms heel licht wat denken aan Mingus maar Coltrane blijft Coltrane natuurlijk (en Tyner Tyner en Jones Jones ). Verder geen sfeerschets of iets dergelijks van mij, ga gewoon naar de winkel, kopen die handel, ga in uw zetel gaan zitten rond middernacht, de volumeknop opendraaien en schudden, beven, lachen, zweven, meeklappen van enthousiasme en de schoonheid van ieder moment! Er zal een Coltrane voor u opengaan waarvan u nooit gedacht zou hebben dat ze bestond.

(En als u het maar niets vind... mijn excuses dan )

Ssscht...
Toch vreemd dat niet elke Coltrane liefhebber gesprongen heeft om als eerste hierbij iets te posten... vreemd...

avatar van itchy
4,5
De drumsolo van Elvin Jones in Africa is één van de meest sfeervolle, bloedstollende drumsolo's die ik ken

Ssscht...
Vandaag, gisteren en eergisteren dit schijfje nog eens figuurlijk grijsgedraaid en keer op keer weer genoten. En hoewel ik vooral van de latere Coltrane houd vind dat zelfs van het latere werk bijna niets in de buurt van Africe/Brass komt! Iedere seconde klopt gewoon. Als persoonlijk hoogtepunt neem ik Coltrane's solo's op Minor Blues waarvan íéder haartje op mn lichaam van recht gaat staan.

Om mezelf even te quoten:

[quote]Ssscht... schreef:
, de volumeknop opendraaien en schudden, beven, lachen, zweven, meeklappen van enthousiasme en de schoonheid van ieder moment!
(quote)


--> Mensen dit was volledig letterlijk bedoelt!!!

En als dit u nog niet kan overhalen voeg ik er nog aan toe dat deze plaat voorlopig (en waarschijnlijk voor een hele lange tijd) naar nummer 1 verhuist in mijn top-10.


LocoHermano
Ik heb dit album niet, maar wat op youtube staat klinkt heerlijk broeierig. En waarom staan hier Song Of The Underground Railroad en The Damned Don't Cry niet bij?

Amazon.com: The Complete Africa/Brass Sessions: John Coltrane: Music

pretfrit
Omdat dat THE COMPLETE Africa/Brass is..De complete sessie dus

Dit hier is het album dat origineel is uitgebracht, dus zonder Song Of...en The Damned...

John Coltrane - The Complete Africa / Brass Sessions (1995)

LocoHermano
oeps

Ga ik daar maar 's naar op zoek. Vinyl welteverstaan. Coltrane > Davis, ben ik inmiddels wel achter.

avatar van josbosvos
4,5
Dat begin van Africa is zo geweldig, beginnend met die bass en dan die piano. Zo krijg je bij mij de spanning er wel in .

avatar van Sandokan-veld
4,5
Het titelnummer is perfect: zestien minuten lang avontuur op de savanne, terug naar de wildernis, pure passie en muzikaliteit.

'Greensleeves' is erg goed, hoewel ik persoonlijk liever de liveversies hoor op 'Village Vanguard 1961' omdat McCoy Tyners pianosolo's (voor mij het hoogtepunt van het nummer) toch wel een beetje naar de achtergrond worden gedrongen hier door het teveel aan blazers.

Blues Minor: klinkt standaard, is het ook wel. Conventioneel maar prima nummer, waar ouderwets lekker op wordt getoeterd.

Heerlijke plaat.

Milestones
Ssscht... schreef:
En als dit u nog niet kan overhalen voeg ik er nog aan toe dat deze plaat voorlopig (en waarschijnlijk voor een hele lange tijd) naar nummer 1 verhuist in mijn top-10.

En, ondanks al je enthousiasme al weer snel vervangen door een nieuwe nummer 1, ook een andere Coltrane, maar toch
Zelf waardeer ik hem vandaag op van 4 naar 5 sterren, want dit album grenst aan perfectie.

Ssscht...
Ja ik zou eigenlijk mijn volledige top-3 kunnen vullen met Coltrane...

Kulu Sé mama is mijn favoriete plaat vanaf 1965, Afrika/Brass van vóór 1965.
Moeilijke keuzes allemaal hoor en niets staat vast.


Het grenst aan de perfectie! Akkoord!

avatar van jokerman
5,0
Waanzinnig!

avatar van aERodynamIC
4,5
Als Mingus liefhebber kan ik dit album uiteraard alleen maar bejubelen omdat de sound wel wat vergelijkbaar is. Lang niet meer gehoord, maar herbeluistering deed me weer op het puntje van mijn stoel zitten.

avatar van Mssr Renard
5,0
Briljante plaat met als hoogtepunt het 16 minuten durende Africa. Ik heb deze op vinyl met uitgebreide linernotes.

Wat een heerlijke sound heeft Coltrane toch!

avatar van Tony
5,0
Mssr Renard schreef:
Briljante plaat met als hoogtepunt het 16 minuten durende Africa. Ik heb deze op vinyl met uitgebreide linernotes.

Wat een heerlijke sound heeft Coltrane toch!

Ken je deze dan ook al? Absoluut niet meer van hetzelfde, zijn deze complete sessies helemaal top en zeker de moeite van het checken waard!

avatar van Mssr Renard
5,0
Tony schreef:
(quote)

Ken je deze dan ook al? Absoluut niet meer van hetzelfde, zijn deze complete sessies helemaal top en zeker de moeite van het checken waard!


Ik heb een stuk of honderd jazzplaten via de vader van mijn vriendin. Deze ben ik aan het doorspitten. Een verrassing dus wat er tussen zit.

Neemt niet weg dat ik je tip niet ter harte neem.
Misschien staat deze tussen de platen en anders Spotify?

avatar van Tony
5,0
Mssr Renard schreef:
Ik heb een stuk of honderd jazzplaten via de vader van mijn vriendin.

OMG Ik hoop al jaren dat er eens iemand mij zo'n stapel jazzplaten komt brengen...

Mssr Renard schreef:
Misschien staat deze tussen de platen en anders Spotify?

Complete Africa Brass staat op Spotify inderdaad. En luister dan ook eens, net als ik op dit moment, naar de versie van Billy Harper met 'spoken word' van Amiri Baraka. Dat is spirituele, black consciousness jazz van de aller, allerbovenste plank! Maar goed, je bent voorlopig nog wel zoet met die 100 jazzplaten van je schoonvader, denk ik zo. Veel plezier daarmee!!

avatar van Rudi S
Tony schreef:
(quote)

OMG Ik hoop al jaren dat er eens iemand mij zo'n stapel jazzplaten komt brengen...



Ik zou als ik jou was proberen met de dochter van Renard aan te pappen

avatar van niels94
4,0
Zo dan, die drumsolo in het titelnummer is zowat een compositie op zichzelf, compleet met spanningsboog en opbouw. Weet niet of ik zo een betere kan bedenken...

avatar van Mssr Renard
5,0
Inmiddels is deze plaat ook uitgegroeid tot één van mijn favorieten. Het zal er ook mee te maken hebben dat mijn andere favoriete artiesten Dolphy en Tyner zo een flinke stempel op deze muziek drukken.

De dynamiek is trouwens fantastisch. Zo is de ritmesectie echt subtiel tijdens de pianosolo in Africa. De subtitel van de plaat (brass) is ook duidelijk: Coltrane wilde veel koperinstrumenten, en dat hoor je ook terug. Fantastisch dat er ook een tuba en twee euphoniums in de muziek is vermengd. Vooral de euphonium is nieuw voor mij.

De meerwaarde van mijn lp is dat deze in stereo is, waardoor je van links en rechts door koper wordt belaagd.

Dit is een plaat waar je wel pagina's vol over wilt schrijven maar ik houd het hier even bij.

avatar van EttaJamesBrown
4,0
Prachtige plaat. En als je dit zo hoort is het een raadsel wat Toto ermee gedaan heeft.

avatar van Twinpeaks
5,0
Ik als een absolute jazz nono ben afgelopen nacht omver geblazen en dat overkomt mij niet zo vaak meer.
Had ooit een stapel jazz platen meegekregen uit de erfenis onder het mom: jij bent de muziekliefhebber , wij gooien ze toch weg. Uit fatsoen maar mee genomen en nooit op waarde geschat . In de kast en nu thuis door fysiek ongemak maar even de boel aan het reorganiseren.
Vannacht tijdens een van mijn rituele spooktochten , door het huis aan het scharrelen geweest en ik was klaar wakker rond 02:00.
Wat ik dan meestal doe is blind een plaat of cd pakken en opzetten en koptelefoon op. U begrijpt het al. Deze dus .
Languit op de bank en ogen sluiten en ik vloog weg.
Spannend, strak en wat een klasbakken deze muzikanten.

Ik mag hopen dat de vorige eigenaar deze op had staan toen hij zijn laatste adem uitblies , want met Coltrane op je hielen lijkt het sterven niet zo zwaar.

Een hele dikke 5 sterren van mijn kant en het is echt lang geleden dat ik deze euforie bij muziek heb gevoeld.

Soledad
Mooi verhaal Twinpeaks! Wat een mazzelkont dat je zulke mooie platen hebt gekregen. Wat betreft Coltrane en jazz heb je nog veel moois te ontdekken dan

avatar van Twinpeaks
5,0
Nou geloof me, ik ga op strooptocht dit weekend .

avatar van west
4,5
Wat een geniale plaat is dit?!

Met gemak de beste Coltrane die ik heb gehoord.

avatar van madmadder
4,5
Het afgelopen half jaar heb ik (in het kader van mijn reis door de jaren zestig en zeventig) me volledig ondergedompeld in het jaar 1961. Ik heb zo’n 90 albums beluisterd en de komende tijd wil ik de hoogtepunten van die onderneming hier delen.

En natuurlijk beginnen we dan met John Coltrane en ik verklap alvast dat dit niet het enige 1961-album wordt dat ik van hem zal bespreken. John Coltrane is hard op weg om één van mijn favoriete artiesten te worden. Ik besprak eerder al Blue Train, het eerste album dat ik van Coltrane hoorde. Met ieder album dat ik van de beste man opzet raak ik meer verslingerd aan zijn werk. Het klinkt allemaal zo fris, zo vrij, zo eigenzinnig en zo levenslustig en ik word enorm vrolijk als ik naar zijn muziek luister, zelfs wanneer zijn nummers gestoeld lijken te zijn op de donkere kanten van het leven.

Nieuwe wereld
Coltrane weet zichzelf keer op keer opnieuw uit te vinden en met ieder album ontvouwt zich weer een geheel nieuwe wereld. Op Africa / Brass brengt hij (weer) een ander geluid dan we van hem gewend zijn, maar nog steeds zijn de bovenstaande predicaten van toepassing en het is de mooiste ontdekking die ik heb gedaan de afgelopen maanden.

Africa / Brass is het eerste Coltrane-album dat uitkwam op het label Impulse! (het label waar hij overigens tot aan zijn dood trouw aan zou blijven). Het was op dat moment het beste contract voor een jazzmuzikant ooit, met goede voorwaarden, en om dat te vieren liet Coltrane een hele troep muzikanten invliegen om voor het eerst een album op te nemen met een big band.

Misleidend
De naam ‘The John Coltrane Quartet’ op de hoes is wat dat betreft ook misleidend, want er zijn uiteindelijk 17 verschillende muzikanten te horen op dit album, waarbij ook atypische instrumenten (voor jazz) als de hoorn en het eufonium bespeeld worden. Onder de muzikanten die hun medewerking verleenden, zijn grote namen alsBooker Little, McCoy Tyner, Freddie Hubbard en Eric Dolphy. Van de drie nummers op het album, is ‘Greensleeves’ een traditional en werden ‘Africa’ en ‘Blues Minor’ geschreven door John Coltrane zelf.

Tot zover de feiten, nu over naar de muziek. Wat ik zo goed vind aan de muziek van Coltrane, is dat hij eindeloos om dezelfde akkoorden heen kan cirkelen, maar dat hij ze telkens vanuit een andere richting benadert en op een andere manier interpreteert en vormgeeft, waarmee hij een machtig spanningsveld tussen hypnotiserende herhaling en grenzeloze dynamiek creëert.

Doorgronden
Dat is op Africa / Brass niet anders, met het opvallende verschil dat het grotere gezelschap een voller geluid weet te bewerkstelligen dan we gewend zijn en dat er op zoveel fronten geacteerd wordt dat het moeilijk is om deze jazzplaat te doorgronden. Echt alle muzikanten doen boeiende en ontzagwekkende dingen in hun spel, soms ook tegelijkertijd en je weet als luisteraar amper waar je je aandacht op moet richten. Al die instrumenten tezamen vormen een heel prettig georganiseerde chaos die wederom die vrijheid, creativiteit en levenslust uitstralen waar ik zo ontzettend graag naar luister.

Mijn eerste indruk echter was dat dit album wat minder extreem is dan sommigen van zijn andere albums, het heeft in eerste instantie zelfs iets toegankelijks en netjes (vieze woorden als ik het heb over jazz). En toch, als je er met grote aandacht naar luistert, valt op hoe hoeveel interessante dingen er tegelijkertijd gebeuren en hoe er wel degelijk sprake is van schurende en kakofonische elementen die je als luisteraar constant uitdagen en dwingen om bij de les te blijven.

Woeste wateren
Het mag dus naar Coltrane-begrippen qua tempo een vrij rustig album zijn, maar er gebeurt alsnog zo ontzettend veel dat deze drie nummers nog steeds aanvoelen als woeste, ontoegankelijke wateren die je met gemak met huid en haar opslokken als je je er eenmaal aan overgeeft. En daar komt dan ook direct mijn adoratie voor deze composities om de hoek kijken. Want ik laat me graag helemaal overrompelen door muziek en hierin valt zoveel te ontdekken dat het bij iedere luisterbeurt lijkt alsof ik Africa / Brass voor het eerst beluister en weer opnieuw overspoeld wordt door die onbegrensde creativiteit.

Voor mij is Coltrane de belichaming van wat ik waardeer in jazz, en al die elementen vind ik in volle glorie ook weer terug op Africa / Brass. Hoe een grootse scheppingskracht en virtuositeit hier hand in hand gaan en iets bewerkstelligen waar je eindeloos lang naar kunt luisteren zonder dat ooit de verveling toeslaat, ja, zo heb ik mijn jazz (en eigenlijk ook kunst in het algemeen) het liefst.

P.S. Het originele album uit 1961 duurt net iets langer dan een half uur, en laten we eerlijk zijn, dat is veel te weinig voor de pracht die Coltrane hier etaleert. Gelukkig kwam in 1995 The Complete Africa / Brass Sessions uit, waardoor je bijna een uur langer kunt genieten van alle waanzinnig mooie stukken die uit deze opnamesessies voortkwamen.

Blogpost

avatar van Tony
5,0
Weinig toe te voegen aan de mooie recensie van Madelon hiervoor.

Kleine kanttekening... Vergeleken met later werk, zeg maar post A Love Supreme, is dit inderdaad een 'toegankelijk en netjes' uitgewerkte jazzsessie. We moeten echter niet vergeten dat dit album uit 1961 stamt en eerder met zijn laatste albums voor Atlantic (My Favorite Things, Ole) vergeleken moet worden, dan met zijn free jazz uitspattingen van jaren later.

De arrangementen zijn hier van Eric Dolphy, die andere grote pioneer in de jazz scene op dat moment. Samen verleggen ze hier wel degelijk jazz grenzen wat mij betreft. De composities zijn niet alleen stevig ingebed in de nog nieuwe modal beweging, maar voor het eerst hoor ik hier ook de spirituele invalshoek die de komende jaren voor Coltrane zo dominant zou worden, resulterend in het A Love Supreme 4 jaar later. Vooral in Africa worden hogere machten aangeroepen door de big band en wordt eer betoond aan de tradities en geloven van dat continent waar hun ultieme roots liggen.

Het is wat Coltrane betreft bij 1 big band album gebleven, maar wat voor een, he?

avatar van Mssr Renard
5,0
Gelijk maar de artiestnaam en de releasedatum aangepast. Musicmeter is dat betreft nooit helemaal 'af'.

avatar van Sandokan-veld
4,5
Mssr Renard schreef:
Gelijk maar de artiestnaam en de releasedatum aangepast. Musicmeter is dat betreft nooit helemaal 'af'.


Prima, maar is het nodig dat voor 'The John Coltrane Quartet' nu een losse artiestenpagina is gemaakt? Ik zou prefereren om dit gewoon als alias van 'John Coltrane' aan te houden, zo worden de discografieën anders wel erg onoverzichtelijk.

avatar van Mssr Renard
5,0
Sandokan-veld schreef:
(quote)


Prima, maar is het nodig dat voor 'The John Coltrane Quartet' nu een losse artiestenpagina is gemaakt? Ik zou prefereren om dit gewoon als alias van 'John Coltrane' aan te houden, zo worden de discografieën anders wel erg onoverzichtelijk.


Is al een correctie van ingestuurd. Even wachten nog.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:37 uur

geplaatst: vandaag om 09:37 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.