De Amerikaanse rockband My Morning Jacket is na vier jaar terug met hun nieuwe album The Waterfall. De band die met hun album Z de psychedelica naar hogere regionen voerden kent een verscheidenheid aan muziekstijlen. De experimentele muziek hebben de mannen grotendeels achter zich gelaten en net als op hun vorige album Circuital kiezen ze voor een wat toegankelijker geluid.
Het album opent op rustige wijze met Believe. Tot aan het refrein is het allemaal nogal wankelend, maar dan weet de band de geluidsbol te openen. Vragen die iedereen zich wel eens stelt komen voorbij. Wat is er daadwerkelijk waar in de huidige wereld? waar komen we vandaan? Laat je er niet teveel door afleiden, want niemand weet de exacte antwoorden. Met deze boodschap klinken de tonen van het keyboard en de rammelende gitaren om ons heen. Het strakke drumritme van Patrick maakt een start aan Compound Fracture. Het nummer ontwikkelt zich langzaam tot onze levenswijze en de vraag om hier zorgvuldig mee om te gaan. De vrolijke klanken van de gitaren en het keyboard maken de wereld wat dragelijker. Van het snelle ritme gaan we naar het getokkel op de gitaar in Like a River. Het nummer voelt aan als een stromende rivier, van de rustige stromingen tot aan de ruige versnellingen. De samenzang blijkt net als in voorgaand nummer de kracht van het refrein. Het opgaande ritme eindigt uiteindelijk in een rustgevend beekje waarin de rivier uitmondt. De versnelling waarin het leven zich bevindt komt in In Its Infancy tot uiting. De psychedelische sound kent zijn comeback in dit verhalende nummer. De waterval moet worden gestopt, maar door de spanningen en prioriteiten in het leven lijkt er geen houden aan. Het moment dat het je lukt deze te doorbreken vind je eindelijk de rust en ontspanning die je al lange tijd niet meer gevoelt hebt. De opbouw van het nummer is prachtig met toevoeging van de gitaarriffs en de raggende drums. Het einde laat met zijn orgelsound de waterval tot stoppen brengen.
Again I stopped the waterfall by simply thinking
Again I stopped the waterfall before my breathing
Again I stopped the waterfall by finally feeling
Again I stopped the waterfall by just believing
Get the Point is met zijn akoestische gitaarklanken een nummer waarin we even tot rust kunnen komen. Er is een einde gekomen aan de liefdesrelatie en de wat sombere klanken tonen het verdriet. De wegen scheiden zich en ieder gaat zijn einde weg. Genoeg drama, want op Spring zijn het de gitaren die de hoofdrol opeisen. De geleidelijke opbouw zorgt ervoor dat ieder instrument zijn introductie krijgt. De lente staat op het punt van beginnen wanneer de eerste bloemknoppen zich openen en de natuur veranderd. De dieren gaan weer naar buiten en het ritme ontwikkeld zich met saxofoon en de drums. De gitaarklanken vormen de onderlaag waarboven op Jim volledig los gaat. Het middenstuk is van lange duur en weet niet op elke moment de aandacht vast te houden. Op Thin Line kan gitarist Carl volledig zijn gang gaan. Het nummer, waarvan de basis begin deze eeuw al vast werd gelegd, is ontspannend en laat de dunne lijn zien tussen de tijd die er in de liefde gaat zitten en wat we eigenlijk zonde van onze tijd vinden. De hoge tonen van de gitaar klinken nog even na als het nummer weer in alle stilte eindigt. Beslissingen in het leven vormen het vraagstuk in het rockende Big Dicisions. Vermoeid door de mensen om ons heen die de knoop maar niet kunnen doorhakken en overal hun twijfels bij hebben. Een handje helpen lijkt de beste optie, maar we weten niet wat ze nou daadwerkelijk willen. Het klankenspel vormt zich met het keyboard, de gitaren in een levendig ritme.
You’re sweet and sincere, but so ruled by fear
What do you want me to do?
Make all the big decisions for you?
Na deze hevige ontlading is het in de prachtige opening van Tropics even tot rust komen. Het dwarrelende gitaarspel wordt aangevuld met de zang van James. Gestaag gaat het volume omhoog met fuzzy gitaartonen om aan het einde weer in alle rust te eindigen. Only Memories Remain is een wat treurig nummer na een flinke opleving. Geen ruige uithalen in dit voortkabbelende geheel. Niet alleen de teksten, maar ook op muzikaal gebied gaat het album als een nachtkaarsje uit.
The Waterfall is een album dat zich goed kan meten met het werk van de band. Niet over de gehele linie even sterk, maar met enkele uitschieters een meer dan gemiddeld album. De rustgevende stukken bevatten te weinig variatie om er daadwerkelijk de aandacht op te blijven focussen. De meer beladen songs vormen dan juist weer voldoende variatie om het album niet links te laten liggen. Vanuit de kracht van de experimentele gedeeltes kan My Morning Jacket met goede hoop naar de toekomst kijken.
3,5*
Afkomstig van
Platendraaier.