menu

Paul Weller - Saturns Pattern (2015)

mijn stem
3,77 (52)
52 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Pop
Label: Parlophone

  1. White Sky (4:56)
  2. Saturns Pattern (3:24)
  3. Going My Way (4:15)
  4. Long Time (2:12)
  5. Pick It Up (6:16)
  6. I'm Where I Should Be (3:26)
  7. Phoenix (5:56)
  8. In the Car... (4:44)
  9. These City Streets (8:24)
  10. (I'm a) Roadrunner * (2:48)
  11. Dusk Til Dawn * (2:04)
  12. White Sky [Prof. Kybert vs. the Moons Remix] * (4:36)
  13. I Work in the Clouds * (5:39)
  14. Praise If You Wanna * (1:39)
toon 5 bonustracks
totale tijdsduur: 43:33 (1:00:19)
zoeken in:
zalwelnikszijn!
Nieuwe single. Lekker heavy. Als het hele album in dit soort stijl is ben ik blij.

avatar van JVT
JVT
lekker nummer!

avatar van heartofsoul
4,5
Als ik mag afgaan op de nieuwe single zal mijn favoriete Weller-album Wake Up the Nation waarschijnlijk niet worden overtroffen, maar even goed ben ik zeer benieuwd...

avatar van jokerman
4,5
Hele fijne Weller- plaat!! Mooie melodieën, die snel blijven hangen, lekker pittig gespeeld!

avatar van Droombolus
3,0
heartofsoul schreef:
Als ik mag afgaan op de nieuwe single zal mijn favoriete Weller-album Wake Up the Nation waarschijnlijk niet worden overtroffen, maar even goed ben ik zeer benieuwd...


Maar hopelijk wel beter dan Sonik Kicks. Tot mijn stomme verbazing is WUTN hier zo'n beetje zijn slechtst beoordeelde studio album, met een minder gemiddelde dan zelfs Studio 150 ...... Heel apart.

avatar van heartofsoul
4,5
Inmiddels heb ik Saturns Pattern een paar maal beluisterd, en ik ben behoorlijk onder de indruk. Beter dan Sonik Kicks naar mijn mening - al ga ik die binnenkort weer eens een nieuwe kans geven, want misschien heb ik niet goed genoeg geluisterd, zou best kunnen. Dat Wake Up the Nation relatief zo mager wordt beoordeeld op MuMe zal er wel aan liggen dat het een kaleidoscopisch album is. Ik vond het evenwel gelijk een topalbum dat SP in ieder geval (voor mij) niet gaat evenaren. Nog maar eens een paar maal luisteren.

avatar van Droombolus
3,0
Dat kaleidoskopiese had 22 Dreams ook al en die zit wel bij de beter gewaardeerde Weller Albums.

avatar van Mjuman
Zal deze eens beluisteren, Wake Up the Nation maakte me niet enthousiast, en da's een ferm understatement. Geen twijfel hier aan het songwriterschap van Weller. 22 Dreams was een mixed bag (een soort van muzikale Haribo - Color-rado), maar wel met een paar fijne snoepjes erin

avatar van heartofsoul
4,5
Droombolus schreef:
Dat kaleidoskopiese had 22 Dreams ook al en die zit wel bij de beter gewaardeerde Weller Albums.


Da's waar natuurlijk, maar misschien vereistte Wake Up gewoon wat meer luisterbeurten? Alhoewel ik hem gelijk prachtig vond, dus dat kan ook.

zalwelnikszijn!
Maakt ie nou een grap met "Going My Way"? Wat een sentimenteel piano-gekwijl zeg. Dat doet mij geen goed. En dan komt er tegen het eind een soulzangeres en een dik aangezette, mompelende bas en, eureka, alles is opeens weer zonnig.

"In the Car" dan, opent akoestisch, vrij naar Exile on Main St., hint dan naar... jazzpiano à la Alice Coltrane of zo? En gaat dan terug naar Keith Richards, maar dit keer elektrisch. Dan halverwege wordt het helemaal gezellig... Goed nummer in ieder geval!

Wat een rariteitenkabinet.

avatar van heartofsoul
4,5
zalwelnikszijn! schreef:
Maakt ie nou een grap met "Going My Way"? Wat een sentimenteel piano-gekwijl zeg.

Wat een rariteitenkabinet.


Zelf vind ik Going My Way prachtig, maar had ook nooit een hekel aan The Style Council, dus...
Een rariteitenkabinet vind ik het nou net niet, je hoort goed dat Weller heel veel invloeden heeft geabsorbeerd, en dat ie dat allemaal goed integreert op zijn laatste albums. De songs zijn eigenlijk prima in orde, dat is ie nog niet verleerd zo te horen. Wel hoor ik hier en daar wat veel elektronische geluidjes, maar omdat ik het album nog niet gehoord heb over mijn speakers schort ik mijn oordeel daarover nog even op.

De bonusnummers zijn trouwens ook prachtig.

zalwelnikszijn!
Was niet negatief bedoeld hoor, en mag The Style Council ook wel. De plaat is zeker oké, al heeft ie wat last van stemmingswisselingen. Maar zo'n toch vrij standaard pianoriedel geloof ik ondertussen wel, daar heeft ie er 37 van.

avatar van Droombolus
3,0
heartofsoul schreef:
maar had ook nooit een hekel aan The Style Council, dus...


Je mag het eigenlijk nergens hardop zeggen, maar ik vind Style Council helemaal prima.... sterker nog, daar heb ik mijn Weller verslaving aan te danken. The Jam word ik, een enkel nummer uitgezonderd, niet warm of koud van ..........

avatar van Mjuman
Droombolus schreef:
The Jam word ik, een enkel nummer uitgezonderd, niet warm of koud van ..........


Dan laat je het potje toch lekker dicht - overigens ook warm, bij ijs past Jam goed

Ik vind te veel Style Council dan weer zo'n zo-mi-co-lo gevoel geven (zondagmiddag cocktail-lounge)

Denk dat mijn fave Weller Wild Wood of Stanley Road is - mooi ingetogen en sober.

avatar van heartofsoul
4,5
Droombolus schreef:
(quote)


Je mag het eigenlijk nergens hardop zeggen, maar ik vind Style Council helemaal prima.... sterker nog, daar heb ik mijn Weller verslaving aan te danken. The Jam word ik, een enkel nummer uitgezonderd, niet warm of koud van ..........


Prefereer waarschijnlijk ook The Style Council boven The Jam, maar zou zowel All Mod Cons als Our Favorite Shop niet graag willen missen. Straks tijdens het koken maar weer eens
Café Bleu in de speler.

avatar van erwinz
4,5
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Paul Weller - Saturn's Pattern - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Paul Weller is dankzij zijn werk met The Jam en The Style Council en een solocarrière die inmiddels bijna 25 jaar beslaat al lang een icoon binnen de Britse popmuziek, maar het is bovendien een muzikant die een akelig constant en ook akelig hoog niveau tot op de dag van vandaag weet vast te houden.

De pauzes tussen zijn platen worden misschien iets langer, maar als Paul Weller een plaat uitbrengt is het vrijwel zonder uitzondering een goede plaat. Zo wordt het in 2012 verschenen Sonic Kicks gerekend tot zijn beste platen en daar valt weinig tot niets op af te dingen.

Op Sonic Kicks klonk Paul Weller veelzijdiger dan ooit te voren en bovendien klonk de plaat, mede door het overwinnen van een alcoholverslaving, opvallend energiek en geïnspireerd.

Op Saturn’s Pattern borduurt Paul Weller voort op het zo goede Sonic Kicks, grijpt hij terug op zijn oudere werk en laat hij wederom uitstapjes buiten de gebaande paden horen. Saturn’s Pattern laat zich beluisteren als een trip door het imposante oeuvre dat Paul Weller inmiddels op zijn naam heeft staan, maar het is ook een trip door de geschiedenis van de popmuziek.

Saturn’s Pattern opent (mede door de impulsen van leden van Syd Arthur) heerlijk psychedelisch, maar Paul Weller gaat op zijn nieuwe plaat (zijn twaalfde studioplaat als ik het goed geteld heb) ook aan de haal met soul, Britpop, rhythm & blues en rauwe rock ’n roll. Het zijn allemaal genres waarin de nog altijd pas 56-jarige Brit met minstens drie muzikale levens achter zich uitstekend uit de voeten kan.

Paul Weller klinkt op zijn nieuwe plaat niet alleen buitengewoon veelzijdig, maar ook opvallend gedreven. Saturn’s Pattern is een gepassioneerde plaat, waarop Paul Weller nog altijd muziek maakt als de jonge hond die hij altijd gebleven is.

Wat verder opvalt is dat het plezier afspat van de nieuwe plaat van Paul Weller. Er wordt lekker losjes gemusiceerd, waarbij het niet zoveel uitmaakt of een track maar net twee minuten of ruim acht minuten duurt. Paul Weller en de muzikanten die hem op Saturn’s Pattern begeleiden laten zich niet beperken, want een rijk geluid vol details, maar ook vol rust oplevert.

Net als vrijwel alle andere platen van Paul Weller heeft ook Saturn’s Pattern weer het bedwelmende en inspirerende van de popmuziek uit de jaren 60 en 70, maar de Brit is zeker niet blijven hangen in de tijden van weleer en probeert steeds weer nieuwe bruggen te slaan tussen genres.

Saturn’s Pattern is een typische Paul Weller plaat. Bij eerste beluistering klinkt het vooral oorspronkelijk en gedreven, maar uiteindelijk hoor je ook keer op keer hoe knap Paul Weller zijn eigen muzikale universum heeft gecreëerd.

Ik kan me nauwelijks voorstellen dat de Brit nog veel jonge muziekliefhebbers aan zich weet te binden, maar als dat lukt is Saturn’s Pattern voor deze jonge muziekliefhebbers de start van een muzikale ontdekkingsreis vol hoogtepunten. Voor een ieder die Paul Weller al sinds de jaren 70 volgt is het het zoveelste bewijs van de torenhoge kwaliteit waarvoor Paul Weller inmiddels bijna 40 jaar garant staat. Erwin Zijleman

avatar van heartofsoul
4,5
Mooie recensie, Erwin! Sonik Kicks Vanmiddag aangeschaft in de winkel, maar de DeLuxe-versie die op Spotify staat (met 3 goede bonusnummers) was helaas niet leverbaar en stond ook niet in de computer. Of het zou de Japanse versie moeten zijn, die nog moet verschijnen. Jammer, maar ook weer niet zo erg natuurlijk, want dit is gewoon (tot mijn vreugde) een overtuigend album, dat erg mooi aflsuit met het magnifieke These City Streets dat onlangs de lengte (8.26) geen moment verveelt.
En ik ga Sonik Kicks ook maar weer opnieuw beluisteren en mogelijkerwijze herwaarderen...

avatar van janneman
4,0
3.5 ster voor dit album als binnenkomer. Klinkt mooi los en Weller laat zich weer niet leiden door allerlei moeten van platenbonzen.

Gast
geplaatst: vandaag om 06:29 uur

geplaatst: vandaag om 06:29 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.