Na de ietwat irriterende openings'zang' van 50, trakteert Yayo ons op de beste verse die hij ooit gedropt heeft (of weet iemand een andere?), gevolgd door een hyperactieve verse van Buck die energie afstoot als een gekke, om toch weer op te gaan in die vervelende autotune zang. De trapbeat heb ik weinig mee, alhoewel het wel leuk is dat er die opbouw zit in de verses, wat naar mijn mening zeker heeft bijgedragen aan Yayo's verse.
Grown heeft een ietwat kinderachtig refreintje ("I do what the fuck I want to, I'm grown" is nou net wat onvolwassen mensen zeggen...), ondersteund door een smerige rommelende bass, atmosferische vocalsampletjes met 808s. De verses maken dan weer veel goed voor het refreintje (wat eigenlijk alleen qua tekst vervelend is, Bucks energie maakt het best vermakelijk. En laten we eerlijk zijn, je zet geen G-Unit op om even tekstueel verwend te worden).
Doper Than My Last One heeft heeeerlijk bangende drums met een mid-90s feel (zijn dat nou daadwerkelijk scratches? Wauw!). Banks, van wie dit een solo track is, is hiervoor gemaakt. Heerlijk!
Op Boy Boy, voornamelijk een Yayo track, wordt het duidelijk waarom hij de zwakste MC in G-Unit is (alhowel hij onmisbaar is als hypeman). De beat waardoor hij ondersteund wordt is aardig, maar had hardere drums kunnen gebruiken, en is nu net iets te rustig...
Choose One is zonder serieuze competitie de fijnste track van het hele album. De drums zijn simpel, maar met genoeg body om de energie van de track te dragen, de verdere instrumentatie (orgelsynth, de piano en geluidseffecten) voegt een fijne sfeer toe aan het geheel. Het begin van de track is het sterktst, aangezien we openen met Bucks refrein, Banks' verse en Bucks verse, om pas daarna over te gaan op Yayo en Kidd Kidd (jaja, ze durven het aan tracks zonder 50 te maken!). Buck wordt nog even persoonlijk hier, overigens:
"I watched my partner OD in '03 in front of me
Took the plea, went on a spree, damn near did the whole ki"
3,5*
Favorieten: Choose One en Doper Than My Last One
Yestsida, ik denk dat ze die 'solo' nummers hebben gedaan om de respectievelijke figuren meer persoonlijke aandacht te geven, en misschien als 'beast'-tegenhanger van de groepsgeorienteerde 'beauty' EP.