menu

Adrian Crowley - Some Blue Morning (2014)

mijn stem
3,87 (50)
50 stemmen

Ierland
Folk
Label: Chemikal Underground

  1. Some Blue Morning (4:15)
  2. The Hungry Grass (5:00)
  3. The Magpie Song (4:57)
  4. The Stranger (3:56)
  5. Trouble (3:22)
  6. The Gift (1:26)
  7. The Angel (3:06)
  8. Follow If You Must (3:44)
  9. The Wild Boar (7:46)
  10. The Hatchet Song (6:18)
  11. Golden Palominos (2:57)
totale tijdsduur: 46:47
zoeken in:
avatar van Ducoz
5,0
Ben benieuwd, lekker zo net voor de winter!

avatar van niels78
4,0
Yes, eindelijk weer een release in zicht waar ik erg naar uit kijk! Heb wat recensies gelezen her en der en die laten niets te wensen over.. Weer een topplaat. Misschien wel zijn beste tot nu toe. En dat wil wat zeggen!! Zin in!!

avatar van wexxel99
Nu te beluisteren op spotify. Behoorlijke groeiplaat, moest erg wennen aan het dichtgesmeerde geluid. Meerdere luisterbeurten geeft toch langzaamaan zijn geheimen prijs. Er staan werkelijk prachtige nummers op deze plaat, helaas ook een aantal mindere.

avatar van brt
4,0
brt
Deze plaat heeft echt een prachtige productie. Dichtgesmeerd zou ik het niet noemen, er is voldoende ruimte voor alles, ook al is het wel vol. Mooie strijkers en dan zijn warme bariton eroverheen. Dat past wel bij de herfst. Zijn vorige zat ook al zo vol met strijkers, je moet er van houden en dat doe ik. Ben het trouwens wel eens dat op het midden van de plaat een paar zwakkere broeders staan, maar de rest vind ik van erg hoog niveau.

Overigens komt hij over 1,5 week naar NL voor een paar shows. Op vrijdag 28-11 organiseer ik een huiskamerconcert voor hem in Zwolle. PM me even als je daar bij wilt zijn.

avatar van aERodynamIC
4,0
In 2008 kwam ik terecht bij Long Distance Swimmer maar het is geen blijvertje gebleken waardoor ik Crowley weer uit het oog verloor.

Some Blue Morning is dus een hernieuwde kennismaking. Het Tindersticks-gevoel ervaar ik nu ook weer met dank aan zijn warme stem.
De strijkers geven het album het zetje dat ik altijd nodig heb. Ik hou ervan, noem het een afwijking.

Melancholiek op deze manier is geweldig en ik kan niet genoeg van dit soort albums beluisteren wat dat betreft.

Enige nadeel is misschien dat het na verloop van tijd allemaal wat op elkaar begint te lijken.

avatar van Ducoz
5,0
Dat laatste sowieso, en dat oeverloze gelulop een gegeven moment...

avatar van Ducoz
5,0
Ik geloof dat het kwartje eindelijk is gevallen. Ik zat in de auto op een onverlichte snelweg, buiten was het erg koud. Dit is misschien niet de juiste plaat voor in de auto, maar hij gleed mee als een duistere soundtrack die het koude weer buiten hield en zelf ook aardig kil is, doch zo warm ingekleurd.

avatar van muziekobsessie
3,5
bij mij precies andersom, hij gaat me vervelen

avatar van Zidaan
Geweldig, vooral The Wild Boar, een prachtige, spoken word-achtige vertelling.

avatar van erwinz
4,5
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Adrian Crowley - Some Blue Morning - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Adrian Crowley is een Ierse singer-songwriter die inmiddels al een aantal jaren kan rekenen op zeer positieve recensies van met name de Britse muziekpers. Desondanks had ik nog nooit naar de muziek van de muzikant uit Dublin geluisterd, tot het recent verschenen Some Blue Morning uit de speakers kwam.

Mijn eerste kennismaking met de muziek van Adrian Crowley maakte meteen diepe indruk, want Some Blue Morning is een hele bijzondere plaat.

Adrian Crowley is voorzien van een donker stemgeluid, wat bij velen associaties oproept met de stem van Leonard Cohen. Die associaties heb ik ook wel, al is het dan wel de stem van een veel jongere Leonard Cohen. Wanneer ik zoek naar vergelijkingsmateriaal van recentere datum kom ik uit bij namen als Bill Callahan, Richard Hawley en Nick Cave, terwijl uit het verleden zeker Lee Hazlewood moet worden aangedragen.

Ook in muzikaal opzicht sluit de stem van Adrian Crowley aan bij het genoemde vergelijkingsmateriaal. Some Blue Morning is een stemmige en donkere plaat waarin het geluid van met name een akoestische gitaar wordt aangevuld met flink wat strijkers. De instrumentatie op Some Blue Morning is zonder uitzondering prachtig, mede omdat de soms bijna ambient achtige instrumentatie veel ruimte open laat voor de indringende vocalen van Adrian Crowley, wat de plaat een bijzondere sfeer geeft.

Some Blue Morning valt direct op door de bijzondere en uiterst fraaie instrumentatie, maar het is de stem van Adrian Crowley die de plaat een uniek geluid geeft. De Ier zingt over het algemeen in een laag tempo, wat absoluut een positief effect heeft op de zeggingskracht van zijn vocalen. Adrian Crowley beschikt over een stem waarnaar je moet luisteren. Ik luister lang niet altijd goed naar de teksten op een plaat, maar die van Some Blue Morning komen ongemerkt binnen. Nu vind ik platen waarop de vocalen soms bijna worden voorgedragen over het algemeen snel saai, maar Some Blue Morning is een uitzondering. Zelfs als Adrian Crowley aan het eind van de plaat een lang verhaal vertelt, houdt hij de aandacht moeiteloos vast en dat is knap.

Met name de stem van Adrian Crowley en de vele strijkers zijn op het eerste moment sfeerbepalend, maar bij herhaalde beluistering verdient ook zeker de achtergrondzang van Katie Kim een eervolle vermelding, al is het maar omdat ze zorgt voor variatie in het geluid.

Naast de fraaie instrumentatie en de mooie en bijzondere vocalen, draagt ook de kwaliteit van de songs nadrukkelijk bij aan de impact die Some Blue Morning heeft. Adrian Crowley heeft voor zijn nieuwe plaat een serie grootse songs geschreven. Het zijn songs die klinken als klassiekers en het zijn bovendien songs die je na één keer horen dierbaar zijn.

Natuurlijk doet de stemmige muziek van Adrian Crowley het geweldig nu de dagen korter en de avonden langer en kouder worden, maar ik ben er ook van overtuigd dat deze plaat een blijvertje is. En zo zorgt Adrian Crowley met Some Blue Morning op de valreep nog voor een volgend hoogtepunt in een wat mij betreft heel mooi muziekjaar 2014. Erwin Zijleman

avatar van Broem
4,0
Adrian laat zijn prachtige stemgeluid klinken op 6 februari as in de sacrale omgeving van de De Kapel in Eindhoven. Bijzondere concertlocatie waar singer songwriters perfect uit de verf komen. Ben benieuwd.

Effenaar | Agenda | Adrian Crowley


4,0
The Wild Boar wat een geweldig nummer. Mocht iemand tips hebben in deze trant, dan hoor ik het heel graag.

avatar van Madjack71
4,0
Sfeervol album, mooie warme stem, gedragen teksten. Bevalt mij wel.

avatar van Kiek Rem
Fraaie, sfeervolle CD met als uitschieter Golden Palominos!

avatar van aERodynamIC
4,0
Live ook zeker aangenaam.

avatar van bas2204
2,0
Geprobeerd en niet slecht te noemen, maar voor mij gewoon te somber/donker

avatar van Broem
4,0
Hoorde gisteren het nummer THE Wild Boar voorbij komen. Aha... Herkende de prachtige stem van Adrian en vandaag het album maar weer eens voorbij laten komen. 0,5* erbij voor de man met een van de mooiste stemmen in dit genre. Prachtig album dat vandaag weer wat gegroeid is.

avatar van Ducoz
5,0
Oei wat heb ik me in deze plaat vergist. . Ik ga de laatste dagen platen van vorig jaar langs die ik toen erg goed vond, maar op een of andere manier langzaam vergat.

Terwijl de kou langzaam aan bezit neemt van de grond en de bladeren van de bomen dwarrelen, het langzaam aan steeds donkerder wordt en steeds vroeger.. als een verlicht huisje in een donker bos ergens in Ierland, waar een dunne sliert rook uit de schoorsteen kruipt. Zo'n huisje aangekleed met jachttroffeen aan de wand, met een knisperend haardvuur. Buiten spookt het en bij het vuur doet een man verhaal doet over zijn belevenissen, sagen en volksvertellingen. Langzaam kruipt de warmte onder je huid en word je een met het album, terwijl je ademloos mee luistert en bibbert terwijl je naar de grillige taferelen kijkt die zich voor het raam als een film afspelen...

avatar van AOVV
erwinz schreef:
Nu vind ik platen waarop de vocalen soms bijna worden voorgedragen over het algemeen snel saai, maar Some Blue Morning is een uitzondering. Zelfs als Adrian Crowley aan het eind van de plaat een lang verhaal vertelt, houdt hij de aandacht moeiteloos vast en dat is knap.


Klopt, dat is inderdaad knap van Crowley, hij kan mijns inziens als geen ander mijn aandacht vasthouden met zijn beheerste manier van zingen, daar waar anderen al snel in geneuzel zouden vervallen.

Crowley klinkt in mijn oren mild. En het is die mildheid die zijn songs licht houden, zelfs als de tristesse de bovenhand heeft.

Veel mensen(wat is veel?) hebben het hier over 'The Wild Boar', maar luister 'ns naar het nummer dat daar meteen achter komt, mensen! 'The Hatchet Song' is een fenomenaal mooie song, voor mij eentje die je maar een paar keer per jaar tegenkomt in recenter tijden.

Voorlopig kan ik hier nog geen score aan vasthangen. Een evenaring van de voorganger lijkt het vooralsnog niet te gaan worden, maar met die plaat ben ik veel meer vertrouwd, dus dat is ergens wel logisch.

Time will tell.

avatar van spoon
4,0
Beste album van de heer Crowley. Hier komt al het goede en unieke samen wat op voorgaande albums al te horen was.

Enige nadeel is wellicht dat het wel erg stemmige muziek is waarbij je het moment uit moet kiezen om er van te genieten. Laat ik het zo stellen: Dit klinkt waarschijnlijk stukken beter midwinter op het Ierse platteland dan hartje zomer in een gemiddelde nieuwbouwwijk in Nederland

Binnenkort een nieuw album..

Gast
geplaatst: vandaag om 14:30 uur

geplaatst: vandaag om 14:30 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.