Camel - A Nod and a Wink (2002)

Definitely. Hoewel met gedeelde eer.

Camel - City Life - YouTube

Sinds de "comeback" in de 90s heeft Camel 4 nieuwe studio albums gemaakt die ik allemaal op hun manier prachtig vind. Kwa productie is het wel vooruitgegaan (hoewel ik voorganger Rajaz nog net even wat beter vind klinken). Wat altijd weer terugkomt zijn de prachtige melodieen en de pure emotie in het gitaarspel.

Hopelijk verrast Andy ons nog met een nieuwe plaat.

Harbour of Tears en Dust of Dreams kennen prachtige passages maar zijn wat kalmpjes. Dat komt ook door de productie. Van beide platen is er een intregrale live-versie beschikbaar, die ik beiden prefereer.

Rayaz is een echte gitaarplaat, met helaas wat vlakke zang. Maar de plaat is verrassend venijnig en vlamt hier en daar flink.

A Nod and a Wink zie ik als een eerbetoon aan de jaren 70 progrock in het algemeen en de muziek van Camel in het bijzonder. Veel keyboards en fluitpartijen. Ik vraag me af hoe deze plaat zou klinken met orkest.

Ik ben een enorme Camelfan en ondanks ik ook vaak andere progbands beluister , grijp toch steeds terug naar mijn Camelcollectie en hoewel ik het meeste heb met hun beginperiode is dit de schijf die ik het meest luister , ten eerste vind ik het een geweldig en creatief album en ondanks er toch wat nummers een droevig verhaal hebben ( 9/11) maakt de muziek me heel vrolijk.

Hoi Rojuju, welkom op Musicmeter, en wat leuk dat je Camel uitkiest om je eerste bericht te plaatsen.

Ik vind deze ook één van de betere Camel-platen. Maar heb ook een beetje het gevoel dat ze juist op deze plaat ook weer wat teruggrepen op hun oude sound.

Net als Mssr Renard vind ik dit ook een van de betere albums van Camel. Ik merk dat ik dit album wel heel vaak kies als ik weer eens in Camel-stemming ben.

Ik vind Snow Goose wel echt hun beste, maar deze is zeker erg fijn.

Ik houd er van hoe deze plaat met vogelgeluidjes en een trein begint. Je wordt echt meegenomen in de muziek, dat is bij Snow Goose ook zo.

Maar deze plaat vind ik over de hele linie niet heel erg goed, zo vind ik het slotstuk van Squigely Fair wat flauw en duurt For Today voor mij te lang. Fox Hill, Boy's Life en de titeltrack zijn wel echt ontzettend sterk.