menu

Alberto Iglesias - The Dancer Upstairs (2002)

Alternatieve titel: Pasos de Baile

mijn stem
4,30 (5)
5 stemmen

Spanje
Score
Label: JMB

  1. Pasito (2:23)
  2. Chinese Embassy (5:14)
  3. Theatre (5:41)
  4. ¡Viva el Presidente Ezequiel! (2:49)
  5. The Dancer Upstairs I (3:46)
  6. Slow Pasito (2:06)
  7. Ciudad Sitiada (2:20)
  8. Blackout in Surcos (2:33)
  9. Blackout Violino (1:01)
  10. Night Was Swallowing the Square (1:21)
  11. The Dancer Upstairs II (3:23)
  12. Pasito Lento (1:23)
  13. Conversation (5:36)
  14. Mountains, Old Farm (3:46)
  15. Calle Diderot (10:26)
  16. The Dancer Upstairs III (4:10)
  17. Nina Simone - Who Knows Where the Time Goes (7:01)
totale tijdsduur: 1:04:59
zoeken in:
5,0
neo
De eerste score die in de iflm te horen is maakt al een enorme indruk. Alberto Iglesias wilde een score maken die Zuid-Amerikaans klonk, en hiermee een juiste toon zette als mede de rechercheur Rejas goed emotioneel ondersteunen, in zijn psyche duiken. Pasito begint met een accordeon die steeds luider naar voren treedt, wat al meteen duidt op een latin-achtige ritme, herhalend tot deze weer zachter wordt en melancholiek gespeelde viool er tussen doorbreekt. Hiermee wordt meteen de grimmer sfeer gezet op de kaart gezet.

Het noodlot is altijd aanwezig in de score, met een gewoonweg mooie noir achtige sfeer door onder meer klanken van een geprepareerde piano (door allerlei troep ergens in/op/tussen de snaren aan te brengen zorgt dit voor bepaalde vervormde piano klanken). Iglesias gebruikt kort dreunen van de piano nadrukkelijk om het noodlot constant voelbaar te houden muzikaal gezien. De constante gelaagdheid van het orkest met koper en viool maakt de indringende kijk af. Het karakter Rejas wordt dankzij de componist emotioneler, complexer en voorziet vooral in diepgang doordat deze man een niet al te communicatieve persoon blijkt. Zo maakt hij een grootse verandering door in zijn leven, wat hem uiteindelijk leidt naar de leider van alle gruweldaden. Die verandering is dankzij Iglesias voelbaarder en begrijpbaarder geworden.

Dit laat een enorme indruk achter. Hoor een indringend Iglesias zoals nooit tevoren, of op zijn minst anders als andere. De hemelse zware toon blijft een van zijn kwaliteiten, maar altijd met passie (al is het enkel alleen al voor de spelers van het orkest, de soloisten). Te doy mis ojos is de volgende op mijn lijst die ik graag op cd zou willen! 5 sterren

Gast
geplaatst: vandaag om 17:36 uur

geplaatst: vandaag om 17:36 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.