vielip schreef:
Dat Bob Rock n.a.v. van zijn werk aan dit album is doorgebroken en ingehuurd door Bon Jovi wist ik niet. Ik dacht dat hij al furore met Loverboy had gemaakt. Zeker in thuisland Canada dan toch. Maakt ook niet zoveel uit verder.
Ik denk eerlijk gezegd dat het vooral producer Bruce Fairbairn was die dit soort platen een heel eigen, radio-ready geluid meegaf. Als engineer zal Bob Rock er best aan bijgedragen hebben - en later bewees hij het ook op eigen kracht te kunnen. En hoe!
Loverboy was de eerste band waar Fairnbairn furore mee maakte. In Canada en de VS heel bekend, maar niet bij ons. En dat geldt voor Honeymoon Suite eigenlijk ook. Ik ben er altijd van uitgegaan dat het deze twee productieklussen waren die Bon Jovi op het spoor brachten van Fairbairn en Rock, die samen het geluid van BJ's eerste millionseller Slippery when wet bepaalden.
Maar ik ben ff gaan googelen, en het blijkt uiteindelijk Fairbairns productie van de relatief onbekende band Black 'n' Blue die Jon Bon Jovi naar de telefoon deed grijpen, zo lees ik in het
In Memoriam van de veel te vroeg overleden producer.
Over dit album: ja, ik heb ook een handjevol Honeymoon Suite-CD's, en daarvan vind ik dit toch wel de beste: qua songs, productie en arrangementen en ook qua vocale inbreng. Ik vind Honeymoon Suite een prettig in het gehoor liggende poprockband, zoals je er destijds best veel had in Canada en de VS. Maar Honeymoon Suite heeft toch wel een prettig eigen geluid, vooral het gitaar- en keyboardwerk. Al lijkt me dat op deze en navolgende albums ook mede vormgegeven door Fairbairn en Rock.
Ik lees op Wikipedia dat deze plaat het enige HMS-album is waar Rock mede de hand in had. Dat verklaart misschien mede waarom het geluid hier net even krachtiger klinkt dan op het debuut en navolgende albums.