Nadat Kate Bush zich met “The Hounds of love” volledig had gerevancheerd ten opzichte van diens voorganger “The Dreaming", heeft het grote publiek haar weer in de armen gesloten.
Desalniettemin nam ze een flinke pauze en kwam na vier jaar in 1989 terug met “The Sensual World”, haar meest, persoonlijke, eerlijke en vrouwelijke album zoals ze het zelf omschreef.
En dat is goed te horen! Niet in de minste plaats door de uitbundige bijdragen van het Trio Bulgarka.
Naast dit genoemde trio wist Kate weer een keur aan internationaal vermaarde musici aan zich te binden voor dit project waaronder David Gilmour en Nigel Kennedy.
De internationale pers schreef lovende Recensies en het album bereikte de tweede plaats in de Britse album charts.
De titeltrack “The Sensual World” opent het album, luidende klokken met muziek die komt aanrollen als golf in de branding bepalen de sfeer met een mmmmmmm mompelende ~Bush daar overheen.
Het prachtige nummer ontvouwt zich dan als een bloem, Ierse instrumenten en een folk-achtige sfeer zijn tevens aanvullende bestanddelen van een ingenieus geweven muziektapijt.
Het nummer is gebased op de “Ulysses” van James Joyce, Kate schreef wel een persoonlijke monoloog om auteursrechten te waarborgen.
Later heeft La Bush het nummer opnieuw opgenomen en als “Flower of the mountain” , met een ander timbre en dit op haar herbewerkingsalbum “Directors Cut” gezet. Voor deze versie kreeg ze wel toestemming van de erfgenamen van J.J. om letterlijk te citeren. Mijn voorkeur gaat echter naar deze versie uit, die sprankelende is en jonger klinkt.
“Love and Anger”, het twee nummer, is een classic Kate Bush compositie, opent met tromgeroffel en akoestische instrumenten, een grote rol voor een stevig bespeelde vleugel, ook dit nummer kenmerkt zich door een fraaie volle productie, Kate zingt met een zekere urgentie, dwingend en vastbesloten. Later in het nummer komen opzwepende koorwerken, ingezongen door Kate en broer Paddy Bush, het nummer verrijken, het eindigt met een uitbundige lach van Kate.
“The Fog”, een van de echte briljanten op dit album, begint sober met twee fluiten en een eenvoudige trommel, een man declameert enkele regels tot Kate haar mooie zangpartij inzet, dan komen er violen, harp en andere instrumenten bij, de violen nemen de overhand overstemt door een waanzinnig mooi solo van Nigel Kennedy, echt smashing!
“Reaching Out”, opent rustig met piano en een kalm zingende Kate, het is echter de opmaat naar een uitbundig gezongen refrein, waarbij de muziek aanzwelt en violen hun partij goed laten horen. Fraaie compositie.
“Heads were Dancing”, begint met een old fashioned Bush-intro, complex en gedreven met een spannende percussie. Ook hier beweegt Kate zich zigzaggend door het nummer heen.
Tekstueel is het ook bijzonder en wrang, het handelt over een vrouw die in haar beleving met Hitler danst. Het is een zwaar nummer dat meerdere luisterbeurten nodig heeft om in te dalen.
“Deeper understanding”, een volgende briljant met een spannend begin, Kate zingt intens en loepzuiver, met prachtige koorwerken, veelal door Kate zelf ingezongen aangevuld met het Trio Bulgarka ,die emotioneel hun steentje bijdragen, met aan het einde nog een prachtige solopartij..
Bij iedere luisterbeurt openbaren zich nieuwe elementen van dit prachtige nummer, met een basis van synthesizerklanken.
“Between a man and a woman”, op de een of andere manier vind ik dit een vreemd nummer, Kate wringt haar stem in allerlei bochten. Het gaat over relationele problemen tussen man en vrouw, zo oud als de geschiedenis van de mensheid, zullen we maar denken….voor mij het minst aansprekende nummer.
“Never be mine”,begint ook met een rustig intro, Kate zingt subtiel en gevoelig, de muziek volgt een apart patroon en het trio Bulgarka krijgt ook hier de ruimte om hun vocale kwaliteiten aan de man te brengen, waar ze gretig gebruik van maken....
“Rocket tail”, is echt fenomenaal, de eerste anderhalve minuut gaan de Bulgaarse vrouwen totaal en helemaal los met Kate in een leidende zangpartij daar weer overheen, een acappella stuk vocale acrobatiek die je niet vaak hoort, tot na die anderhalve minuut de muziek invalt en dan is het: Kate meets Pink Floyd! Het kan haast niet anders met David Gilmour op gitaar aangevuld met een stuwende drum. Een van de Bulgaarse zangeressen krijgt nog een indrukwekkende solo. Uiteindelijk is het hele nummer door een heel ingenieus muzikaal tapijt wat er geweven wordt. Een nummer dat na vele draaibeurten nog nieuwe aspecten prijsgeeft.
“This Woman work” is de beeldschone afsluiter van dit indrukwekkende album, het piece de la resistente, Op prachtige piano en strijkers-akkoorden zingt Kate hier een van haar mooiste balllads, op een hartstochtelijke manier waarop zij het patent lijkt te hebben.
Een subtiel koortje op het laatst, Kate op haar allerbest!
Met dit album haalde Laten een grams nominatie binnen en twee brit Award nominaties, (beste producer en beste album)
Het is een prachtig muzikaal document dat bij lange na niet door de tand des tijds is aangetast, integendeel het wordt per keer dat je het hoort mooier!