Sufjan Stevens - Carrie & Lowell (2015)

Na veel herhalingen is het eigenlijk wel een prettig album, het lijkt 1 lang nummer. Hoewel, als je wat beter luistert en nu ik wat meer teksten ken, is de vergelijking met hoofdstukken beter. Al vaker gedraaid dan Illinoise, ik kan maar niet begrijpen wat men daar nu aan vindt. Minder dan Age of Adz en All Delighted People. Ik hou meer van complex en veel toeters en bellen bij hem.

Ik ben altijd goed in kuilen graven voor mezelf, waar ik zelf uit kan klimmen. Maar ik graaf steeds dieper, en ben er laatst echt nipt uitgekomen.
Maar heb er nu 1 zo diep gegraven, dat ik het in mijn 1tje niet red om er uit te komen.
Maar gelukkig stuit ik op dit album.
En helpt Sufjan me klimmen.
En ben ik niet meer alleen!
Bedankt Sufjan.
Prachtig album.

Tell me what did you learn from the Tillamook Burn or the fourth of juli?
Vond de datum van vandaag reden genoeg om dit prachtalbum weer eens te draaien.
Gezien de zomer nog steeds achterblijft, doet deze treurige plaat het nog goed.

Gisteren deze op vinyl aangeschaft. De kwaliteit van de persing is werkelijk dramatisch en de LP is ook nog eens off-center.

We zijn inmiddels bijna twee jaar verder. En man, wat luister ik deze plaat nog vaak. Ik ben jaren geleden betoverd door het geweldige Illinois en heb altijd stiekem de hoop gehad dat hij ooit nog een album van dat kaliber zou maken. Dat lukte, in de vorm van Carrie en Lowell. Waar de pracht en treurnis van af druipt.

Class is permanent, zo blijkt.

2 jaar verstreken en een terechte plaats in de top 250! Hopelijk gaat ie nog stijgen de komende jaren

Ik heb iets met de lente en onze Zwaardstrijder Sufjan Stevens. Dan draai ik zijn albums en komt alles beter binnen. Misschien omdat zijn muziek voor mij altijd een ontluikende ontdekkingsreis blijft waar de frisheid van nieuwe muzikale ervaringen mij blijven boeien.

Ik zat eens naar de tekst van het wonderschone 'Death with Dignity' te luisteren en kwam deze site tegen: Sufjan Stevens – Death with Dignity Lyrics | Genius Lyrics Klik eens op een tekstregel en zie wat er gebracht wordt. Hier kom ik de diepere betekenis tegen van wat Sufjan vanuit zijn eigen cultuur brengt. Is mooi.

Tevens ervaar ik steeds meer, bij het outro van het nummer, de herkenbaarheid van een Bon Iver samenzang.

Van mij mag de Lente nog wel even blijven. Daarna draai ik Stevens weer met Kerstmis.

Illonois vind ik beter, maar dat is ook een meesterwerk van jewelste.
Maar Carrie & Lowell is beladender.
Niet niks om een conceptalbum te maken over je overleden moeder waar je niet bepaald goede herinneringen aan hebt.
Sufjan heel breekaar en puur.
Ik draai 'm bij voorkeur 's avonds, in alle rust.

Nog een album uit 2015 dat de volle mep krijgt. Voor mij persoonlijk het beste muziekjaar tot nu toe.

Prachtig album, heel intiem en emotioneel.
Should Have Known Better is mijn favoriet, gevolgd door Fourth of July.

De eerste 8 nummers vind ik echt heel mooi/goed/bijzonder/enzo. Echter, de 3 die dan volgen, doen me weer veel minder. De magie is na Carrie & Lowell (#8) ineens weg, zo lijkt het. Jammer.

Dan komt juist het mooiste nummer, John My Beloved. Die is zooooo mooi.

Mooie muziek, zeker en vast. Maar niet echt mijn stijl. Te rustig en te veel leunend op de tekst.

Als ik naar jouw lijst kijk, is de elektronische muziek van Sufjan Stevens misschien meer iets voor jou? Die is zeer onrustig.

Dat zal ik dan eens luisteren. Misschien was dit wel het verkeerde album om mee te beginnen. Het is zeker en vast goede muziek trouwens dit album, dat misschien wel beter wordt naarmate ik het meer beluisterd, en in het algemeen meer muziek beluisterd zal hebben. Eigenlijk is in dit album van Sufjan Stevens een beetje de niet-etherische en mannelijke versie van Nicole Dollanganger, maar zoals ik al zie bij de genredefinieringen van ieder album bij Stevens is het iemand die enorm varieert in stijl van album tot album. Enjoy your Rabbit en The Age of Adz moet ik dus eens luisteren!

In 2015 was ik nog geabonneerd op muziekblad Oor en zo kwam ik ertoe om deze nummer 1 van jaarlijst 2015 te gaan luisteren. Moest eerst wel ff wennen, maar uiteindelijk gekocht op cd. Mooie rustige en indrukwekkend album!

Innerlijke rust!!!

Mijn persoonlijke nummer 1 album. Hier op dit moment op plaats 152 in de Top 250. Mag van mij wel minstens 100 plekken opgewaardeerd worden....

Kende de man niet, zijn muziek ook niet, maar na 2 maal beluisteren van dit album ben ik positief verrast. Bedankt voor de tip Spraylt!

Heb voorliefde voor rustige, sferische, met gevoel gebrachte muziek. Meneer Stevens' zangstem zou ik sprookjesachtig willen noemen.

Album besteld. En dat doe ik nooit vaak. Laatste was die van Wende, Mens.

Dan kun je sowieso Michigan en Seven Swans - de rustige Sufjanplaten - ook blind aanschaffen

Ik ken het album al jaren en luister er vaak naar. Vandaag voor het eerst de tekst opgezocht.
Zit weer te huilen. De teksten zijn zo puur, zo liefdevol.
Zonder twijfel één van de beste albums ooit gemaakt.

Hoewel ik die platen van harte aanbeveel (meer dan: Michigan is mijn nummer 1), weet ik niet of ik het hiermee eens ben. Ik ben bang dat als iemand Michigan opzet met de verwachting en hoop iets vergelijkbaars als Carrie & Lowell te horen te krijgen, deze teleurgesteld zal raken. Is toch echt andere koek. Ook Seven Swans is intenser; iets als de titelsong vind ik bij lange na niet op C&L. Ikzelf vind dit album duidelijk een stuk minder dan de twee platen die jij noemt. Andersom kan ik me ook voorstellen als je dit helemaal geweldig vind.
Enfin, lang verhaal om slechts een kleine kanttekening bij deze opmerkingen te plaatsen. Advies blijft onveranderd: ga Michigan en Seven Swans checken! (en Illinoise, All Delighted Peoples, etc... )

Bij momenten erg mooie en sfeervolle muziek die je raakt. Het probleem is dat het te veel van hetzelfde is: één nummer op een goed moment doet me veel meer dan een volledig album hiervan. Ik mis wat afwisseling die er in Illinoise wel was. Toen ik startte met luisteren zat ik met een 4* in mijn hoofd, maar op het einde is dit door de vernoemde reden gezakt naar een 3.5* zonder een kwaad woord over te hebben over de kwaliteit van het album.

Ook het bijbehorende concert (zoek op YouTube: sufjan carrie official) is het bekijken meer dan waard. Je merkt dan ook hoe goed de nummers in elkaar steken en zowel akoestisch als binnen een ‘age of adz’ sound volledig tot hun recht komen.

Het tweede album van Sufjan die ik heb beluisterd.
Moet zeggen dat deze veel beter is bevallen dan Illinoise. Op Illinoise probeert hij iets teveel te experimenteren naar mijn mening. Op dit album doet hij waar hij goed in is.
Melancholische zachte prachtige fluisterliedjes maken met mooie instrumenten die hem begeleiden.
The only thing vind ik toch wel echt het beste nummer op het album.
Ook weinig niemandsdalletjes.
Toch zou ik het kunnen begrijpen als mensen dit een beetje ''eentonig'' zouden kunnen vinden.
Eentonig goed, dat zeker!

Prachtige breekbare liedjes ... zeer overtuigend gebracht. Respect.

Prachtig album.

Na deze week een paar keer Fourth of July weer gehoord te hebben en ook het album in zijn geheel kan ik niet anders dan dit verhogen naar de perfecte score. Het zo'n mooi album, echt niet normaal.