Van Halen - Tokyo Dome Live in Concert (2015)

Ik ben het uiteraard met je eens dat de Dave zon aan het ondergaan is. Maar de verglijking Dave/Brain gaat nogal mank vind ik. Live kan ik ook niet meer luisteren naar die Brain. Laats nog naar een live dvd gekeken van AC/DC (family jewels). Na een minuut of 30 heb ik hem afgekeild. Brain begon me behoorlijk op mijn nerven te werken met zijn gekwaak. Maar goed, ook dat is een kwestie van smaak.
Studio vind ik het nog wel te doen.

Nee ik snap ook dat het smaak is. De reden waarom ik vergelijk is dat het beiden bands zijn uit 2e helft jaren 70 en nu toch weer actief, de een tourt en de ander gaat weer. Had ook Tyler kunnen noemen, andere band, ongeveer dezelfde lichting, leeftijd en binnekort ook weer on tour.
Dat Brian en Dave niet te vergelijken zijn, is zelfs een voormalig Höker duidelijk ��.

N.a.v. je opmerking de bewuste beelden even opgezocht.....het is inderdaad echt lachwekkend. Of nee, eigenlijk eerder treurig. Na een seconde of 30 durf ik niet eens verder te kijken....

Toch doen Vielip, al is het alleen maar om Eddy te zien en te horen. Kerngezond en heerlijk in vorm, de fun spat er bij hem af en hij klinkt waanzinnig. Top om hem weer zo te zien en horen vlammen.
Of je bedoelt de show bij Foo Figthers? Dat is idd een beetje boel genant.

Women in love is trouwens een nummer wat ik op dit album als een verrassing ervaar. Normaal was dit nummer niet zo aan mij besteed, maar het klinkt hier heerlijk met de koortjes. Ook prima op zijn plaats na het geweld van hot for teacher.

Die bedoelde ik inderdaad.

Hoewel ik alle studioalbums heb tot en met 1988, zal ik mezelf geen fan van Van Halen noemen. Tussen een aantal prachtige nummers zitten ook een aantal stinkers, het debuutalbum is wel een groots album. David Lee Roth is niet in grootse doen, daarvoor laat hij te veel steken vallen maar als geheel vind ik het best aardig meevallen, na alle niet zo positieve berichten, voornamelijk over de zang want de andere muzikanten doen het meer dan voortreffelijk. Van Halen is heel karig met liveopnames en dit album vond ik meevallen. Deze zou wel eens op mijn verlanglijst kunnen belanden.

Ik vind het het slechtste dat ze ooit hebben uitgebracht. Eigenlijk is het al vanaf Balance huilen met de pet op met Van Halen. Zelfs de laatste studioplaat vind ik uiteindelijk toch maar een middelmatig ding. Voor die en voor deze geldt: de band is van uitzonderlijk hoog niveau en speelt de pannen van het dak, maar mister Roth staat gewoon echt in de weg. Als zanger en blikvanger is hij iedere charme die hij ooit bezat kwijtgeraakt. Doodzonde.

DLR is alweer met zijn eigen dingetjes bezig. Wolfie heeft ook een eigen band en een vanHagar reunie zonder Mike Anthony gaat niet gebeuren. Dus dit album is de zwanenzang van het ooit zo machtige Van Halen. Ja ach, er werd ook veelste hard geroepen dat Roth terug moest komen. Het is niet helemaal geworden wat er vooraf van gedroomd was.
Muzikaal is dit toch wel een erg sterk staaltje gitaargeweld. Dat er één doorheen staat te gillen nemen we maar op de koop toe. Een serie archief concerten uitbrengen zou ook wel leuk zijn voordat iedereen de band is vergeten. (10 stemmen hier, need I say more?)

Dat is tot nu toe een tikkeltje voorbarig. Maar als dat waar zou zijn, dan zal ik er helaas geen traan om laten. De Halen broers zijn nog altijd in topvorm Die gaan nog Jaren mee. Daar is iedereen het wel over eens.
Jammer dat niemand Roth er van kan overtuigen om weer normaal te gaan zingen.

Roth en normaal zingen gaat niet in één zin samen iggy. Nu niet, vroeger niet en nooit niet. De beste man is gewoon geen zanger in de pure zin van het woord. Enfin, die hele oeroude discussie oprakelen heeft geen zin...

Volgens mij begin je zelf die discussie nu. Op de eerste zes studioplaten van Van Halen zingt hij fantastisch. Stemgebruik en timing waren wat mij betreft briljant. De meest interessante lead zangers zijn overigens zelden de beste allround zangers.

Eigengereide zangers maken vaak het succes van de band. Daardoor komt zo'n band ook boven het maaiveld uit. Maar de koek lijkt toch wel op bij DLR, maar die tattoos , amazing, het blijft een geweldige persoonlijkheid.

De begintijd van Van Halen was fantastisch. En zeker ook met David Lee Roth.
Albums als het debuut, Van Halen II en Fair Warning en zelfs ook nog wel Women And Children First zijn geweldig. De band was naar eigen zeggen "overrehearsed, underpayed and oversexed", daarna is het allemaal (muzikaal) oninteressant geworden met vreselijke albums.
De perikelen van de laatste jaren volg ik niet eens meer, beschamend gewoon al die intriges.

Dit onderhavige album geeft in theorie een schitterende setlist maar durf het in de praktijk niet te gaan luisteren.

Plus het feit dat er een ene Eddie binnen Van Halen rondloopt. De Johan Cruijf onder de gitaristen. Maar het is zeker zo dat Dave een extra wapen was.

Haha, leuke JC- remark. Op de F.U.C.K. worldtour back in 92/93 speelden ze de Ahoy plat. Voor de toegift kwam Eddie terug in een oranje shirt met rugnummerrr...... je raadt het al. De zaal door het dolle, was een nice touch. Eén van de beste shows die ik ooit gezien/beleeft heb. Nu ik erover nadenk, Van Halen moet nog eens terugkomen naar de geboortegrond. Ik zal eens een petitie opstarten

Inderdaad, Eddie met NR 14 op zijn oranje shirt, ha ha. Hij zei volgens mij geen woord. Ahoy ontplofte......

Zijn daar nog beelden van behalve Van Halen 1993 in Dutch TV program RinkelDeKinkel

Ik ben er nooit iets van tegengekomen. Dit zie ik trouwens ook voor het eerst. Thanks !
Die walrussnor trouwens van Alex, lachen.

Ja gevonden! Van Halen - Rotterdam, The Netherlands - 4.13.93
op 1:52:05 draait hij zijn rug naar het publiek, daarna publiek; eddie, eddie eddie!
Krijg er nog rillingen van. Maar dat kan ook de verkoudheid zijn.

Ik wist dat deze opmerking zou komen



In de studio werd hij goed geholpen waardoor het inderdaad allemaal lekker klinkt. Ik doelde meer op het live gebeuren.

Je bedoeld de fantastische albums 5150, OU812, FUCK en Balance?

Ja vielip, die discussie haha. Begin er nou niet aan...Die muzikaal oninteresante vreselijke albums vind ik ook allemaal vreselijk goed. Maar dat kan dan beter daar geplaatst worden, denk ik.

En bij elke grote band zijn intriges nog gaande (Aerosmith, AC/DC, GNR) of al geweest ( diezelfde plus alle andere bands), dus dat is ook niks nieuws onder de zon.

Alleen is de vraag hier, hoe nu verder.

Ja precies, laten we het daar maar bij houden

Heb er nog eens naar geluisterd. Grotendeels dan en dat viel al niet mee. Het is niet alleen alleen Roth die hier niet aan de verwachtingen voldoet. Ook Eddie klinkt zo gecompressed, het lijkt soms of ik naar Michael Schenker zit te luisteren. In zijn goede jaren klonk hij een stuk opener en extraverter. Helaas, deze band heeft het niet meer. Jammer, oude Van Halen is ongeveer mijn favoriete band.

Ach, met een biertje op een balkonnetje en deze Tokyo op de headphone is t toch wel smullen van het gitaarwerk. DLR blijft enthousiast zijn best doen. Leuk plaatje, niet te serieus analyseren deze hap.