Hans Zimmer - The Da Vinci Code (2006)

Hoewel ik er nog niets van gehoord heb, lijkt me dit echt een prachtige score. Als de film bevalt of in elk geval de muziek in de film, dan ga ik deze zeker apart beluisteren

Waarom niet? Hans Zimmer is een geweldige componist en de sfeer in combinatie met het verhaal lijkt me ook erg goed. Daarbij hebben de nummers mooie titels. Het is een gevoel/idee dat Zimmer/DVC oproept.

Soundclips op www.soundtrack.net

Mooie clips, doen me denken aan The Prince of Egypt. Ik kijk er erg naar uit!

Ik had wel gedacht dat Zimmer met zo'n soort sound zou komen voor deze film, maar desalniettemin klinkt het weer prachtig, zoals al zijn andere soundtracks overigens.

Een erg sterke score. Minder Zimmeriaans dan ik had verwacht, maar toch zijn zijn stijlkenmerken duidelijk aanwezig (de Journey to the Line opbouw, the Batman begins 2notig motiefje), maar het klinkt opvallend klassiek, vanuit een klassieke invlashoek. Eenzame momenten met koor, rustig en ingehouden, met Daniel's 9th Cipher als hoogtepunt. Solo's voor cello en viool, met daar zacht boven een stem. Echt mooie dramatisch en niet overdadig, al gebeurt het af en toe ook wel eens.

De finale track Chevaliers de Sangreal is een wervelende combinatie van Zimmers Vespertillio, Journey to the Line en The Red Sea. Geweldige, constante opbouw, zeker een van Zimmers 'tracks to remember'.

Er is (helaas is niet het woord) ook heel wat donkere, stille underscore waarin niet zo erg veel gebeurd, maar het versterkte wel de sfeer van de andere, meer onrustigere tracks.

Sterke score, die mss nog wel in rating zal stijgen.

Hier zal ie nog wel veel en veel vaker gebruik van gaan maken denk ik.

Een vijf * ja!

Beste score van Zimmer sinds The Last Samurai. Het voelt gewoon fijn uitgewerkt, met detail verzorgd en wat een drama/emotie draagt de score. Allemaal met heel veel sfeer.

Zeg maar gerust sinds The Thin Red Line! Inderdaad een zeer goed uitgewerkte score, waar Zimmer zijn volledige aandacht bij had. Slechts af en toe lijkt hij 'af te zakken' naar zijn gebruikelijke niveau, waar echter zoveel geweldige stukken tegenover staan, dat alles wat minder is dan het volledige aantal sterren onterecht lijkt.

Neem bijvoorbeeld het geweldige spelen van de electrische viool, waarin hij het 'trucje' van The Ring heerlijk uitrekt. Of de algemene sfeer die het koor meebrengt, die je onderdompelt in hogere sferen van Latijnse teksten en opera-vocalen.

Bovendien heeft The Da Vinci Code een van de langste speeltijden van zijn scores tot op heden, waar geen moment van verveeld. Sterker nog; de tijd vliegt om! 5*

Vond die ooit ook echt goed. De TRL-achtige stukken blijven prachtig, maar de rest vind ik te standaard Zimmer werk.

Als het [echt[/i] een van zijn beste zou zijn, misschein maar eens kijken. De film laat ik net als LS gewoon aan mij voorbij gaan...

Wat ben jij plots down met Zimmer neo.

Dat gebeurt, maar laten we niet hopen dat dat ook gebeurt met alle scores, en ik ineens een ander genre tot mij gaan nemen

Denk niet dat je dat vol gaat houden (een ander genre).

Als je filmmuziek al kan zien als 1 genre.

hoezo bedoel je Bregt? Is filmmuziek geen losse genre, of bestaat filmmuziek weer uit meerdere genres? Filmmuziek is zeker een genre! Het is verwant aan klassieke muziek maar is echt op de beelden geschreven dus is eigenlijk totaal iets anders.
By the way: Da Vinci Code: prachtig album. Mooi sereen en fantastische solo's en koren. En op het laatst nog een Zimmeresque nummertje (13) waarin hij even pompeus laat zien wat hij kan. Fantastisch!

Hij doelt op het feit dat zoveel genres worden ontarmt in het genre zelf. En filmmuziek hoeft helemaal niet persee op enkel de beelden geschreven te worden.

Zoals neo zegt, je hebt veel genres die samen kunnen komen in filmmuziek. Jazz, symfonisch, ambient/sound design/Atmosferisch, elektronisch, klassiek, kwartet en co, ...

Net daarom is filmmuziek zo veelzijdig.
Niet alle scores hoeven een groot orkest te hebben, want hoe noem je dan een score in de stijl van Isham's Crash? Of Mancini's jazzy scores?

In ieder geval de manier waarop het ooit begin (iedere filmcomponist keek naar de klassieke muziek), is inwezen een steeds rijker genre geworden.

Eigenlijk zou je filmmuziek een overkoepelend geheel kunnen noemen, waarin elk genre wel samen kan komen...

Ik deel die ja-knikkende smilie. In de loop der jaren heb ik al zulke prachtige fusie gezien (die natuurlijk ook in andere op zichstaande genres er zullen zijn): Bruno Coulais's De L'Amour is er zo een tussen de klassieke score aanpak met trip hop.

Grappig al die positieve berichten, is helemaal niet wat ik lees in de pers. Op comingsoon.net wordt gezegd:

"Most of the flashbacks have a grainy muted look that's even less visually stimulating, and the whole experience is dragged down by a canned Hans Zimmer score so overbearing that you relish the silence."

De film schijnt al helemaal kut te zijn.

De meeste pers vertrouw ik hier dan ook helemaal niet in. Ze hebben er over het algemeen ook helemaal geen kijk op en proberen naast score ook andere elementen zo makkelijk kritisch te benaderen in vaak een enkele zin. Echt ga maar eens op de proef een hele hoop recensie lezen.

DVC wordt afgekraakt dat het niet normaal is, en daar moeten andere aspecten naast de regie in meedelen. Iets waar vele recensenten maar weinig afweten (tis pas goed als er van die alternatieve songs gebruikt worden, door een al even geniale regisseur, remember Lost in Translation, Kill Bill, Broken Flowers, ... Want alleen zo'n soundtracks zijn geniaal natuurlijk).

Kvraag me trouwens af wat diezelfde pers dan zo goed vind aan M:I-III. Leuke film ja, maar nu echt wel verder niks meer dan een gewone actiefilm. Hetzelfde kan gezegd worden over de muziek.

Heb wel het boek gelezen, niet de film gezien, nog de muziek geluisterd.

Alhoewel ik me wel vaker in filmcritici als muziekcritici kan vinden, deze laatste groep heb ik niks mee. Over het algemeen kun je zeggen dat de meeste muziek die ik draai vergruisd wordt door critici, maar wat films betreft ben ik het meestal met ze eens. Ik bekijk muziek en films erg technisch, hoe goed zijn de akteurs, hoe goed zijn de muzikanten, hoe goed is de produktie/decors/belichting, hoe goed is het afmixen, studiowerk etc. Deze dingen staan echter soms lijnrecht tegenover elkaar bij film/muziek critici. Maar daar is al eerder een topic over geweest.

Het lijkt mij dat je je bij het bekritiseren van een film naderhand niet praat over de hoe goed de muzikanten waren, maar meerof het effectief was lijkt mij. Maar welke topic is daar dan al over geweest?

Het afkraken van de muziek zoals gehoord in The Da Vinci Code snap ik eigenlijk al helemaal niet. Volgens mij inderdaad een kortzichtige situatie van; 'als ik de film al moet afkraken, dan meteen alles, om het extra kracht bij te zetten.' Ik heb inderdaad al opmerkingen gehoord dat deze 'overbearing' enzo was, maar ik was wat dat betreft (ook over de rest van de film, hoor) zeer teleurgesteld

De muziek is juist erg zacht gemixt, waar nog bij kwam dat ik het idee had dat maar een klein gedeelte van Zimmers muziek werd gebruikt. In ieder geval worden er vlarden gepakt, welke verder lang niet zo erg 'aanwezig' zijn als Howard volgens mij voor had moeten zorgen. Erg jammer... de regisseur krijgt meesterlijk materiaal aangeleverd, maar doet er vervolgens nauwelijks iets mee.

Niet de eerste keer met een Howard film... Maar critici beweren soms ok dat de score een film compleet redde van de ondergang. Wat natuurlijk complete onzin is.

Film gezien en heb van de score niets onthouden. Zegt genoeg denk ik. De film vond ik helaas ook niet boeiend.

Lol, en een critici noemde de score ''overbearing''. Verslik mij haast in mijn thee.