menu

Demons & Wizards - Demons & Wizards (1999)

mijn stem
3,86 (36)
36 stemmen

Verenigde Staten
Metal
Label: Steamhammer

  1. Rites of Passage (0:54)
  2. Heaven Denies (5:20)
  3. Poor Man's Crusade (4:02)
  4. Fiddler on the Green (5:56)
  5. Blood on My Hands (4:42)
  6. Path of Glory (4:58)
  7. Winter of Souls (5:44)
  8. The Whistler (5:15)
  9. Tear Down the Wall (4:48)
  10. Gallows Pole (5:22)
  11. My Last Sunrise (4:43)
  12. Chant (0:48)
  13. White Room * (4:59)
  14. The Whistler [Alternate Version] * (5:18)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 52:32 (1:02:49)
zoeken in:
avatar van Houn
4,0
Heerlijke CD, echt een combi van Iced Earth en Blind Guardian. De sprookjesachtige zang van Kursch met de riff van Shaffer blijkt een uitermate aangename combinatie te zijn.

Met als hoogtepunten Fiddler on the Green en Winter of Souls.

Deze Cd geeft mij altijd weer een goed gevoel.

avatar van jasper1991
3,5
Hoe durf ik hier een stem open hebben staan!
Prachtig album met een goede combinatie van de twee stemmen en de folk-invloeden. Vooral de eerste helft van het album is werkelijk fenomenaal.

avatar van Spock2011
4,0
Fiddler on the Green! Een van de beste nummers die ik ken. Supersterke combo van Schaffer en Hansi. Het zwakt een klein beetje af tegen het eind, maar blijft al met al goed.

Ozric Spacefolk
Goed gespeeld, maar zal nooit echt kunnen wennen aan Hansi Kursch....

avatar van Edwynn
2,0
Met veel bombarie werd dit monsterverbond aangekondigd, maar ik vond dit ook nogal teleurstellend. Het klinkt als een stapel slappe Iced Earth leftovers die door Hansi Kursch zijn ingezongen.
Het heeft wel zijn momenten. Voor het eerder aangehaalde Fiddler On The Green bijvoorbeeld, mag je me best wakker komen maken.

avatar van jasper1991
3,5
Ik vind dit beter dan alles wat Iced Earth ooit heeft geschreven, althans wat ik heb gehoord. Hier hebben ze de melodieuze sprookjesachtige touch die ze altijd misten naar mijn mening.

avatar van Edwynn
2,0
Ja die sprookjesachtige touch is hier volop aanwezig. Dat is op en top Blind Guardian. Iced Earth was altijd meer van het occulte en mystieke. Dat is iets wat ik dan weer mis aan deze plaat.

Ozric Spacefolk
Ik ben ook eerder een liefhebber van Iced Earth (Stormrider/Burnt Offerings-periode) en de net even de paar hardere platen van the Guardian (beginperiode) vind ik alleraardigst.

Nee, deze samenwerking, doet het voor mij niet. En ze hebben ook enorm veel gluk met studiodrummer Mark Prator... Die drumt de riffjes van Schaffer wel goed aan elkaar.
Maar goed het is wel weer een echt typsiche Morissound-productie. Die klinken altijd goed.

avatar van wizard
3,0
Van Blind Guardian ken ik slechts hun 3 albums uit de periode 1990-1995 echt goed, met Iced Earth ben ik helemaal niet bekend.
Vergeleken met Blind Guardian is dit album wat steviger en meer riff-georienteerd. De eerste paar nummers van dit album vind ik behoorlijk goed, maar na Path of Glory wordt het allemaal wat minder. Met name Gallow's Pole en My Last Sunrise vind ik vergetenswaardig. De afsluitende Chant is ook wat saai, zeker vergeleken met de Rites of Passage-intro, maar dat past eigenlijk ook wel in de lijn van het album.
Hoogtepunt van dit album is voor mij toch 'Heaven Denies'.

Helaas een plaat die begint met de beste nummers en daarna steeds minder wordt. Echt slecht wordt het nergens, en ik heb nergens de behoefte tot skippen of een andere plaat opzetten, maar meer dan degelijk is het over de gehele linie niet.

3,0*

avatar van gigage
4,0
Als voorproefje op hun 2020 release is de discografie van de heren ( 2 stuks) heruitgebracht dit jaar.

avatar van namsaap
4,5
Omdat ik de promo van het derde album van D&W kreeg toegeschoven voor een review ben ik me in de eerste twee albums van deze samenwerking gaan verdiepen. Ik heb dit debuut ooit wel eens geluisterd maar deze heeft destijds geen blijvende indruk gemaakt.

Ik moet zeggen dat ik bij deze hernieuwde kennismaking wel enthousiast ben. De combinatie van het riffwerk van Schaffer met de zang van Hansi Kürsch doet het voor mij prima. Met Heaven Denies, Blood on My Hands en Winter of Souls staan er een paar heerlijke stevige tracks op dit album. De kracht van dit verbond wordt pas echt duidelijk wanneer de mannen even gas terug nemen, zoals incidenteel tijdens The Whistler of het laatste deel van Heaven Denies. Deze afwisseling in dynamiek in de nummers houdt het album over de gehele speelduur interessant. Het ultieme voorbeeld daarvan is het nummer Fiddler On The Green. Voor dit soort nummers is het woord Episch uitgevonden. Heerlijk!

Score: 85/100

avatar van Lau1986
3,5
Ik vind dit vooral een vermakelijk album. Het heeft zo zijn momenten. Ik geniet erg van de zang. Leuk om weer eens te horen!

Gast
geplaatst: vandaag om 06:30 uur

geplaatst: vandaag om 06:30 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.