Zapp - Zapp (1980)

Als je van funk houdt mag deze niet ontbreken, met de gedateerde maar nog steeds superswingende dansvloerhit More Bounce to the Ounce. Geweldig. Helaas meent Zapp, zoals zovele funkbrothers en -sisters, het publiek te moeten plezieren met enkele ballads. Leeg dansvloer . Toch 3*

.. en dat doet ie bij mij ook niet . More Bounce To the Ounce is een klassieker inderdaad. Ik heb echter alleen de single, en zal dus ook niet stemmen op het album. Goed dat ie er op staat.

Er staan geen ballads op deze plaat ! 'Be alright' zou je een ballad kunnen noemen, maar ook best een dansbaar nummer. De kritiek is echt onterecht, dit is gewoon een fijne funkplaat, zapp is naast roger troutman ook een erg goede band. Leuk detail: Bootsy Collins had een flinke vinger in de pap bij de totstandkoming van deze plaat en speelt enkele gitaarpartijen.

Moet inderdaad iets rechtzetten, zou niet meer weten waarom ik over ballads begonnen ben, waarschijnlijk inderdaad vanwege Be Alright. Herbeluistering valt erg goed, ingetogen en zeer dansbare funk. Als nederig excuus aan Sig Ramsmouth halve ster erbij

Mooi opener
Bootsy deed inderdaad mee ja op dit album
Maar ook zonder kon Roger Troutman er wat van
Hij is inmiddels overleden, maar zijn 5 lp's waren van grote klasse.
Ook de lp's onder zijn eige naam waren wel tof

ietwat minder is de drumcomputer, maakt het geheel toch minder funky

Geluisterd in trant van het Soulalbum van de Maand. En dit is mijn mening over de nummers:

1. More Bounce to the Ounce – Vette beats, lekker funky. Vocaal stelt dit natuurlijk echt helemaal niks voor. De hele vibe is vooral coolness all over the place.
2. Freedom – vocaal wat sterk, maar de hoofdrol is toch vooral weer weggelegd voor de lekkere funky instrumentatie. Swingt weer als een tiet.
3. Brand New Player – Ook dit is wel lekker funky, al pakt het mij wel wat minder dan de voorgaande songs. Ritmiek en methodiek gaat wat op elkaar lijken.
4. Funky Bounce –Funky bassgitaartje en ritme, over de vocalen hebben we het maar niet.
5. Be Alright – You Gotta Keep Ya Head Up, dikke 2Pac sample dus. Verder gewoon een fijn nummer zonder echt bijzonder te worden.
6. Coming Home – Vind dit nummer een beetje uit de toon vallen lijkt wel. Doet me weinig, valt me totaal niet op.

Om onduidelijke redenen heb ik dit album tijden links laten liggen. Vrreemd, want het is aardig in mijn straatje. Het parliament-gehalte is hoog (mede dankzij de betrokkenheid van Bootsy) en ik hoor ook raakvlakken met artiesten als Rick James, Cameo, etc..
Het album zelf is misschien niet zo breed bekend, maar de hit More Bounce To The Ounce zal veel mensen bekend in de oren klinken; al was het enkel om de vele samples die hip-hop land hieruit heeft gehaald. Het nummer blijft na de zoveelste beluistering nog steeds fantastisch. Zelfs de lange speelduur deert mij niet. Er zit voldoende afwisseling in. De baslijn in Freedom is zo lekker funky dat het voor mij een meer dan goed vervolg is op More Bounce To The Ounce. Verstandig van Zapp om hier niet de speelduur van het openingsnummer te proberen te evenaren. In Brand New Player is de bas uiteraard weer nadrukkelijk aanwezig, maar het sterke aan dit nummer is de break die het refrein inleidt. Parliament all over, inclusief de zingende dames en fijne blazertjes. Ik heb nog geen zwak nummer gehoord! De talk-box wordt weer nadrukkelijk gebruikt in Funky Bounce. Dit nummer bevat een lekkere groove en leunt op sterk gitaarspel. De sample in Be Alright klonk voor mij toch de eerste keren onwennig. Maar inmiddels ben ik gewend en kan ik dit licht downtempo nummer ook flink waarderen. Het nummer had wat mij betreft wel wat minder lang kunnen duren. De afsluiter, Coming Home, heeft een ietswat eenvoudige groove. Leunend op een mondharmonica en claps is dit een erg toegankelijk nummer. Niet het sterkste nummer op het album, maar het is niet slecht te noemen.

Kortom: dit feestelijk, funky album zal ik nog met enige regelmaat beluisteren en zelfs voor een leuk prijsje ooit aanschaffen. Qua score kom ik uit tussen een hele dikke 3,5* en krappe 4*. Voor nu krijgt Zapp het voordeel van de twijfel.

Lekkere funky plaat, wel veel van hetzelfde. De openingstrack kende ik uiteraard al en blijft lekker. Daarnaast vind ik Funky Bounce het fijnste nummer.

Geen album wat persé in mijn verzameling moet, maar kom ik hem tegen voor een leuk prijsje, dan neem ik hem mee.
Voorlopig heb ik genoeg aan een verzamelaar die hier in de kast staat.

Roger Troutman gaf ons een hernieuwde interpretatie van de Funk. Niet vies van de boogie en de talk box, en simpelweg samengevat "more bounce to the ounce". Rappers uit het zonnige Californië lieten zich later zodanig inspireren door de hypnotiserende grooves van Roger dat er zowaar een subgenre ontstond. Oké, toegegeven, ik chargeer een beetje, maar de invloed van de grootmeester is niet te miskennen. Roger legde de fundatie in 1980 met debuutplaat Zapp. Zeker geen ongeslaagde poging. Niet direct een plaat die ik snel opzet, want het is toch wel veel van hetzelfde. Maar zo nu en dan, even dat ene nummer aanzetten? Zeker! Helaas grijpt niet alles de aandacht waardoor de plaat in zijn geheel al snel naar de achtergrond verdwijnt.

Wat dat betreft heb je meer iets aan een greatest hits of iets in die richting.

Deze laatste zinnen van mijn voorganger dekken wat mij betreft goed de lading. Zapp levert hier een aantal sterke nummers af maar als geheel doet dit album het net niet voor mij.

1. More Bounce to the Ounce - de 'hit' van het album en wat mij betreft ook terecht. Een heerlijk swingend bijna 10 minuten durend funk epos.
2. Freedom - swingt nog steeds fijn en toch vind ik dit een beetje een saai nummer. Er gebeurt net te weinig om volledig bevredigd (excuus voor de woordkeuze ) te worden.
3. Brand New Player - dit is wel weer een heel lekker nummer hoor. De vocalen zijn hier ook wel in orde en het nummer boeit.
4. Funky Bouce - ik zie dat dit nummer na de opener de meeste 'favo-sterretjes' scoort maar persoonlijk vind ik dit weinig. Waar de vocalen me het vorige nummer reuze meevielen staan ze me hier juist nogal tegen.
5. Be Alright - ahh, hier is dus die sample waar ik al het één en ander over las. Een ballad wil ik dit nummer niet noemen - daarvoor swingt het te veel - maar enigszins uit de toon vallen doet dit nummer wel. Niet per se op een negatieve manier overigens.
6. Coming Home - het slotstuk van Zapp, maar als ze het weg hadden gelaten had ik dat ook niet erg gevonden.

Ik heb de zes nummer individueel gescoord en het gemiddelde komt vlakbij de 3,5 uit dus dat wordt ook mijn score voor deze Zapp. Dank voor de kennismaking principal2000!

Beetje huiverig voor dit album want More Bounce to the Ounce vond en ind ik nog steeds niet echt goed.
Gelukkig blijkt de rest van dit album toch wel van een beter nivo te zijn dan het eerste nummer.
Lekkere funky ritmes met degelijke instrumentatie helaas duikt die vocoder nog regelmatig op jammer.

Aardig funk album maar zeker geen hoog vlieger.

Deze plaat is nog aardig gevuld met eind jaren '70 funk, met lekkere funky gitaren, bassen en toetsen. More Bounce to the Ounce heeft die waanzinnige groove, die dus naar California oversloeg vele jaren later. Ik moet hier ook aan Prince denken. Freedom heeft een erg lekkere basis van gitaar en bas. Op Brand New Player gaat het tempo wat omlaag, maar swingen blijft het doen. De vocalen vind ik hier niet eens zo slecht.

Het vrij hoge niveau wordt niet helemaal vastgehouden op Funky Bounce. Dit is een beetje simpel rollerskate nummertje, waar de vocoder mij wat gaat irriteren. Maar toch: een beetje lekker blijft het. Je kon erop wachten maar dan is het zover, de ballad. Be Alright is niet eens zo slecht, het is een beetje in de stijl van EW&F. De instrumentatie hierop is en blijft sterk en het refrein is heel aardig. Slotsong Coming Home is het minste nummer van de plaat. Het is iets te simpel, maar blijft toch best aardig om aan te horen.
Een lekker funkalbum dus, met een aantal songs die de moeite echt waard zijn en geen filler te ontdekken.

More Bounce to the Ounce
Kende het album nog niet, tot vandaag. Het album funkt en basst op zich prima! De opener vond ik eerst niet zo geweldig, maar na meerdere beluistering gaat het wel de betere kant op. Het blijft me allemaal wel net iets teveel op de vlakte. Geef mij dan maar een Coolio met Fantastic Voyage. Sorry voor de haters.

Freedom
Dit bevalt me al veel beter. Lekker puntig funkgitaartje. Klinkt in ieder geval veel gevarieerder, alhoewel het richting het einde…

Brand New Player
Bij het intro was ik even op zoek naar onze kat. Klinkt allemaal wat vlakker, maar weet mijn aandacht meer vast te houden dan de vorige twee nummers. Lijkt wat tegenstrijdig, niet? Ligt dat dan toch aan de zang?

Funky Bounce
Een wat eentonig nummer, wat me duidelijk minder bevalt. Duurt te lang. Misschien ligt dat ook aan m'n vrijdagmiddag mood. De break/overgang rond 4 minuten kwam dan ook als geroepen. Daarna wordt het nummer aanmerkelijk beter.

Be Alright
Ah er komt ook nog soul voorbij. Toch wel een hoogtepuntje op dit verder funky album. Hier kwam ik toch wel door in beweging, ondanks dat het niet het vlotste nummer is. Fraaie ontdekking, waardoor de aanleiding voor het beluisteren van dit album, het topic Soul album van de Maand, nu al geslaagd is te noemen. Reijersen dank daarvoor en principal2000 dank voor de tip naar dit album.

Coming Home
Wat we hier nou mee moeten binnen de context van dit album? Weet niet helemaal wat de bedoeling was om dit nummer ook nog op het album te plaatsen. Past niet bepaald bij de rest van het album. Het is weer wat anders en slecht is het niet, maar na de vijf vorige tracks verwacht je dit zeker niet. Feel good is misschien een prima typering.

Al met al zeker content met deze kennismaking met Zapp. De naam kende ik al wel en Roger kende ik natuurlijk van het nummer I Want To Be Your Man, waar de vocoder ook duidelijk aanwezig is.
Qua waardering kom ik precies uit op een 4-. Gezien het feit dat het openingsnummer steeds wat beter wordt, geef ik het album het voordeel van de twijfel en deel ik voor nu 4 sterren uit, met Be Alright en Freedom als beste nummers.