Sufjan Stevens - Carrie & Lowell (2015)
mijn stem
779 stemmen
Verenigde Staten
Pop / Folk
Label: Asthmatic Kitty
-
Death with Dignity (3:59)
-
Should Have Known Better (5:07)
-
All of Me Wants All of You (3:41)
-
Drawn to the Blood (3:18)
-
Eugene (2:26)
-
Fourth of July (4:39)
-
The Only Thing (4:44)
-
Carrie & Lowell (3:14)
-
John My Beloved (5:04)
-
No Shade in the Shadow of the Cross (2:40)
-
Blue Bucket of Gold (4:43)
- nummer 69 in de top 250
0
catchup
geplaatst: 13 april 2016, 20:49 uur
Na veel herhalingen is het eigenlijk wel een prettig album, het lijkt 1 lang nummer. Hoewel, als je wat beter luistert en nu ik wat meer teksten ken, is de vergelijking met hoofdstukken beter. Al vaker gedraaid dan Illinoise, ik kan maar niet begrijpen wat men daar nu aan vindt. Minder dan Age of Adz en All Delighted People. Ik hou meer van complex en veel toeters en bellen bij hem.
7
geplaatst: 20 mei 2016, 01:41 uur
Ik ben altijd goed in kuilen graven voor mezelf, waar ik zelf uit kan klimmen. Maar ik graaf steeds dieper, en ben er laatst echt nipt uitgekomen.
Maar heb er nu 1 zo diep gegraven, dat ik het in mijn 1tje niet red om er uit te komen.
Maar gelukkig stuit ik op dit album.
En helpt Sufjan me klimmen.
En ben ik niet meer alleen!
Bedankt Sufjan.
Prachtig album.
Maar heb er nu 1 zo diep gegraven, dat ik het in mijn 1tje niet red om er uit te komen.
Maar gelukkig stuit ik op dit album.
En helpt Sufjan me klimmen.
En ben ik niet meer alleen!
Bedankt Sufjan.
Prachtig album.
0
geplaatst: 4 juli 2016, 12:41 uur
Tell me what did you learn from the Tillamook Burn or the fourth of juli?
Vond de datum van vandaag reden genoeg om dit prachtalbum weer eens te draaien.
Gezien de zomer nog steeds achterblijft, doet deze treurige plaat het nog goed.
Vond de datum van vandaag reden genoeg om dit prachtalbum weer eens te draaien.
Gezien de zomer nog steeds achterblijft, doet deze treurige plaat het nog goed.
0
geplaatst: 7 oktober 2016, 11:45 uur
Gisteren deze op vinyl aangeschaft. De kwaliteit van de persing is werkelijk dramatisch en de LP is ook nog eens off-center.
0
geplaatst: 6 maart 2017, 21:37 uur
We zijn inmiddels bijna twee jaar verder. En man, wat luister ik deze plaat nog vaak. Ik ben jaren geleden betoverd door het geweldige Illinois en heb altijd stiekem de hoop gehad dat hij ooit nog een album van dat kaliber zou maken. Dat lukte, in de vorm van Carrie en Lowell. Waar de pracht en treurnis van af druipt.
Class is permanent, zo blijkt.
Class is permanent, zo blijkt.
0
geplaatst: 31 maart 2017, 18:56 uur
2 jaar verstreken en een terechte plaats in de top 250! Hopelijk gaat ie nog stijgen de komende jaren 
1
geplaatst: 9 april 2017, 20:36 uur
Ik heb iets met de lente en onze Zwaardstrijder Sufjan Stevens. Dan draai ik zijn albums en komt alles beter binnen. Misschien omdat zijn muziek voor mij altijd een ontluikende ontdekkingsreis blijft waar de frisheid van nieuwe muzikale ervaringen mij blijven boeien.
Ik zat eens naar de tekst van het wonderschone 'Death with Dignity' te luisteren en kwam deze site tegen: Sufjan Stevens – Death with Dignity Lyrics | Genius Lyrics Klik eens op een tekstregel en zie wat er gebracht wordt. Hier kom ik de diepere betekenis tegen van wat Sufjan vanuit zijn eigen cultuur brengt. Is mooi.
Tevens ervaar ik steeds meer, bij het outro van het nummer, de herkenbaarheid van een Bon Iver samenzang.
Van mij mag de Lente nog wel even blijven. Daarna draai ik Stevens weer met Kerstmis.
Ik zat eens naar de tekst van het wonderschone 'Death with Dignity' te luisteren en kwam deze site tegen: Sufjan Stevens – Death with Dignity Lyrics | Genius Lyrics Klik eens op een tekstregel en zie wat er gebracht wordt. Hier kom ik de diepere betekenis tegen van wat Sufjan vanuit zijn eigen cultuur brengt. Is mooi.
Tevens ervaar ik steeds meer, bij het outro van het nummer, de herkenbaarheid van een Bon Iver samenzang.
Van mij mag de Lente nog wel even blijven. Daarna draai ik Stevens weer met Kerstmis.
0
geplaatst: 9 april 2017, 23:11 uur
Illonois vind ik beter, maar dat is ook een meesterwerk van jewelste.
Maar Carrie & Lowell is beladender.
Niet niks om een conceptalbum te maken over je overleden moeder waar je niet bepaald goede herinneringen aan hebt.
Sufjan heel breekaar en puur.
Ik draai 'm bij voorkeur 's avonds, in alle rust.
Maar Carrie & Lowell is beladender.
Niet niks om een conceptalbum te maken over je overleden moeder waar je niet bepaald goede herinneringen aan hebt.
Sufjan heel breekaar en puur.
Ik draai 'm bij voorkeur 's avonds, in alle rust.
0
geplaatst: 22 april 2017, 20:07 uur
Nog een album uit 2015 dat de volle mep krijgt. Voor mij persoonlijk het beste muziekjaar tot nu toe.
0
geplaatst: 2 augustus 2017, 01:34 uur
Prachtig album, heel intiem en emotioneel.
Should Have Known Better is mijn favoriet, gevolgd door Fourth of July.
Should Have Known Better is mijn favoriet, gevolgd door Fourth of July.
0
geplaatst: 4 juli 2018, 22:29 uur
De eerste 8 nummers vind ik echt heel mooi/goed/bijzonder/enzo. Echter, de 3 die dan volgen, doen me weer veel minder. De magie is na Carrie & Lowell (#8) ineens weg, zo lijkt het. Jammer.
2
johannesA
geplaatst: 1 oktober 2018, 19:56 uur
Bill Evans schreef:
De eerste 8 nummers vind ik echt heel mooi/goed/bijzonder/enzo. Echter, de 3 die dan volgen, doen me weer veel minder. De magie is na Carrie & Lowell (#8) ineens weg, zo lijkt het. Jammer.
De eerste 8 nummers vind ik echt heel mooi/goed/bijzonder/enzo. Echter, de 3 die dan volgen, doen me weer veel minder. De magie is na Carrie & Lowell (#8) ineens weg, zo lijkt het. Jammer.
Dan komt juist het mooiste nummer, John My Beloved. Die is zooooo mooi.
0
geplaatst: 2 januari 2019, 16:21 uur
Mooie muziek, zeker en vast. Maar niet echt mijn stijl. Te rustig en te veel leunend op de tekst.
0
geplaatst: 3 januari 2019, 01:07 uur
TornadoEF5 schreef:
Mooie muziek, zeker en vast. Maar niet echt mijn stijl. Te rustig en te veel leunend op de tekst.
Als ik naar jouw lijst kijk, is de elektronische muziek van Sufjan Stevens misschien meer iets voor jou? Die is zeer onrustig. Mooie muziek, zeker en vast. Maar niet echt mijn stijl. Te rustig en te veel leunend op de tekst.
1
geplaatst: 3 januari 2019, 06:05 uur
hrmnbstr schreef:
(quote)
Als ik naar jouw lijst kijk, is de elektronische muziek van Sufjan Stevens misschien meer iets voor jou? Die is zeer onrustig. Dat zal ik dan eens luisteren. Misschien was dit wel het verkeerde album om mee te beginnen. Het is zeker en vast goede muziek trouwens dit album, dat misschien wel beter wordt naarmate ik het meer beluisterd, en in het algemeen meer muziek beluisterd zal hebben. Eigenlijk is in dit album van Sufjan Stevens een beetje de niet-etherische en mannelijke versie van Nicole Dollanganger, maar zoals ik al zie bij de genredefinieringen van ieder album bij Stevens is het iemand die enorm varieert in stijl van album tot album. Enjoy your Rabbit en The Age of Adz moet ik dus eens luisteren!
0
Fedorr
geplaatst: 6 januari 2019, 13:36 uur
In 2015 was ik nog geabonneerd op muziekblad Oor en zo kwam ik ertoe om deze nummer 1 van jaarlijst 2015 te gaan luisteren. Moest eerst wel ff wennen, maar uiteindelijk gekocht op cd. Mooie rustige en indrukwekkend album!
0
Fedorr
geplaatst: 22 januari 2019, 17:37 uur
Mijn persoonlijke nummer 1 album. Hier op dit moment op plaats 152 in de Top 250. Mag van mij wel minstens 100 plekken opgewaardeerd worden....
1
Dolfo
geplaatst: 27 februari 2019, 16:47 uur
Kende de man niet, zijn muziek ook niet, maar na 2 maal beluisteren van dit album ben ik positief verrast. Bedankt voor de tip Spraylt!
Heb voorliefde voor rustige, sferische, met gevoel gebrachte muziek. Meneer Stevens' zangstem zou ik sprookjesachtig willen noemen.
Album besteld. En dat doe ik nooit vaak. Laatste was die van Wende, Mens.
Heb voorliefde voor rustige, sferische, met gevoel gebrachte muziek. Meneer Stevens' zangstem zou ik sprookjesachtig willen noemen.
Album besteld. En dat doe ik nooit vaak. Laatste was die van Wende, Mens.
1
geplaatst: 27 februari 2019, 21:11 uur
Dolfo schreef:
Kende de man niet, zijn muziek ook niet, maar na 2 maal beluisteren van dit album ben ik positief verrast. Bedankt voor de tip Spraylt!
Heb voorliefde voor rustige, sferische, met gevoel gebrachte muziek. Meneer Stevens' zangstem zou ik sprookjesachtig willen noemen.
Album besteld. En dat doe ik nooit vaak. Laatste was die van Wende, Mens.
Kende de man niet, zijn muziek ook niet, maar na 2 maal beluisteren van dit album ben ik positief verrast. Bedankt voor de tip Spraylt!
Heb voorliefde voor rustige, sferische, met gevoel gebrachte muziek. Meneer Stevens' zangstem zou ik sprookjesachtig willen noemen.
Album besteld. En dat doe ik nooit vaak. Laatste was die van Wende, Mens.
Dan kun je sowieso Michigan en Seven Swans - de rustige Sufjanplaten - ook blind aanschaffen
1
geplaatst: 7 november 2019, 15:13 uur
Ik ken het album al jaren en luister er vaak naar. Vandaag voor het eerst de tekst opgezocht.
Zit weer te huilen. De teksten zijn zo puur, zo liefdevol.
Zonder twijfel één van de beste albums ooit gemaakt.
Zit weer te huilen. De teksten zijn zo puur, zo liefdevol.
Zonder twijfel één van de beste albums ooit gemaakt.
0
geplaatst: 22 april 2020, 08:38 uur
Fathead schreef:
Dan kun je sowieso Michigan en Seven Swans - de rustige Sufjanplaten - ook blind aanschaffen
Hoewel ik die platen van harte aanbeveel (meer dan: Michigan is mijn nummer 1), weet ik niet of ik het hiermee eens ben. Ik ben bang dat als iemand Michigan opzet met de verwachting en hoop iets vergelijkbaars als Carrie & Lowell te horen te krijgen, deze teleurgesteld zal raken. Is toch echt andere koek. Ook Seven Swans is intenser; iets als de titelsong vind ik bij lange na niet op C&L. Ikzelf vind dit album duidelijk een stuk minder dan de twee platen die jij noemt. Andersom kan ik me ook voorstellen als je dit helemaal geweldig vind. Dan kun je sowieso Michigan en Seven Swans - de rustige Sufjanplaten - ook blind aanschaffen
Enfin, lang verhaal om slechts een kleine kanttekening bij deze opmerkingen te plaatsen. Advies blijft onveranderd: ga Michigan en Seven Swans checken! (en Illinoise, All Delighted Peoples, etc...
)
0
geplaatst: 23 april 2020, 09:45 uur
Bij momenten erg mooie en sfeervolle muziek die je raakt. Het probleem is dat het te veel van hetzelfde is: één nummer op een goed moment doet me veel meer dan een volledig album hiervan. Ik mis wat afwisseling die er in Illinoise wel was. Toen ik startte met luisteren zat ik met een 4* in mijn hoofd, maar op het einde is dit door de vernoemde reden gezakt naar een 3.5* zonder een kwaad woord over te hebben over de kwaliteit van het album.
0
geplaatst: 27 april 2020, 21:18 uur
Ook het bijbehorende concert (zoek op YouTube: sufjan carrie official) is het bekijken meer dan waard. Je merkt dan ook hoe goed de nummers in elkaar steken en zowel akoestisch als binnen een ‘age of adz’ sound volledig tot hun recht komen.
1
Thekillers87327
geplaatst: 28 april 2020, 23:39 uur
Het tweede album van Sufjan die ik heb beluisterd.
Moet zeggen dat deze veel beter is bevallen dan Illinoise. Op Illinoise probeert hij iets teveel te experimenteren naar mijn mening. Op dit album doet hij waar hij goed in is.
Melancholische zachte prachtige fluisterliedjes maken met mooie instrumenten die hem begeleiden.
The only thing vind ik toch wel echt het beste nummer op het album.
Ook weinig niemandsdalletjes.
Toch zou ik het kunnen begrijpen als mensen dit een beetje ''eentonig'' zouden kunnen vinden.
Eentonig goed, dat zeker!
Moet zeggen dat deze veel beter is bevallen dan Illinoise. Op Illinoise probeert hij iets teveel te experimenteren naar mijn mening. Op dit album doet hij waar hij goed in is.
Melancholische zachte prachtige fluisterliedjes maken met mooie instrumenten die hem begeleiden.
The only thing vind ik toch wel echt het beste nummer op het album.
Ook weinig niemandsdalletjes.
Toch zou ik het kunnen begrijpen als mensen dit een beetje ''eentonig'' zouden kunnen vinden.
Eentonig goed, dat zeker!
1
geplaatst: 20 mei 2020, 16:09 uur
Prachtige breekbare liedjes ... zeer overtuigend gebracht. Respect.
1
geplaatst: 5 juli 2020, 10:32 uur
Na deze week een paar keer Fourth of July weer gehoord te hebben en ook het album in zijn geheel kan ik niet anders dan dit verhogen naar de perfecte score. Het zo'n mooi album, echt niet normaal.
1
geplaatst: 26 september 2020, 14:58 uur
RoyDeSmet schreef:
Je moet het Pitchfork-interview al gelezen hebben waarin hij vertelt over zijn motivatie voor het schrijven van dit album, wil je enige verbanden in dit album kunnen leggen.
Mooie zinnen zitten er zeker in, maar die worden steevast in hetzelfde couplet al afgewisseld met zinsneden die absoluut geen hout snijden tenzij je een Masters degree hebt in Joodse theologie, zo erg strooit de heer Stevens met namen die voor de meeste mensen geen enkele betekenis hebben. Bob Dylan had hier ook een handje van, maar Sufjan brengt het hier naar een nieuw niveau.
Vanuit post-modernistisch oogpunt zal het allemaal goed te onderbouwen zijn: "de vervreemding van Sufjan en zijn moeder brengt hij hier in de vorm over door het luisterend publiek te vervreemden door de vele verwijzingen naar figuren die allemaal model staan voor ener of gener. Het emotieloos zingen van de met hartstocht gevulde teksten symboliseert het gebrek aan een emotionele band met zijn moeder". Tja, aan mij is het helaas niet besteed.
Je moet het Pitchfork-interview al gelezen hebben waarin hij vertelt over zijn motivatie voor het schrijven van dit album, wil je enige verbanden in dit album kunnen leggen.
Mooie zinnen zitten er zeker in, maar die worden steevast in hetzelfde couplet al afgewisseld met zinsneden die absoluut geen hout snijden tenzij je een Masters degree hebt in Joodse theologie, zo erg strooit de heer Stevens met namen die voor de meeste mensen geen enkele betekenis hebben. Bob Dylan had hier ook een handje van, maar Sufjan brengt het hier naar een nieuw niveau.
Vanuit post-modernistisch oogpunt zal het allemaal goed te onderbouwen zijn: "de vervreemding van Sufjan en zijn moeder brengt hij hier in de vorm over door het luisterend publiek te vervreemden door de vele verwijzingen naar figuren die allemaal model staan voor ener of gener. Het emotieloos zingen van de met hartstocht gevulde teksten symboliseert het gebrek aan een emotionele band met zijn moeder". Tja, aan mij is het helaas niet besteed.
Nadat ik enige tijd voor het verschijnen van dit album al van mijn Sufjan-geloof was gevallen, ben ik nu bezig met een herwaardering van zijn muziek. Vanmiddag ben ik begonnen met Seven Swans, gevolgd door Carrie & Lowell.
Ik ben er goed voor gaan zitten met een uitdraai van alle lyrics en de annotaties op Genius erbij. Na pogingen van mijn vrienden mij te overtuigen dat dit toch echt een meesterwerk zou zijn, kan ik nu stellen dat het inderdaad een meesterwerk in de nauwste zin van het woord is: het werk van een meester. Ontzettend intelligent en ongekend kwetsbaar geschreven, op het pijnlijke af. Een album dat zijn weerga niet kent: unprecedented.
Echter vind ik de afzonderlijke nummers los van de context van het album (en het album in zijn geheel) zonder uitgebreide voorkennis nog steeds een onluisterbare crime.
0
geplaatst: 1 november 2020, 08:33 uur
Begon mooi , maar na 4 liedjes was ik er wel behoorlijk klaar mee. Het zijn haast allemaal dezelfde nummers met veel te weinig afwisseling in bijna alles. Aftrek van 1 punt extra anders had ik het 4 sterren gegeven als het afwisselender was geweest.
0
geplaatst: 29 mei 2021, 12:20 uur
Het is echt zijn stem merk ik. Ik krijg er direct jeuk van gewoon. Vlak, melig en echt duizend in een dozijn. Wellicht luister ik teveel artiesten met een karakteristieke stem maar Sufjan kan gewoon zijn muziek niet omhoog tillen door die fletse stem.
3
geplaatst: 22 juli 2021, 15:41 uur
In 2015 wist ik bij het uitkomen van deze plaat onmiddellijk dat dit de beste plaat van het decennium was.
Het aangrijpende verhaal van de dood van zijn moeder met al zijn herinneringen hierbij is van een ongeziene breekbaarheid. Met 'we're all gonna die' maakt hij er iets universeels van. Het is een plaat die ik niet al teveel opzet omdat ze zo aangrijpend is, net zoals Blue van Joni. Maar ik koester ze als een van de beste albums ooit gemaakt.
Het aangrijpende verhaal van de dood van zijn moeder met al zijn herinneringen hierbij is van een ongeziene breekbaarheid. Met 'we're all gonna die' maakt hij er iets universeels van. Het is een plaat die ik niet al teveel opzet omdat ze zo aangrijpend is, net zoals Blue van Joni. Maar ik koester ze als een van de beste albums ooit gemaakt.
2
Jeve
geplaatst: 23 september 2021, 10:55 uur
Nu 3 maal beluisterd.
Het is idd een mooi, gevoelig album.
Komt door Stevens' zang en minimal-music composities.
Heb eerst 4 sterren gewaardeerd, met optie op meer.
Het is idd een mooi, gevoelig album.
Komt door Stevens' zang en minimal-music composities.
Heb eerst 4 sterren gewaardeerd, met optie op meer.
* denotes required fields.
* denotes required fields.