Het 5e album van de eigenzinnige band is een heuse concept album gegoten in een klassiek orkest vermengd met death metal. Dat was in die tijd nog niet veel gedaan. Klassieke invloeden begon in mid jaren 90 net op te komen. En met Waltari weet je het nooit hoe het uitpakt.
Puur naar de composities gekeken is het een zeer wisselvallig album geworden. Naast diepe dalen (Deeper in the Mud, The Struggle For Life and Death Of Knowledgde) kent het ook enkele briljantjes ( Time Irrelevant en Move ). Nou moet ik er wel bij zeggen dat ik geen liefhebber ben van grunts en opera soprano vocalen. En juist deze 2 uitersten maakt het wel spannnend. Voeg daarbij de ongebruikelijke (Waltari) crossover invloeden als rap en dance, dan krijg je een wonderlijke combinatie. Alles komt samen in het apotheose track The Top. Wat net niet over de top gaat........
Als je de cd laat doorlopen kom je de hidden track How Long Can U Go tegen; klassiek meets rock 'n roll zullen we maar zeggen.
Ik heb het vaker gezegd bij Waltari: Als je van avontuur houdt en niet in hokjes denkt kom je een heel end bij Waltari en neem je de misbaksels voor lief.